Η ιερή περίοδος της Σαρακοστής

Από την Κυριακή της Τυροφάγου το απόγευμα «εισήλθαμε» στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Την περίοδο αυτή, που είναι εντυπωσιακή και πολλαπλώς ωφέλιμη, όρισε η Εκκλησία μας από τα πρώτα βήματά της, και μάλιστα στα δύσκολα χρόνια που ο Χριστιανισμός, έπρεπε να σταθεί στα πόδια του και να ξεπεράσει πολλές δυσκολίες και εμπόδια, που δημιουργούσαν οι κοσμικοί άρχοντες, άλλοτε οι εξωτερικοί εχθροί και άλλοτε τα δικά της  "παιδιά", από την άρχουσα τάξη, τον κλήρο αλλά και από λαϊκούς τυχοδιώκτες, που λυμαίνονταν την εξουσία, κατά καιρούς.

Είναι μια ευλογημένη περίοδος που αποσκοπεί στην ψυχική μας πρόοδο και στην πνευματική μας ζωή, όχι μόνο κατά το διάστημα που διαρκεί, αλλά και κατά την υπόλοιπη ζωή μας. Είναι γεμάτη από ιερές ακολουθίες και αγιαστικές πράξεις οι οποίες ιδιαίτερα συγκινούν τις ψυχές μας και δημιουργείται στον καθένα η επιθυμία όχι μόνο να τις παρακολουθεί αλλά και να συμμετέχει ουσιαστικά, ιδίως με την προσέλευση του στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Στις μέρες μας, που είναι πονηρές και κινδυνεύει η ψυχική μας σωτηρία, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι η φετινή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, με όλο τον πνευματικό της αγώνα, έχει υψηλότερο νόημα, αποτελεί έκφραση πίστεως και είναι απόδειξη της χριστοκεντρικότητας των Ορθοδόξων Ελλήνων. Γι αυτό, δεν πρέπει να μείνουμε αδιάφοροι, απέχοντας από τα όσα πνευματικά οφέλη προσφέρει στους πιστούς χριστιανούς!

Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε δυο πράγματα σημαντικά για την ευτυχία μας και για την ψυχική μας ισορροπία.

Το πρώτο είναι ότι αυτά τα χρόνια της «οικονομικής και ηθικής κρίσης», έχουμε ως κοινωνία, πέσει πολύ χαμηλά. Δεν ξέρω αν υπάρχει σκαλοπάτι για να κατέβουμε πιο κάτω. Η βλασφημία είναι στο στόμα πολλών ανδρών ακόμη και γυναικών. Η αισχρολογία είναι το προσφάι πολλών νέων μας ακόμη και μορφωμένων. Οι ευγενικές προσφωνήσεις «κύριε» και «κυρία» έχουν αντικατασταθεί με ανήθικες και κακόηχες λέξεις, οι οποίες ούτε αυτόν που τις λέγει ούτε αυτόν για τον οποίο τις λέγει, τιμούν. Οι αδικίες δίνουν και παίρνουν και προβάλλονται από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Οι υψηλά ιστάμενοι αμαρτάνουν δημόσια και δεν εντρέπονται, κάποιοι μάλιστα απαιτούν και να τους χειροκροτούν. Η διαφθορά έπαυσε να είναι γνώρισμα μερικών ανθρώπων που θεωρούνται περιθωριακοί και απόβλητοι, αλλά βιώνεται και από σοβαρούς αξιωματούχους και μορφωμένους, οι οποίοι είναι πέραν πάσης υποψίας. Η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας δεν ενδιαφέρει τους πολλούς ορθόδοξους Χριστιανούς και περιορίστηκε στους λίγους. Ο συμμετοχή των νέων μας, στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, δεν είναι ικανοποιητική και το σύνθημα δίνεται από εκείνους που θα έπρεπε να είναι οι πραγματικοί φορείς της σωστής αγωγής και παιδείας.

Όμως αν δεν προχωρήσουμε στο δεύτερο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, δεν ωφελούμαστε. Απλά θα μείνουμε στη διαπίστωση του λαθεμένου δρόμου που έχουμε πάρει. Είναι δυνατόν να απαλλαγεί από την αρρώστια του ο άνθρωπος, αν γίνει μόνο η διάγνωσή της ασθένειας του έστω από τον καλύτερο γιατρό; Ασφαλώς όχι. Πρέπει να προχωρήσει ή στη φαρμακευτική αγωγή ή στη χειρουργική επέμβαση. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα και μάλιστα με μεγαλύτερο ζήλο.

Να κατανοήσουμε, δηλαδή, την ανάγκη και να προσπαθήσουμε σοβαρά να επανέλθουμε στον σωστό δρόμο.

Να κόψουμε τη λαιμαργία μας, όχι μόνο της «κοιλιάς» αλλά και της «επιθυμίας».  

Να προστρέξουμε στην Ακολουθία των Χαιρετισμών, για να νιώσουμε της στοργή της Μητέρας του Κυρίου μας, η οποία είναι κατά χάρη και δική μας Μητέρα.

Να παρακολουθήσουμε τους κατανυκτικούς εσπερινούς κάθε Κυριακή απόγευμα και να προσέξουμε τα κηρύγματα, τα οποία είναι η Πνευματική μας τροφή και μας οδηγούν στην αυτοεξέτασή μας, στον αυτοέλεγχό μας και στη συνέχεια στο μυστήριο της εξομολόγησης, που είναι μια ευκαιρία να ξαναζήσουμε τη χαρά που μας έκλεψε η αμαρτία.

Ακόμη, κατά την περίοδο αυτή επιβάλλεται να πιστέψουμε περισσότερο στην αγάπη του Θεού, ο οποίος σαρκώθηκε και σταυρώθηκε για μας και δεν πρέπει, δείχνοντας αχαριστία, να του δώσουμε «αντί του μάννα χολή, αντί του ύδατος όξος».

Είναι ευκαιρία, επίσης να περιορίσουμε τις αποκριάτικες πολυέξοδες διασκεδάσεις, που δεν αφήνουν τίποτε στην ψυχή μας, απεναντίας αυξάνουν τα αδιέξοδα, διότι διασκορπίζουμε και μπροστά στα μάτια πεινασμένων ανθρώπων άσκοπα τα χρήματα, σε μια εποχή που λιγόστεψαν ανησυχητικά.

Αδελφοί και παιδιά μου,

Η φετινή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, μπορεί να είναι για κάποιους η τελευταία της ζωής τους. Αυτή η περίοδος ενδέχεται να μην είναι σαν τις άλλες που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Οι καιροί είναι πρωτόγνωροι, περίεργοι και επικίνδυνοι. Ας συνειδητοποιήσουμε τη χριστιανική μας ιδιότητα. Ας καταλάβουμε ότι η ζωή μας είναι λίγη και φεύγει γρήγορα. Προπάντων, όμως, να αξιοποιήσουμε ό,τι μας προσφέρει η Εκκλησία, και μάλιστα κατά την ευλογημένη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την οποία εύχομαι για όλους σας καλύτερη από κάθε προηγούμενη».

π.Νικόλαος

Share: