Ας γίνει παράδειγμα ο Χριστός μας, που ταπείνωσε τη θεότητά Του, έλαβε το ανθρώπινο (έγινε Άνθρωπος) και έφτασε σε σημείο ταπείνωσης και αγάπης, ώστε να πλύνει τα πόδια των μαθητών Του.
Η μεγάλη Εβδομάδα των θείων Παθών και η Ανάσταση, είναι μια περίοδος στοχασμού, προσευχής και πνευματικής αναγέννησης. Έτσι και χάσουμε το νόημά της, μένουμε πάμπτωχοι, άδειοι και θλιβερά έρμαια τούτου του σάπιου κόσμου. Οι άνθρωποι του «κόσμου», όπως διαπιστώνουμε καθημερινά, με τους λόγους τους, απαξιώνουν τον Χριστό και με τις πράξεις τους, Τον καταδικάζουν.
Στην εποχή μας, οι άνθρωποι της κοσμικής εξουσίας, κατέχοντας τη δύναμη και την ισχύ που τους παρέχει η ανοχή του Θεού και η μακροθυμία Του, στήνουν παράνομα συνέδρια, δίκες και καταδικάζουν την Ειρήνη, την Αγάπη, το Έλεος και την Αδελφοσύνη, δηλαδή Αυτόν, τον Ίδιο τον Χριστό!
Η Ανάσταση όμως, έρχεται σαν επακόλουθο του Πάθους και δεν αργεί ποτέ να έρθει! Η Ανάσταση είναι η ελπίδα των ψυχών που γνωρίζουν, να υπομένουν και να την καρτερούν, με πίστη, ταπείνωση και υπομονή! Είναι Ελπίδα, αλλά και Δικαίωση! Δικαίωση, με την έννοια της αποκατάστασης κάθε «προδοσίας» μικρής ή μεγάλης!
Για αυτό, δεν είναι ποτέ αργά, για να αναλογιστούμε την ευθύνη μας αλλά και τα σφάλματά μας! Τις ανθρώπινες αδυναμίες μας και την «αποστασία» μας από τον Θεό! Τις υποχωρήσεις που κάνουμε μπροστά σε κάθε σάπιο σύστημα της κοινωνίας μας! Ναι, να αναλογιστούμε και να μετανοήσουμε με δάκρυα ψυχής, για την ανοχή και τη σιωπή μας απέναντι στις σατανικές νέες ιδέες της Εποχής μας!
Υπάρχει ακόμη καιρός, για να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και καταλάβουμε ότι, είμαστε πλέον μακριά από τον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. Αρνούμαστε να πράξουμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Δεν αποζητούμε την παρουσία Του, στην ζωή μας.
Και το πιο θλιβερό… ενώ υπάρχουν στη ζωή μας, κάποιες στιγμές που αγγίζουμε τον Χριστό, που αντιλαμβανόμαστε την παρουσία και την Αγάπη Του, μένουμε ψυχροί και αδιάφοροι. Και ενώ βλέπουμε ότι, παρά την βλάσφημη συμπεριφορά μας, Αυτός επιμένει να μοιράζει τις δωρεές Του απλόχερα, σε όλο τον κόσμο, τα ξεχνούμε όλα και επιστρέφουμε στη ζωή της αμαρτίας, και Του αρνούμαστε μια «θέση» στην καρδιά μας.
Κι όμως, ο Χριστός κι αυτή την δύσκολη για εμάς χρονιά, θέλησε όπως πάντα, να γευθεί το πικρό ποτήρι της «προδοσίας», το μαρτύριο της Σταυρώσεως, τα καρφιά, τη χλεύη των απιστούντων, την άρνηση της θεότητάς Του, την αμφισβήτηση της θείας ιδιότητας του Σώματος και Αίματός Του και… ανέβηκε στον Γολγοθά Του, για να μας σώσει, από τον κατήφορο της απιστίας και τον εκτροχιασμό της ζωής μας!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, δεν είναι χώρος στείρας αντιπαράθεσης, αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.