31 Αυγούστου 1922: «Φονιάδες!», πυρπόλησαν τη Σμύρνη μας.

Οι βάρβαρες ορδές του Κεμάλ, με την ενθάρρυνση της Αγγλίας αλλά και την ενίσχυση με πολεμικό υλικό (όπλα, κανόνια κ.ά.) της Σταλινικής εβραιοκρατούμενης Ρωσίας, θέλησαν να εξαφανίσουν καθετί το ανώτερο, κάθε τι αξιόλογο στοιχείο πολιτισμού και κατά συνέπειαν κάθε τί το «Ελληνικό», που υπήρχε από την αρχή της Ιστορίας, στην χώρα της Ιωνίας κυρίως στην πρωτεύουσά της!  Η Σμύρνη καίγεται.

Η πυρπόληση της Ιωνικής πρωτεύουσας, ο αφανισμός του Ελληνικού πληθυσμού, η διάλυση του κοινωνικού ιστού της, η σφαγή του Ελληνικού πληθυσμού της, η πυρπόληση και η καταστροφή των υποδομών της, όπως και όλων των ελληνικών κατοικιών, είναι ένα από τα πολλά εγκλήματα των αιμοβόρων ορδών της ασιατικής στέπας της Μογγολίας.  Εγκλήματα ατιμώρητα, κατά της Ανθρωπότητας και του Πολιτισμού της, που διέπραξαν αυτοί οι ασιάτες Τούρκοι, με την επέκτασή τους, στην ιστορική Ευρασία, όπου ο Ελληνισμός, διέπρεπε μέσα στο πέρασμα των αιώνων.

Πρόκειται, για μια τραγωδία, που αφηγείται την τραγική μοίρα των Ελλήνων της Ευρασιατικής χώρας του βυζαντινού χώρου, έως πέρα στις ιερές πόλεις του Πόντου!

Στην τραγωδία αυτή, πρωτοκορυφαίος ιερός ήρωας, ο Μητροπολίτης της Σμύρνης, Χρυσόστομος από την πόλη Τριγλιά της Βιθυνίας.

Μέσα από τις στάχτες της Σμύρνης, αναδείχθηκε στη μορφή του Μητροπολίτη της, ολάκερος ο ηρωικός Ελληνισμός!  Όταν ο επίσκοπος της παπικής εκκλησίας, τον προέτρεψε, με την βοήθειά του, να φύγει κρυφά από την πόλη, για να γλυτώσει από τα χέρια των αγρίων, καθότι σε αυτόν πρώτο, θα  ξεσπούσε η εκδικητική μανία των… αυτός αρνήθηκε να εγκαταλείψει την Μητρόπολή του και το Ποίμνιό του.

 «Η παράδοση και το καθήκον του Έλληνα και ορθόδοξου κληρικού δεν μου επιτρέπει να φύγω, αλλά και υποχρέωση κάθε καλού ποιμένος, είναι να παραμείνει μαζί με το ποίμνιο του. Αδυνατώ να σας ακολουθήσω», ήταν η απάντηση του μάρτυρα Μητροπολίτη!

 Εξίσου τραγικό τέλος είχαν και άλλοι Μικρασιάτες ιεράρχες: ο Γρηγόριος Κυδωνιών, τον οποίο οι Τούρκοι έθαψαν ζωντανό και ο Μοσχονησίων Αμβρόσιος που πεταλώθηκε και βασανίστηκε μέχρι θανάτου!

Στο λιμάνι και σε όλη την προκυμαία, χιλιάδες ήσαν οι Έλληνες της Σμύρνης, κυρίως γέροι και γυναικόπαιδα, που συνωστίζονταν, όταν οι φλόγες που κατέτρωγαν τα σπίτια της Πόλης, πλησίασαν στη θάλασσα και οι τούρκοι φονιάδες, κατέσφαζαν και βίαζαν, πλιατσικολογούσαν και έβριζαν τα ιερά και όσια της Φυλής μας.

Και η τραγωδία αυτή εξελισσόταν, απελπιστικά καθώς δεν υπήρχε καμία βοήθεια από πουθενά.

Οι πρόσφυγες της μικρασιατικής γης, που αναζήτησαν σωτηρία καταφεύγοντας στην Ελλάδα, ανέρχονται στο 1.500.000 και πλέον.  Τί πικρή, που είναι η ζωή, ενώ το όνειρο των Μικρασιατών ήταν να δουν τα αδέλφια τους από την Ελλάδα, να πηγαίνουν κοντά τους και να ζήσουν στην Μεγάλη Ελλάδα, αναγκάστηκαν να ζήσουν τον εφιάλτη της προσφυγιάς, να αποχωριστούν την ιερή γη και τις περιουσίες των, που επί αιώνες, πότισαν με αίμα και ιδρώτα.

 Στις μέρες μας, βρέθηκαν (δυστυχώς) πολλοί «εφιάλτες» του Ελληνισμού, που προσπάθησαν να «θάψουν» την Ιστορία της ελληνικής Ιωνίας, μαζί και την καταστροφή της Πρωτεύουσας, της πολύπαθης Σμύρνης!  Ας όψονται!

Εμείς οι αληθινοί  Έλληνες, είμαστε εδώ, και όσο θα ήμαστε, θα επιμένουμε να θυμίζουμε στις επόμενες γενιές των Ελλήνων ότι: «Ο Ελληνισμός μέχρι το 1922, απλωνόταν και στις δύο ακτές του Αιγαίου»! Εκεί απέναντι στην Ιωνία, με τις εύφορες εκτάσεις της, γεννήθηκε η επική και λυρική ποίηση. Εκεί στα ακρογιάλια της Μικρασίας για πρώτη φορά οι Έλληνες έγραψαν φιλοσοφία.  Εκεί στις πανέμορφες πολιτείες της Ιωνίας και της Αιολίδας, οι Έλληνες τεχνίτες, έφτιαξαν και εδραίωσαν τον περίλαμπρο «Ιωνικό Ρυθμό». Εκεί η Ορθόδοξη Πίστη μας, στήριξε την δομή της Εκκλησίας του Χριστού και ανάδειξε ατέλειωτη σειρά Αγίων και για τα έσχατα χρόνια, στις Εκκλησίες της Ανατολής αποκάλυψε τα μελλούμενα, ο Άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη!

 Από εκεί κατάγονται ο Σεφέρης, ο Βενέζης, ο Μυριβήλης, η Διδώ Σωτηρίου και τόσοι άλλοι που λάμπρυναν το νεοελληνικό πολιτισμό.

Μικρασία, Πόντος, Ανατολική Θράκη, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη και η Πέργαμος, δεν θα πάψουν ποτέ να είναι οι αγαπημένες αξέχαστες και πολυπόθητες πατρίδες των σημερινών Ελλήνων, όπως η Βόρεια Ήπειρος, η Αχρίδα, η Κατεχόμενη Κύπρος, η Ίμβρος και η Τένεδος!

Κι αν είναι ο πόθος μας, να ενωθούν αυτοί οι τόποι με την μητέρα Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να γίνει, τότε... ας κάμει ο Χριστός, να ενωθούν οι άνθρωποι που τις κατοικούν, στην Αγία Πίστη Του!

π.Νικόλαος

Share: