«Άσκηση» αλλά και Ταπείνωση!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο "Άρτος της Ζωής"

Επίγνωση σημαίνει ο άνθρωπος, να έχει μια πραγματικά αληθινή εικόνα του εαυτού του.  Ο άνθρωπος, που «γνωρίζει» για τον εαυτό του, τα προτερήματα, τις αρετές, τις δυνατότητές του αλλά και τις κακίες, τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του, γίνεται σοφότερος, καλύτερος, πιο ολοκληρωμένος, αποφασιστικός και με αυτοπεποίθηση.

Η Αυτογνωσία, δεν έχει σχέση με το «ποιος νομίζεις ΕΣΥ ότι είσαι», αλλά με το «ποιος είσαι, πραγματικά». Το να αποκτήσει κάποιος επίγνωση του εαυτού του, είναι ίσως το μεγαλύτερο βήμα πνευματικής προόδου και εξέλιξης. Αυτή η κατάσταση, οδηγεί τον άνθρωπο να παραδεχθεί τις αδυναμίες του, να αναγνωρίσει τα λάθη του και να καταργήσει τον εγωισμό του.  Αποτέλεσμα όλων αυτών, η Χάρις του Θεού!

Αυτός είναι ο δρόμος της «πνευματικής Τεσσαρακοστής», που καλούμεθα εμείς οι χριστιανοί να βαδίσουμε αυτή την περίοδο του έτους.  Από την Αυτογνωσία, στην Επίγνωση, κατόπιν στην Ταπείνωση και τέλος στη Μετάνοια. Στο τέλος αυτής της «διαδρομής», θα συναντήσουμε την Ανάσταση!

Στο σημείο αυτό, πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα, τη συμπεριφορά μας εν γένει. Οι προσευχές, οι γονυκλισίες, οι εκκλησιασμοί, η νηστεία, η ελεημοσύνη και τόσα άλλα πνευματικά «αγωνίσματα», της μεγάλης Τεσσαροκοστής, στεφανώνονται μόνο όταν υπάρχει στις καρδιές μας, ενσυνείδητη αυτογνωσία, ειλικρινής μετάνοια και αγία ταπείνωση! 

Διαφορετικά… ματαιοπονούμε, αυτοτιμωρούμενοι στο «μαρτύριο του μυθικού βασιλιά Σισύφου».*   Ο Προφήτης Δαβίδ, προσευχόμενος στον Θεό, λέει: «ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου» (Ψαλμός 24,18). δεν λέει, απλά καο μόνο «ίδε, Κύριε, τον κόπον μου» αλλά, λέει πρώτα απ’ όλα, «ίδε την ταπείνωσή μου…» Ο κόπος είναι για το σώμα του ανθρώπου, η ταπείνωση για τη ψυχή του και τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, αγιάζουν τον άνθρωπο.

Δεν είναι τυχαίο, ότι όσοι δεν αναγνωρίζουν αρετές, καλοσύνη και χαρίσματα στους συνανθρώπους τους, δεν έχουν γνωρίσει τον εαυτό τους!  Αυτοί βρίσκονται  σε μια διαρκή αναζήτηση και επίδειξη των ελαττωμάτων στους άλλους με μια κριτική διάθεση και κακοήθεια!

Μια αντικειμενική και διακριτική ματιά ολόγυρά μας, θα μας φανερώνει το κύριο ελάττωμα των ανθρώπων της εποχής μας: «δεν αποδεχόμαστε ποτέ, την ανωτερότητα, τις ικανότητες, τις αρετές, τη γνώμη των άλλων»!  Μέσα στη σύγχυση αυτή, απορρίπτουν την αγαθότητα του Θεού, που δημιούργησε τους ανθρώπους, προικίζοντάς τους, με ποικίλα και διαφορετικά χαρίσματα και ικανότητες!

Το να αναγνωρίζεις την αξία του άλλου, να τον αποδέχεσαι όπως είναι και να διαθέτεις αυτογνωσία, τιμάς τον Θεό, που μας έπλασε διαφορετικούς, προτρέποντάς μας, να αγαπούμε ο ένας τον άλλον!

π. Νικόλαος

*Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας,της σημερινής Κορίνθου.  Τιμωρήθηκε για ασεβή συμπεριφορά, απέναντι στους μυθικούς θεούς του Ολύμπου. Του επέβαλαν ως βασανιστήριο να κουβαλάει ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού. Φτάνοντας στην κορυφή, η πέτρα ξανακυλούσε κάτω και έπρεπε να την ανεβάσει ξανά. Αυτή η τιμωρία ήταν αιώνια!

Share: