Δυστυχώς, για μια δεύτερη φορά μέσα στο 2020, έτος αγωνιώδους ταλαιπωρίαςκαι θανάτων λόγω Κορωνοϊού, ζούμε μια σειρά «αναγκαστικών μέτρων», που περιορίζουν τις μετακινήσεις μας, τις κοινωνικές μας σχέσεις, την άσκηση του επαγγέλματός μας, ακόμη και την ελευθερία της συμμετοχής μας στις λατρευτικές μας συνήθεις υποχρεώσεις.Εδώ, δεν θα αναφερθώ στην εξωφρενική κατάσταση, που επικρατεί στο κόσμο ολόκληρο, με την ψυχωτική υστερία του κορωνοϊού, που υποδαυλίζεται από τα καθημερινά κρατικά «Ανακοινωθέντα» και τα νεοταξικά ΜΜΕ, στη Χώρα μας.
Κι αυτό, γιατί ο προβληματισμός μου, έγκειται κυρίως στην άσκηση της θρησκευτικής μας ελευθερίας που φαίνεται ήδη, να περνά από την φάση της ειρωνείας, του εμπαιγμού, της αθεϊστικής προπαγάνδας εναντίον της Εκκλησίας (βλέπε την ανίερη συμπεριφορά μερικών δημοσιογραφίσκων, στις αναφορές των για τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαγκαδά κυρό Ιωάννη, που εκοιμήθει στις μετά από μάχη με τον ιό Covid-19). Ασέβεια, που φτάνει μέχρι την βλασφημία (Θεία Κοινωνία) του Ίδιου του Αρχηγού της Πίστεώς μας, Ιησού Χριστού. Αντιμετωπίζουμε πλέον τις ωμές επιθέσεις μιας οργανωμένης αθεϊστικής προπαγάνδας, ενός ορκισμένου πλήθους αθέων, υλιστών, αρχαιόπληκτων ειδωλολατρών, μασόνων και αριστεροφασιστών, η οποία εξελίχθηκε μεθοδικά και ανδρώθηκε κατά τα 70 και πλέον τελευταία χρόνια στην Πατρίδα μας… από μια ελαφριά (λάιτ) επιθετικότητα, σε μια καθολική πολεμική κατεδάφισης και εξαχρείωσης, της χριστιανικής πίστεως των Ελλήνων και ιδιαίτερα των μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Ποιμνίου της!
Κυρίως, αυτή η ολοένα εντεινόμενη «πολεμική» στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, τείνει να μοιάσει με «διωγμό» των Χριστιανών και με προβληματίζει ιδιαίτερα!
Τολμώ να πω φανερά τις ανησυχίες μου, πάνω σ’ αυτό το θέμα: Ιστορικά, στο διάβα των αιώνων από την εποχή του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου, παρατηρήθηκε ένας εναγκαλισμός του Πολιτικού κατεστημένου και της Εκκλησίας, κυρίως από τον σεβασμό που έτρεφαν οι πολιτικοί Άρχοντες (Αυτοκράτορες, Διοικητικοί, Στρατιωτικοί, Δάσκαλοι και Άρχοντες του λαού) στην Ορθόδοξη Πίστη!
Αυτή η «συναλληλία», όσο κι αν βάσταξε μέσα στις δοκιμασίες του Γένους μας, τις αντιξοότητες, τους πολέμους, τις κακουχίες, τις ήττες, τις γενοκτονίες από τους βάρβαρους οθωμανούς, τους βούλγαρους και τους δυτικούς Φράγκους και Ενετούς, τις λεηλασίες από τους Σταυροφόρους και άλλους πολεμοχαρείς κατακτητές… άντεξε και διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας.
Σήμερα όμως, βλέπουμε έκπληκτοι και με πολύ λύπη, μια ακάθεκτη και καλά οργανωμένη αποχριστιανοποίηση της Πολιτείας, που ολοένα προσπαθεί να συμπαρασύρει και την Εκκλησία, σε μια οικειοθελή υποδούλωση, στις επιταγές των ψυχοφθόρων τεράτων, της Παγκοσμιοποίησης, της Πανθρησκείας και του Οικουμενισμού!
Η ανησυχία πολλών «σοφών κατά Θεώ» Πατέρων μας, την οποία συμμερίζομαι, εκφράζεται πλέον ξεκάθαρα και συνοπτικά, στη διαπίστωση: «Πρέπει οι αληθινοί Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι Πιστοί, να προετοιμάζονται, ώστε να επιβιώσουν πνευματικά, στα δύσκολα χρόνια που έρχονται.»
Δεν είναι λίγοι από τους σύγχρονους ευσεβείς Πατέρες (κληρικούς και λαϊκούς), που τον τελευταίο καιρό, έξαλλη πορεία της Πολιτείας προς την «αποστασία», την αθεΐα, τον πανσεξουαλισμό, τις ολοένα αυξανόμενες προσπάθειες αποχριστιανισμού της Κοινωνίας και τους συμβιβασμούς μιας μεγάλης μερίδας Επισκόπων της Εκκλησίας, με το άθεο Κράτος… εξέφρασαν την άποψη πως σε λίγο καιρό θα είναι αναπόφευκτη, η επιστροφή της ανόθευτης μερίδας των Ορθοδόξων Ελλήνων, στην πρωτοχριστιανική εποχή των Κατακομβών.
Κι όταν αυτό συμβεί, θα υφίστανται πλέον δύο ειδών Εκκλησίες, θα έχουμε μια κοσμική «Εκκλησία», αναγνωρισμένη από το Κράτος και μια άλλη, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού, μη αναγνωρισμένη από τις Κρατικές Υπηρεσίες, μη οργανωμένη, λόγω των διωγμών και της ορισμένης καταστολής της, η οποία θα καταφεύγει «εν κρυπτώ» (Αποκάλυψη ιβ΄ 6) στα υπόγεια των σπιτιών, στα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, ή στα δάση και στην έρημο!
Αναλογισθείτε τούτο: Στην πρώτη εποχή της Εκκλησίας, στους πρώτους αιώνες της παρουσίας της, στον κόσμο, η λειτουργική ζωή της και όλη πνευματική της υπόσταση, βρισκόταν κρυμμένη στις απρόσιτες, υπόγειες σκοτεινές στοές, στις Κατακόμβες! Αργότερα, στα χρόνια της «αναγνώρισής της από το κοσμικό Κράτος, όσοι ήσαν βαθειά ευσεβείς και ήθελαν να μείνουν μακριά από το κοσμικό περιβάλλον μιας «αναγνωρισμένης» επίσημης Εκκλησίας, κυρίως μοναχοί, έφευγαν μακριά, στα μοναστήρια!
Οι Μοναχοί αυτοί, θέλησαν δηλαδή με την «αναχώρησή τους», να διαφυλάξουν την μυστηριακή Ουσία της Πίστεως. Θέλησαν να ζουν ελεύθερα, στην αγιοπνευματική ατμόσφαιρα της «Εκκλησίας του Χριστού», που ήταν αναλλοίωτη, ανόθευτη και αυθεντική! Στην ουσία, οι αναχωρητές, οι μοναχοί, οι ασκητές ήσαν το πενταπόσταγμα της «ζωντανής Εκκλησίας του Ιησού» και αποτελούσαν το ιερό ανάχωμα σε κάθε αιρετικό και αντίχριστο κτύπημα της κοσμικής εξουσίας!
Στις έσχατες ημέρες μας, το σατανικό κατεστημένο, τα όργανα του Αντιχρίστου, οι πονηρές ενέργειες των σατανικών «ισχυρών» του κόσμου, εμπνεόμενοι από το εωσφορικό μίσος τους για τον Ιησού Χριστό, οργιάζουν παντού σε κάθε μέρος της υφηλίου, με σκοπό να καταστρέψουν ό,τι ιερό και όσιο, καλό, δίκαιο και ευγενές! Γι αυτό, στις ημέρες που ζούμε, πρέπει να ετοιμαζόμαστε για σκληρούς πνευματικούς αγώνες, μακριά από το «πνεύμα του κόσμου» και δυστυχώς… μακριά από την «κοσμική εκκλησία» των ενδοτικών εκκλησιαστικών υπαλλήλων, που συναινούν και συνεργούν με τις ψευτοχριστιανικές, κρατικές Κυβερνήσεις και υποτάσσονται στις επιταγές και τα κελεύσματα των Παγκοσμιοποιητών και του Οικουμενισμού!
Ολοκληρώνω αυτό το άρθρο μου, με τα λόγια του μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη (εκοιμήθει το έτος 2010)… «Ε, φεύγουμε (δηλ: απομακρυνόμαστε) και εμείς από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, που είχε μερική ελευθερία. Φεύγουμε πλέον, από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας και μπαίνουμε στο σχήμα των κατακομβών. Τότε πλέον, όχι μόνο τροπικώς, αλλά και τοπικώς θα χωριστούμε. Και η Εκκλησία (δηλ: η πραγματική εκκλησία), θα διωχθεί και οι ναοί θα κλείσουν, όν τρόπον έκλεισαν στην Αλβανία (στη Ρωσία) και σε άλλα μέρη*.
Διωγμός. Φαίνονται αυτά απίστευτα αλλά όλες οι ενδείξεις φανερώνουν, ότι εκεί βαίνουμε. Λοιπόν, πρέπει και εμείς να προετοιμάσομε τον εαυτό μας, για την Εκκλησίαν των κατακομβών.»
π. Νικόλαος
*Επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», σελ.32-34
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, δεν είναι χώρος στείρας αντιπαράθεσης, αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.