1821: Τα θεμέλια του Αγώνα!

Η Ελλάς, ευγνωμονούσα τους Ήρωες του 1821

Οι πρωτεργάτες της Ελληνικής Εθνικής Επανάστασης του 1821, θέλησαν να στηρίξουν το Νέο Ελληνικό Κράτος, στα θεμέλια της Ορθόδοξης Πίστης και στον Αρχαίο ελληνικό Πολιτισμό.  Οι πέντε (5) Εθνικές Συνελεύσεις, που συγκάλεσαν στην Πιάδα, στο Άστρος, στην Τροιζήνα, στα Άργος και στο Ναύπλιο της Αργολίδας, έδειξαν την πρόθεση αυτών των ηρωικών Αγωνιστών και Πατέρων του Έθνους μας, να θέσουν τις Αρχές του Κράτους μας, σε πολιτικές βάσεις, με κύριο γνώμονα την «ελληνορθοδοξία»!

Ο ηρωικός  Πατέρας του Έθνους μας, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στα απομνημονεύματα του, τονίζει πως: «Η Ελληνική Επανάσταση είχε Ορθόδοξο περιεχόμενο και στα Συντάγματα των τριών πρώτων Εθνοσυνελεύσεων στη διάρκεια του αγώνος, καταγράφεται αυτή η διάθεση των εξεγερμένων Ελλήνων, αυτών των ανθρώπων που μας ελευθέρωσαν.  Ήθελαν η Ελλάδα να έχει απόλυτη συνάφεια και συνέχεια με την Ορθόδοξη πίστη και τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό.

Σε μια ταραχώδη περίοδο, ενώ διαρκούσε ο απελευθερωτικός αγώνας, οι Έλληνες Αγωνιστές, ψήφισαν Συντάγματα, οργάνωσαν την πρώτη ελληνική Πολιτεία και θεμελίωσαν Πολιτική Διπλωματία, στα πρότυπα των ελευθέρων κρατών!

Σήμερα, αυτοί που αγωνίστηκαν, οι πρωταγωνιστές του 1821, θα διαφωνούσαν ριζικά με την «Πρόταση για συνταγματική κατοχύρωση του λεγομένου θρησκευτικώς ουδετέρου κράτους.»

Το Προσωρινό Πολίτευμα της Επιδαύρου

Ο Ελληνισμός διάλεξε τότε, και επί ενάμιση αιώνα τώρα, θέλει ως ταυτότητα του Κράτους του, την Ορθοδοξία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καταργείται, διώκεται ή εμποδίζεται οποιαδήποτε άλλη θρησκεία, αρκεί να τηρούνται οι νόμοι.

Όλα τα Συντάγματα της Ελλάδος, έχουν ως «προοίμιο», την επίκληση της Αγίας Τριάδος, που είχε και το πρώτο Σύνταγμα της Επιδαύρου, δηλαδή την φράση: «Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος» κι αυτό, ως τιμή στον Τριαδικό Θεό μας, που στήριξε τους Αγωνιστές του 1821.

  

Κάθε κράτος πρέπει να σέβεται αυτούς που το ίδρυσαν. Σήμερα, 198 χρόνια μετά, όσοι μιλούν για ουδετερόθρησκο κράτος, βλαστημούν τις εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές των Ελλήνων, που μαρτύρησαν στην διάρκεια της Επαναστάσεως αλλά και μετά, μέχρι τις ημέρες μας στα πεδία των μαχών υπέρ της πατρίδος!

Μάλιστα, το Σύνταγμα της Επιδαύρου, ορίζει ως Δίκαιο και Νομοθεσία της Νέας Πατρίδας της Ελλάδας, το Βυζαντινό Δίκαιο, εκείνο που θέσπισαν οι βυζαντινοί Αυτοκράτορες.  Οι Πατέρες του Ελληνισμού και Αγωνιστές της Ελευθερίας μας, θέλησαν έτσι, να δείξουν ότι είμαστε η συνέχεια του Ελληνισμού, που περνά μέσα από το Βυζάντιο.  Οι επαναστατημένοι Έλληνες θέλουν να έχουν και το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων και του Βυζαντίου.

Αρχαία Ελλάδα και Βυζάντιο είναι οι δύο πνεύμονες, ο παππούς και ο πατέρας του νέου Ελληνισμού. Το ήξεραν και οι λόγιοι της εποχής και οι άνθρωποι των βουνών, που είχαν πάρει τα όπλα.

Μέχρι το 1946, ειδικά το Αστικό Δίκαιο της Ελλάδος, βασίζεται στους νόμους των βυζαντινών Αυτοκρατόρων, με μια κωδικοποίηση που έγινε τον 14^ο αιώνα.

Η Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο, Βουλή των Ελλήνων

Τί σημαίνει ο όρος «επικρατούσα θρησκεία» που έθεσαν στο Σύνταγμα τους; Δεν είναι απλώς ένας λόγος, που δηλώνει το «πόσοι είναι οι Ορθόδοξοι Έλληνες, αλλά είναι μία «δήλωση, μια ομολογία της ταυτότητάς μας»!

Αυτό έγινε τότε, για να προστατευθεί ή ελληνική Ταυτότητα, μέσα στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Δυτικού Κόσμου.  Οι προπάτορές μας αγωνίσθηκαν ηρωικά για την Ορθοδοξία, έχουμε μια Πίστη που μας κράτησε όρθιους, έχουμε μια Επανάσταση ελληνορθόδοξη.

Στις μέρες μας, είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε την Παράδοση, τις Αρχές μας, την Πίστη μας στον Ιησού Χριστό, και να πορευτούμε ανάμεσα στον σκληρό άθεο Κόσμο, που μας επιφυλάσσει σκληρές και αντίθεες εξελίξεις. Κι αυτό θα είναι πολύ δύσκολο να γίνει από εμάς τους σύγχρονους Έλληνες.

Συνέλληνες και Αδελφοί μου,

Ας γιορτάσουμε φέτος, την Εθνική Επέτειο του 1821, με αίσθημα υπερηφάνειας αλλά και εσωτερικού προβληματισμού!  Ας δούμε τον Αγώνα των Ηρώων του ’21 όπως το έζησαν τότε οι Πατέρες μας και ας αναλογιστούμε το : «Τί σημαίνει για μας, η θυσία τους και το ιερό Αίμα τους, που χύθηκε, για να γεννηθούμε ελεύθεροι στο τόπο μας!»  Κι ας αποφασίσουμε και να ομολογήσουμε:  «Θέλουμε να κρατήσουμε αυτήν την Ταυτότητα, του Ορθόδοξου Έλληνα, που κράτησε όρθιο τον Λαό μας, στα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας;»

Εγώ, θέλω να ελπίζω, πως τα Ελληνόπουλα, η Νέα Γενιά, θα μπορέσει να ενστερνισθεί, να διατηρήσει και να διακηρύξει στους ύπουλους καιρούς μας, τους θησαυρούς που υπάρχουν στην Ορθόδοξη Πίστη και στην Ελληνική μας Παράδοση και Ιστορία!

π.Νικόλαος

Share:

Read More

25 Μαρτίου: Δύο "Ευαγγελισμοί". Δύο "Ελευθερίες".

Δύο λαμπρά, δύο φωτεινά και δύο σωτήρια "Xαίρε", προβάλλουν και σκεπάζουν τον Ελληνικό και Ορθόδοξο γαλανό ουρανό. Το ένα, "Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία" που, ακούστηκε εδώ και πλέον τις δύο χιλιετίες και, το "Xαίρε ω χαίρε λευτεριά" που, πριν 198 χρόνια έγραψε την δική του ιστορία στην πορεία του γένους μας.

Με άλλα λόγια, γιορτάζουμε δυο "Ευαγγελισμούς", δύο "Ελευθερίες", διπλή Γιορτή.

Η πρώτη Γιορτή, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, υπενθυμίζει αγώνες για την κατάκτηση της ηθικής μας Ελευθερίας.

Η δεύτερη Γιορτή της 25 Μαρτίου του 1821, προϋποθέτει αγώνες και θυσίες για την κατάκτηση της εθνικής μας πολιτικής Ελευθερίας. Και τα δύο είδη της Ελευθερίας είναι πολύτιμα και θεόσδοτα δώρα. Πανανθρώπινο το ένα, εθνικό το άλλο. Και τα δύο είναι λυτρωτικά.

Το αίμα των εκατομμυρίων μαρτύρων της πίστης μας για πνευματική ελευθερία και τα ιερά κόκαλα των προγόνων μας για την εθνική ελευθερία, μας υποχρεώνουν να φυλάσσουμε ως πολύτιμο θησαυρό αυτή την διπλή ελευθερία και να την υπερασπιζόμαστε με όλη την δύναμη της ψυχής μας και του σώματός μας, κάθε φορά που την πολεμούν λυσσαλέα, εκτός και εντός των τειχών μας, εχθροί και καταφρονητές της.

Χρονικά και επιγραμματικά θα παραθέτουμε τα γεγονότα, πως φτάσαμε, μετά την αποφράδα ημέρα της 29^ης Μαΐου 1453 στον πρώτο επίσημο εθνικό εορτασμό της 25^ης Μαρτίου.

25 Μαρτίου 1821: άρχισε, ύστερα από 400 χρόνια υπομονής και στέρησης στην Τούρκικη σκλαβιά, αλλά με πολλούς αγώνες και θυσίες, η Ελληνική Επανάσταση από την Αγία Λαύρα στα Καλάβρυτα, όπου ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης.

22 Ιανουαρίου 1830: Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν την συνθήκη Ελευθέρωσης και αναγνώρισης του Ελληνικού Κράτους με την συνθήκη του Λονδίνου.

14 Αυγούστου 1832: Ορίστηκαν τα σύνορα της Ελλάδας, με την νοητή γραμμή που είχε ως άκρα τον Παγασητικό και τον Αμβρακικό κόλπο.

Δεκέμβριος 1832: Η Οθωμανική αυτοκρατορία αποδέχτηκε αυτή την απόφαση και από τότε ξεκινά η Πορεία του Νέου Ελληνικού Κράτους.

15 Μαρτίου 1838: Καθιερώθηκε ο εορτασμός της 25^ης Μαρτίου ως Εθνική Εορτή με το 980 διάταγμα.

25 Μαρτίου 1838: Έγινε ο πρώτος επίσημος εορτασμός, με δοξολογία στον ναό της Αγίας Ειρήνης στην οδό Αιόλου. Παραβρέθηκε πλήθος κόσμου μαζί και αγωνιστές της Επανάστασης. Ακολούθησε γλέντι στην πλατεία Κλαυθμώνος. Άναψαν φωτιές στην Ακρόπολη και ψηλά στο Λυκαβηττό αντίκριζες φλεγόμενο σταυρό με τη φράση «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ».

Στιγμές και ώρες εθνικού μεγαλείου. Μέρες χαράς και ελπίδας για το αύριο. Άνθρωποι πληγωμένοι αλλά χαρούμενοι, που έγραψαν με χρυσά γράμματα τα ονόματά τους στο πάνθεο των ηρώων. Όλοι παρών με μια ψυχή και ένα σώμα.

Το πνεύμα αυτών των αγωνιστών της πίστης και της πατρίδας, οδήγησε τους απογόνους τους "μεθυσμένους πάλι από το κρασί του ΄21", σε δυο νικηφόρους παγκόσμιους πολέμους και άλλες "πολιτικές τρικλοποδιές" στη συνέχεια, για να φτάσουμε, δυστυχώς, στο σήμερα των τελευταίων δεκαετιών, "άγευστοι απ’ το κρασί του ΄21" και υπόδουλοι σε κάθε ξενόφερτο , να βρεθούμε όλοι σε τραγικό διέξοδο και κάτω από το βαρύ πέπλο της ολικής σκλαβιάς. 

Νέος ζυγός, δυστυχώς, πιο ύπουλος από κάθε άλλη φορά κάθεται τώρα πάνω από τον Ελληνισμό. Ζυγός πνευματικός και μάλιστα επίσημα μέσα από το κυριότερο συστατικό του Έθνους μας. Την παιδεία! Την "Νέα Εκπαίδευση", όπως την λένε τώρα, που θέλει να στειρώνει πνευματικά, ηθικά, ιστορικά και Εθνικά τα παιδιά της, δηλαδή ,το μέλλον της.

Χρόνια τώρα προδομένοι και απογοητευμένοι, απ’ όλους τους φιλελεύθερους, τους μεταρρυθμιστές, τους προοδευτικούς ,τους εκσυγχρονιστές, τους σύγχρονους δηλ. "φωστήρες και σωτήρες" όλων των πολιτικών αποχρώσεων, αλλά όλοι τους ευρωλιγούρηδες και διεθνιστές, βάζοντας τους Έλληνες σε νέες περιπέτειες και υποδουλώνοντας ολικά την Πατρίδα μας, την Ελλάδα μας. Την χώρα των Ηρώων, των Αγίων, των Αγώνων και των Θυσιών!

Και μη νομίσει κανείς ότι κατέχομαι από απαισιοδοξία ή μίσος, αλλά από ιερή αγανάκτηση για το σημερινό κατάντημα και μάλιστα όταν ακούμε και διαβάζουμε τι μας περιμένει και που οδηγούμαστε.

Είναι πολλά και πονηρά αυτά που ακούμε και μελετάμε στις μέρες μας. Μερικά όμως πρέπει να μας προβληματίσουν ξεχωριστά γιατί είναι απαράδεχτα και Εθνικά επικίνδυνα. Όπως αυτό που ακούστηκε προ ημερών από υπουργικά, μάλιστα, χείλη ότι, "είναι επιστημονική θέση" με τον ερχομό και παραμονή των προσφύγων – μεταναστών θα λυθεί στην Ελλάδα και το δημογραφικό πρόβλημα. Καθώς επίσης και αυτό που διαβάσαμε σε έγκριτη εφημερίδα των Αθηνών ότι, η αποδομητική σχολή των μεταμοντέρνων ιστοριογράφων ανέλαβε (με Κυβερνητική πάλι Εντολή), την επανεγγραφή των σχολικών βιβλίων ιστορίας με κυρίως τρεις στόχους, 

1.     Να αμφισβητηθεί ο ρόλος της Ορθοδοξίας ως συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητάς μας.

2.     Να κατηγορηθεί ως ανύπαρκτη η διαχρονική πορεία του Ελληνισμού από την αρχαιότητα έως σήμερα και

3.     Να εξωραϊστεί ο ρόλος των Οθωμανικών και των Νεότουρκων και να ξεχαστούν τα εγκλήματα τους, ώστε να βελτιωθούν οι σχέσεις μας με τους προκλητικούς γείτονες.

Θεωρώ απαράδεκτη και εθνικά εγκληματική την αλλοίωση του παρελθόντος και μάλιστα μέσα στη σημερινή φορτισμένη ιδεολογικά εποχή μας για την Πατρίδα μας.

Φτάνει πια! Ας ξυπνήσουν μερικοί "ειδήμονες". Ο υγιείς λαός είναι εδώ και για "μούντζα" (κατά τον Παλαμά) και για λιβάνι! Ο λαός είναι του εκδικητή το γιαταγάνι!

Επιτέλους δεν πάει άλλο η υποκρισία, η κοροϊδία και η εθνική προδοσία. Φτάνει πια! Το ξεπούλημα της πατρίδας και η αλλοίωση της Ορθοδοξίας. Γιατί τότε εύλογα θα θυμηθώ και τον άλλο ποιητή μας Γκάτσιο και θα φωνάξω: "Μπαρμπαγιάννη Μακρυγιάννη/ πάρε πάλι γιαταγάνι/ κι έλα στη ζωή μας πίσω / το στραβό να κάνεις ίσο".

Η Ελλάδα, μας έχει διδάξει ότι μπορεί να ζήσει χωρίς δανεικά. Δεν μπορεί όμως να ζει χωρίς ιδανικά. Ας ξαναβρούμε την αυθεντική μας ταυτότητα. Ας ξαναβρούμε την πίστη μας στο Θεό, την φιλοπατρία και την τεκμηριωμένη πεποίθησή μας για την διαχρονική πορεία του Έθνους μας, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας για μια καινούρια Ελλάδα.

Ας μη ξεχνάμε ότι, από το χάλι της παιδείας, που χρόνια τώρα πριονίζουν, ξεκίνησε και το χάλι της οικονομικής κρίσης που ζούμε, για να μας έχουν στο χέρι τους. Αλλά ας μην μας πιάνει απελπισία, όπως είπε ο ήρωας Γέρος του Μωριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: "Η ώρα η πιο σκοτεινή της νυκτός είναι λίγο πριν ξημερώσει". 

Share:

Read More

Η ιερή περίοδος της Σαρακοστής

Από την Κυριακή της Τυροφάγου το απόγευμα «εισήλθαμε» στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Την περίοδο αυτή, που είναι εντυπωσιακή και πολλαπλώς ωφέλιμη, όρισε η Εκκλησία μας από τα πρώτα βήματά της, και μάλιστα στα δύσκολα χρόνια που ο Χριστιανισμός, έπρεπε να σταθεί στα πόδια του και να ξεπεράσει πολλές δυσκολίες και εμπόδια, που δημιουργούσαν οι κοσμικοί άρχοντες, άλλοτε οι εξωτερικοί εχθροί και άλλοτε τα δικά της  "παιδιά", από την άρχουσα τάξη, τον κλήρο αλλά και από λαϊκούς τυχοδιώκτες, που λυμαίνονταν την εξουσία, κατά καιρούς.

Είναι μια ευλογημένη περίοδος που αποσκοπεί στην ψυχική μας πρόοδο και στην πνευματική μας ζωή, όχι μόνο κατά το διάστημα που διαρκεί, αλλά και κατά την υπόλοιπη ζωή μας. Είναι γεμάτη από ιερές ακολουθίες και αγιαστικές πράξεις οι οποίες ιδιαίτερα συγκινούν τις ψυχές μας και δημιουργείται στον καθένα η επιθυμία όχι μόνο να τις παρακολουθεί αλλά και να συμμετέχει ουσιαστικά, ιδίως με την προσέλευση του στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Στις μέρες μας, που είναι πονηρές και κινδυνεύει η ψυχική μας σωτηρία, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι η φετινή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, με όλο τον πνευματικό της αγώνα, έχει υψηλότερο νόημα, αποτελεί έκφραση πίστεως και είναι απόδειξη της χριστοκεντρικότητας των Ορθοδόξων Ελλήνων. Γι αυτό, δεν πρέπει να μείνουμε αδιάφοροι, απέχοντας από τα όσα πνευματικά οφέλη προσφέρει στους πιστούς χριστιανούς!

Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε δυο πράγματα σημαντικά για την ευτυχία μας και για την ψυχική μας ισορροπία.

Το πρώτο είναι ότι αυτά τα χρόνια της «οικονομικής και ηθικής κρίσης», έχουμε ως κοινωνία, πέσει πολύ χαμηλά. Δεν ξέρω αν υπάρχει σκαλοπάτι για να κατέβουμε πιο κάτω. Η βλασφημία είναι στο στόμα πολλών ανδρών ακόμη και γυναικών. Η αισχρολογία είναι το προσφάι πολλών νέων μας ακόμη και μορφωμένων. Οι ευγενικές προσφωνήσεις «κύριε» και «κυρία» έχουν αντικατασταθεί με ανήθικες και κακόηχες λέξεις, οι οποίες ούτε αυτόν που τις λέγει ούτε αυτόν για τον οποίο τις λέγει, τιμούν. Οι αδικίες δίνουν και παίρνουν και προβάλλονται από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Οι υψηλά ιστάμενοι αμαρτάνουν δημόσια και δεν εντρέπονται, κάποιοι μάλιστα απαιτούν και να τους χειροκροτούν. Η διαφθορά έπαυσε να είναι γνώρισμα μερικών ανθρώπων που θεωρούνται περιθωριακοί και απόβλητοι, αλλά βιώνεται και από σοβαρούς αξιωματούχους και μορφωμένους, οι οποίοι είναι πέραν πάσης υποψίας. Η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας δεν ενδιαφέρει τους πολλούς ορθόδοξους Χριστιανούς και περιορίστηκε στους λίγους. Ο συμμετοχή των νέων μας, στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, δεν είναι ικανοποιητική και το σύνθημα δίνεται από εκείνους που θα έπρεπε να είναι οι πραγματικοί φορείς της σωστής αγωγής και παιδείας.

Όμως αν δεν προχωρήσουμε στο δεύτερο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, δεν ωφελούμαστε. Απλά θα μείνουμε στη διαπίστωση του λαθεμένου δρόμου που έχουμε πάρει. Είναι δυνατόν να απαλλαγεί από την αρρώστια του ο άνθρωπος, αν γίνει μόνο η διάγνωσή της ασθένειας του έστω από τον καλύτερο γιατρό; Ασφαλώς όχι. Πρέπει να προχωρήσει ή στη φαρμακευτική αγωγή ή στη χειρουργική επέμβαση. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα και μάλιστα με μεγαλύτερο ζήλο.

Να κατανοήσουμε, δηλαδή, την ανάγκη και να προσπαθήσουμε σοβαρά να επανέλθουμε στον σωστό δρόμο.

Να κόψουμε τη λαιμαργία μας, όχι μόνο της «κοιλιάς» αλλά και της «επιθυμίας».  

Να προστρέξουμε στην Ακολουθία των Χαιρετισμών, για να νιώσουμε της στοργή της Μητέρας του Κυρίου μας, η οποία είναι κατά χάρη και δική μας Μητέρα.

Να παρακολουθήσουμε τους κατανυκτικούς εσπερινούς κάθε Κυριακή απόγευμα και να προσέξουμε τα κηρύγματα, τα οποία είναι η Πνευματική μας τροφή και μας οδηγούν στην αυτοεξέτασή μας, στον αυτοέλεγχό μας και στη συνέχεια στο μυστήριο της εξομολόγησης, που είναι μια ευκαιρία να ξαναζήσουμε τη χαρά που μας έκλεψε η αμαρτία.

Ακόμη, κατά την περίοδο αυτή επιβάλλεται να πιστέψουμε περισσότερο στην αγάπη του Θεού, ο οποίος σαρκώθηκε και σταυρώθηκε για μας και δεν πρέπει, δείχνοντας αχαριστία, να του δώσουμε «αντί του μάννα χολή, αντί του ύδατος όξος».

Είναι ευκαιρία, επίσης να περιορίσουμε τις αποκριάτικες πολυέξοδες διασκεδάσεις, που δεν αφήνουν τίποτε στην ψυχή μας, απεναντίας αυξάνουν τα αδιέξοδα, διότι διασκορπίζουμε και μπροστά στα μάτια πεινασμένων ανθρώπων άσκοπα τα χρήματα, σε μια εποχή που λιγόστεψαν ανησυχητικά.

Αδελφοί και παιδιά μου,

Η φετινή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, μπορεί να είναι για κάποιους η τελευταία της ζωής τους. Αυτή η περίοδος ενδέχεται να μην είναι σαν τις άλλες που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Οι καιροί είναι πρωτόγνωροι, περίεργοι και επικίνδυνοι. Ας συνειδητοποιήσουμε τη χριστιανική μας ιδιότητα. Ας καταλάβουμε ότι η ζωή μας είναι λίγη και φεύγει γρήγορα. Προπάντων, όμως, να αξιοποιήσουμε ό,τι μας προσφέρει η Εκκλησία, και μάλιστα κατά την ευλογημένη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την οποία εύχομαι για όλους σας καλύτερη από κάθε προηγούμενη».

π.Νικόλαος

Share:

Read More