Το Πάσχα του «διωγμού»!

 Το Πάσχα που ζήσαμε φέτος, σε σχέση με την έννοια του «πάθους», ήταν «διπλό», ένα του Χριστού κι ένα του Ελληνισμού. Ενός ελληνορθόδοξου Λαού, που αναγκάστηκε αφενός να ανέβει τον ιδιότυπο Γολγοθά της υγειονομικής «καραντίνας», προκειμένου να αποφύγει τον φονικό Ιό Covid19 και αφετέρου υπέστη τον κατά πολύ περισσότερον αλγεινό και ασεβή αποκλεισμό του, από τις ιερές Ακολουθίες και την σωτήρια Θεία Μετάληψη.

Από αυτό το Blog,θέλησα πολλές φορές, να πω κάποιες απόψεις, για όσα συνέβησαν το τελευταίο τρίμηνο και ειλικρινά το απέφευγα, καθώς, όλοι οι πιστοί, Κλήρος και Λαός, ανεβαίναμε αναγκαστικά, το δύσβατο ανηφορικό μονοπάτι της προσωπικής μας απομόνωσης και αποστέρησης της πνευματικής μας Αναστάσιμης ολοκλήρωσης!

Όντως, εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι, ανεβήκαμε φέτος, ένα «Γολγοθά» αποστέρησης και «διωγμού», γνωρίζοντας όμως, πως στο τέλος της διαδρομής του, θα συναντήσουμε το φως της Ανάστασης, τον Χριστό!

Ίσως να μιλώ, την αυστηρή γλώσσα της αλήθειας, αλλά όσα ζήσαμε το χρονικό διάστημα της Μ.Τεσσαρακοστής και της Μ.Εβδομάδας, ήταν ό,τι πρωτόγνωρο, άδικο αλλά και κακεντρεχές «κυνηγητό» της προσωπικής και της εκκλησιαστικής μας ζωής, ό,τι αντίθετο στην Παράδοση της ορθόδοξης πίστης μας!

Ποιος δεν θα συμφωνήσει, πως με περίεργα αισθήματα οργής, θλίψης, απορίας, αιφνιδιασμού, φόβου και πόνου ψυχής, αντιμετωπίσαμε μία σκληρή και οργανωμένη «επίθεση» Ασέβειας προς την αγιότητα των ημερών του Πάσχα, την ιερότερη υπόθεση της Πίστης μας;  Και βεβαίως, με την αστεία δικαιολογία, της διαφύλαξης της «δημόσιας υγείας».

Οι διαχειριστές της «κρίσης», Κυβέρνηση, Υπουργείο Υγείας, επαΐοντες Λοιμοξιολόγοι, κυβερνητικοί Εκπρόσωποι και ένας σωρός άλλων διαχειριστών, σκορπώντας ολημερίς, με τα προπαγανδιστικά εργαλεία των ΜΜΕ το φόβο και το δέος, μας επέβαλαν απαγόρευση συμμετοχής στα θεία Πάθη και στην Αναστάσιμη Χαρά της Λαμπρής και κυρίως στην Θεία Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου και Θεού μας, Ιησού Χριστού!

Η δήθεν φροντίδα για την υγεία μας, έγινε το τέλειο κάλυμμα της υποβόσκουσας Αθεΐας των οπαδών της Νέας Εποχής!  Δεν θέλω να πω, πως ο Ιός Covid19 ήταν ακίνδυνος. Όχι, δεν λέω κάτι τέτοιο, άλλωστε υπήρξαν θάνατοι από τον Ιό. Ίσως πολύ λιγότεροι από όσους ανέφεραν, αλλά υπήρξαν!

Όμως, πέστε μου, ο ήχος της πένθιμης ή της αναστάσιμης Καμπάνας της Εκκλησίας, που στέλνει το «μήνυμα» της Σωτηρίας στους πιστούς της, ήταν δυνατόν να μεταφέρει και τον Ιό στα πέρατα της κάθε Ενορίας;  Όχι βέβαια!  Αν όχι… τότε ποιος ο λόγος να απαγορευτούν οι τυμπανοκρουσίες του Πένθους μας για τον σταυρωμένο Ιησού και της Χαράς μας για την Ανάστασή Του;

Ποινικοποίησαν τους άσκοπους περιπάτους, όπως και τις λατρευτικές μας ανάγκες!  Όσοι θέλησαν να βγουν στο σεργιάνι δίχως λόγο, πλήρωσαν πρόστιμα αλλά, όσοι τόλμησαν να πάνε με φόβο Θεού να κοινωνήσουν, τιμωρήθηκαν αυστηρότερα: συνελήφθησαν, οδηγήθηκαν στα κρατητήρια, απαγγέλθηκαν κατηγορίες και θα δικαστούν, για «αντικοινωνική συμπεριφορά».

Σε όλη την Χώρα, οι ορθόδοξοι ιεροί Ναοί «έκλεισαν» για όλους τους Πιστούς!

‘Όμως μόνο εδώ στην ορθόδοξη Ελλάδα!   Στη Βουλγαρία, στη Σερβία, στη Ρουμανία, στη Ρωσία, στην Ουκρανία, στη Μολδαβία, στη Γεωργία και αλλού, οι Ναοί, έμειναν ανοικτοί για τους Ορθόδοξους Πιστούς και οι άνθρωποι κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων!  Βεβαίως και έλαβαν μέτρα προφύλαξης, ναι, αλλά.. όλα έγιναν σύμφωνα με τα ορθόδοξη Παράδοση!

Εδώ, στην Ελλάδα, με την συναίνεση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας (δυστυχώς), υποχρέωσαν τους ιερείς, να τελούν τα ιερατικά τους καθήκοντα, κλειδώνοντας έξω τους πιστούς, που ήθελαν να συμμετάσχουν στις Ακολουθίες!

Εδώ, στην Ελλάδα, τόλμησαν να καταδιώξουν όσους θέλησαν να μεταλάβουν Σώμα και Αίμα Χριστού. Το έπραξαν, σύμφωνα με όσα κάποιοι άλλοι ηθικοί αυτουργοί νομοθέτησαν!  Έτσι φτάσαμε στη δίωξη των κληρικών και των απλών πιστών, που κοινώνησαν Σώμα και Αίμα Χριστού, χαρακτηρίζοντας την πράξη τους, τον εκκλησιασμό και τη θεία Μετάληψη, πταίσμα, ποινικό αδίκημα και ως παράνομη συμπεριφορά!

Αλλά ποιος είναι εκείνος, που βρίσκεται πάνω από το Σύνταγμα της Ελλάδος, στο οποίο αναφέρεται η Ορθοδοξία ως επίσημη θρησκεία του Ελληνικού Κράτους και καθίσταται νόμιμη η άσκηση των θρησκευτικών μας καθηκόντων, καθώς ρητώς αναφέρεται και η ελεύθερη έκφραση της θρησκευτικής Πίστης μας; 

Εδώ, στην Ελλάδα, φέτος, βιώσαμε αυτό που ονομάσαμε «Πάσχα εξ αποστάσεως» και αυτό, γιατί το υλιστικό μένος κάποιων εκ των κυβερνώντων, που βρίσκονται σε θέσεις «κλειδιά», τους οδήγησε καθώς βρήκαν την ευκαιρία, να παρεμποδίσουν με υπερβάλλοντα ζήλο, την εκδήλωση πίστης των Ορθοδόξων Ελλήνων!

Επομένως, εύλογο το ερώτημα: «Ποιος νόμος απαγορεύει την εκδήλωση Πίστης στον Θεό, τη συμμετοχή στα ιερά Μυστήρια και στην έκφραση του θρησκευτικού συναισθήματος;

Αναρωτιέμαι:  Μήπως έφτασε ο καιρός να τοποθετηθεί ο καθένας μας ξεκάθαρα, απέναντι στον Θεό;  Δεν εννοώ μόνο για τις αμαρτίες μας, μιλώ κυρίως για την προσωπική μας μαρτυρία Πίστεως, μέσα στον Κόσμο, όπως αυτός φαίνεται να μεταμορφώνεται, ολοένα και περισσότερο σε παιχνίδι στα χέρια του «αρχέκακου» εχθρού μας.

Παρ’ όλα αυτά, μια ακτίνα θείας ελπίδας διαφάνηκε στον ορίζοντα της ζωής μας. Αναπάντεχο κι αυτό!  Ο πιστός ελληνικός Λαός μας, μέσα στη δίνη των ημερών αυτών, έδωσε μια νέα ομολογία Πίστεως.

Ενώ για πρώτη φορά (ελπίζω να είναι και η μοναδική) στο φετινό Πάσχα, ο Λαός μας, κράτησε τις αποστάσεις ο ένας από τον άλλον, δεν βρέθηκε στον τόπο καταγωγής του, να γιορτάσει και αγκαλιασμένος με τους προσφιλείς του, να δώσει και να δεχθεί το αναστάσιμο φιλί, για πρώτη φορά στη ζωή του… παρ’ όλα αυτά… ο Λαός του Θεού, έμεινε αγκαλιασμένος, συναισθηματικά ενωμένος και δυνατός, κάτω από το φως της Ανάστασης του Κυρίου!

Το βράδυ της Αναστάσεως, ο Λαός της Ορθοδοξίας, βγήκε στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών και στις ταράτσες, με τις ολόφωτες πασχαλινές Λαμπάδες στα χέρια και αντάλλαξε ευχές με τους γείτονες, φωνάζοντας το «Χριστός Ανέστη»! 

Όλοι εμείς, δώσαμε αυθόρμητα, μια διαχρονική επιβεβαίωση της Ορθόδοξης Πίστης μας, με το αναστάσιμο σύνθημα: Η ζωή που ζούμε με τις φουρτούνες της αλλά και η πνευματική ζωή της ψυχής μας, πάντοτε θα νικά τον θάνατο, όπως ο Χριστός νίκησε τον Άδη!

Επίσης, θα ήθελα να ρωτήσω, όσους από την Πολιτεία, την Επιστήμη, τη Δημοσιογραφία αλλά και από την Διοικούσα Εκκλησία, θέλησαν να δοκιμάσουν αυτό τον Λαό, επί ένα και πλέον δίμηνο και να τους πω:  Άραγε μετά από όλα αυτά, είδαν, αφουγκράστηκαν, διαπίστωσαν ότι αυτός ο κατατρεγμένος Λαός του Θεού, ότι μέσα στη φτώχεια του, την ταλαιπωρία του και την αγωνία του για το μέλλον, απέδειξε ότι διαθέτει μια μοναδική Εθνική Συνειδητότητα και μια Ενότητα που τον βαστά όρθιο και αλύγιστο, μπροστά στα βάσανα, τον πόνο, τη φτώχεια και κυρίως στις απειλές; Το είδαν; Το παρατήρησαν;

Το θρησκευτικό συναίσθημα δεν είναι μια απλή διαδικασία, πίστης, δεν είναι ένα καπρίτσιο κάποιων φανατικών χριστιανών, ούτε αφέλεια ή οπισθοδρόμηση!   Είναι μια προσωπική υπόθεση του καθενός, μια διαδραστική επαφή και ενότητα με τον Θεό μας, που σίγουρα κανείς άσχετος με την πίστη, δεν μπορεί να κατανοήσει, δυστυχώς!

π.Νικόλαος

Share: