Γιατί η Πίστη, είναι τόσο "Επικίνδυνη";

Ο σύγχρονος κόσμος, αυτός όπου ζούμε, φτιάχθηκε πάνω στις αρχές της αποδοχής του συνανθρώπου μας, στην ανοχή για ό,τι το διαφορετικό και στην εξέλιξη της τεχνολογίας. Δυστυχώς όμως, όπως διαπιστώνεται, όλα αυτά που έγιναν πανανθρώπινη «σημαία» και σκοπός για την πρόοδο, μας οδήγησαν εν τέλει, στην επιβολή του διαφορετικού που τυχαίνει να είναι και ανήθικο, στην υποχρεωτική ανεκτικότητα απέναντι στη προσωπική ζωή του άλλου κι ας είναι έκνομη και εγκληματική η όλη του συμπεριφορά, όπως επίσης και στην αναπόφευκτη υποδούλωσή μας στην τεχνολογία και τα «αγαθά» της που μας οδηγούν ολοένα στην εξουθένωση.

Αυτή η στροφή στην πορεία του πολιτιστικού γίγνεσθαι της ανθρωπότητας, άρχισε να εξελίσσεται στα τέλη του Μεσαίωνα στην ευρωπαϊκή Δύση και εφαρμόζεται πλέον πριν τους 2 Παγκόσμιους Πολέμους, όπου με τις καταστρεπτικές συνέπειές τους και κυρίως με τις ηθικά διαλυμένες κοινωνίες, τα κατεστραμμένα οικονομικά Κράτη και τον όλεθρο στη ζωή των ανθρώπων, ήταν πολύ εύκολο να φυτρώσουν οι νέες σχετικά ιδέες, όπως η Αλληλεγγύη και οι Ειρηνιστικές ιδεοληψίες, που καλλιέργησε έως σήμερα η Νέα τάξη Πραγμάτων.

Η πραγματικότητα όμως, είναι άλλη, αυτή που διαβάζουμε στον τύπο, που βλέπουμε στις ειδήσεις μέσω των τηλεοπτικών καναλιών, που ανακαλύπτουμε μέσα στο αχανές Διαδίκτυο (αν και έτσι, ποτέ δεν μπορούμε να έχουμε την πεποίθηση πως μαθαίνουμε ολόκληρη την αλήθεια των πραγμάτων).

Αυτός ο κόσμος, όπως τελικά φτιάχθηκε, είναι η μια πλευρά της πραγματικότητας. Στην άλλη πλευρά, βρίσκεται η Βεβαιότητα της Πίστεως στον Ιησού Χριστό, που είναι η Ειρήνη του Κόσμου, το Φως της αληθινής Γνώσεως που βρίσκεται πέρα από τα τρικ της σύγχρονης τεχνολογίας και η Ελπίδα της Αιωνιότητας για μας, που ζούμε «εν Χριστώ»!

Βέβαια, για την εποχή μας και τις κοσμικές συνθήκες, αυτή η Βεβαιότητα της Πίστεώς μας στον Ιησού Χριστό, ως Υιό του Θεού, εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων, αποτελεί οπισθοδρόμηση, θεωρείται αμάθεια, μοιάζει σε πολλούς φονταμενταλισμός, Μεσαίωνας!

Δεν μπορεί να διανοηθεί η σύγχρονη κοινωνία μας, που ζυμώθηκε με υλιστικές πεποιθήσεις και με νιτσεϊκές ιδεοληψίες περί Υπερανθρώπου, και υιοθέτησε τη θεωρεία της Σχετικότητας και κρίνει τα πάντα με το μέτρο της σχετικότητας, ότι μπορούν κάποιοι (Χριστιανοί) να ζουν με την Βεβαιότητα της Πίστεως στον Ιησού Χριστό και την Μέλλουσα Ανάστασή τους στην Αιωνιότητα του Θεού! Η Κοινωνία μας, είναι αρνητική, φιλύποπτη, έως και εχθρική απέναντι στη δική μας «Βεβαιότητα της Πίστεως» στον Ιησού και αποφεύγει κάθε αναφορά στη Δύναμη των Πιστών, που ακολουθούν το Ευαγγέλιό Του!

Το να ομολογούμε την Πίστη μας στον Ιησού Χριστό, είναι πράξη φανατισμού, σήμερα. Υπάρχει η νοοτροπία στις σύγχρονες δυτικόστροφες Κοινωνίες, όπου επικρατεί η αντίληψη, ότι: "Αφού σχεδόν όλα, εξηγούνται με τις προόδους της επιστήμης, που θεωρεί, ότι «Ε=m2» (Η Ενέργεια Ε ισούται με την μάζα m2 στο τετράγωνο) δηλαδή «Όλα είναι Ενέργεια»... τότε, μόνο η λογική και η επιστημονική έρευνα (το πείραμα), θα μας δώσουν όλες τις απαντήσεις στα υπαρξιακά μας προβλήματα ή ερωτήματα»!

Γι αυτό, εμείς οι ορθόδοξοι πιστοί, είμαστε στα μάτια του Κόσμου, "προκατειλημμένοι, φανατικοί, κοντόφθαλμοι, αδαείς, κολλημένοι, οπισθοδρομικοί, αναχρονιστές και επικίνδυνοι"!

Η Επιστήμη, ο Ανθρωπισμός, η Ανεκτικότητα, οι σύγχρονες κοινωνικές και ηθικές αντιλήψεις, βοηθούν λένε οι κοινωνιστές, στο να απαλλαγεί ο Άνθρωπος, από την «τυραννία» του Θεού, της Αυθεντίας Του και της Ηθικής!

Όχι, ο Ορθόδοξος Χριστιανός, δεν είναι οπισθοδρομικός, πνευματικά αναιμικός, αναχρονιστής ή φανατικός... γιατί, δεν είναι δούλος κανενός, δεν εξουσιάζεται, δεν συμμαχεί, δεν φιμώνεται, δεν υπακούει, σε... Κανέναν, παρά μόνον στον Παντοκράτορα Κύριο!

Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να την σπαταλάμε σε πειράματα. Δεν θέλουμε να μπω στην διαδικασία αναζήτησης άλλων «αληθειών». Η Ορθοδοξία δεν είναι ελλιπής Θρησκεία, είναι η μοναδική Αλήθεια. Δεν χρειάζεται καμία συμπλήρωση ή διόρθωση! Η ορθοδοξία είναι η μοναδική αναφορά μας.  Όταν λέμε «Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι», δεν δηλώνουμε απλά ότι «Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι», προσπαθούμε να είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι! 

Δεν είναι δεδομένο αυτό. Θέλει πάλη, προσπάθεια, προσευχή αγώνα! Ωστόσο δηλώνουμε Ορθόδοξοι, γιατί αυτό, είναι μια ιδιότητά, που μας δώρησε, μας χάρισε ο Θεός και πρέπει να διαφυλάξουμε αγωνιζόμενοι κάθε στιγμή της ζωής μας!

Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι αυτό, δεν είναι θέμα Θρησκείας ή Ηθικής Τάξης, αλλά... θέμα Ύπαρξης και Ταυτότητας.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, δεν άφησε κενά στην επίγειο ζωή Του, ώστε να μην καταλάβουμε το ότι: «Είναι ο Υιός του Θεού»! Μίλησε ξάστερα με αυτοσυνειδησία και απολυτότητα. Αυτοπροσδιορίστηκε λέγοντας: «ΕΓΩ ΕΙΜΙ». Ταυτίστηκε με το ΕΓΩ του ΘΕΟΥ την απόλυτη ΑΛΗΘΕΙΑ. Γι αυτό οδηγήθηκε στον Σταυρό, ως βλάσφημος.

Ο κόσμος τότε, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, δεν είναι ποτέ έτοιμος να δεχτεί την απολυτότητα, την Αλήθεια, το άπλετο Φως. Πάντα βολευόταν στο ημίφως των διανοουμένων (των «Σοφών»)που διάλυε σχετικά το σκοτάδι του. Έτσι και σήμερα, Βολεύεται με τα λαμπιόνια άλλων πηγών φωτός, της δόξας, της αμαρτία και του χρήματος.

Η τραγικότητα του σύγχρονου Ανθρώπου, βρίσκεται στο ότι: «έχει πλέον αποδεχθεί το ότι: «Όλα είναι σχετικά» και «όλα σχετίζονται με την προσωπική του ευημερία»!

Αν ζούσε ο Χριστός σήμερα και έλεγε: "Το Εγώ ειμί το Φως, η Ζωή, η Ανάσταση, η Οδός, η Αλήθεια, η Άμπελος η αληθινή, ο Υιός του Ανθρώπου πού κάθεται εκ δεξιών του Θεού... ή απευθυνόμενος σε εμάς τους ταπεινούς: «Υμείς εστέ το φως του κόσμου, το άλας της γης " πώς θα τον υποδεχόταν η ανθρωπότητα με όλο αυτό το πνεύμα ηδονής στην κριτική θεώρηση και αμφισβήτηση; 

Θα έσχιζαν τα ιμάτια τους οι ισχυροί της Γης, όπως έκαμε ο Καϊάφας, λέγοντας, ότι: «εβλαστήμησεν τον Θεόν;» Θα του ετοίμαζε Σταυρό, στεφάνι, λόγχη και Γολγοθά γιατί είχε το «θράσος» της βεβαιότητας και της αυτοσυνειδησίας;

Πόσο κόντρα θα ήταν ο Χριστός, με τον σκληρό Κόσμο, της απόλυτης αβεβαιότητας;

Πόσο αντίθετος θα ήταν, με τον σημερινό Κόσμο πού δεν συγχωρεί την Πίστη σε Αυτόν;

Εννοώ, τον αλλοπρόσαλλο, φιλοπόλεμο Κόσμο πού λατρεύει την σχετικότητα;

Σίγουρα, ο Ιησούς, θα ήταν Ένας ακόμα φανατισμένος και τρελός, που θα έπρεπε να ανέβει στον σταυρό. Για τις σύγχρονες αυθεντίες, τους διανοούμενους και σοφιστές, δηλαδή τις Αυθεντίες του «Τίποτα», θα ήταν ένας Επικίνδυνος θρησκόληπτος.

Για τον σύγχρονο Κόσμο του «Τίποτα» ο Χριστός, είναι Ένας «Επικίνδυνος», Ένας «Ανατροπέας». Όλοι οι μεγάλοι, παντού πάνω στη γη, θα συμφωνούσαν: «Ο Ιησούς, είναι Επικίνδυνος Επαναστάτης και Στοιχείο Ανατρεπτικό.

Και δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο, από μία Πίστη πού ταυτίζεται με ένα Πρόσωπο, έναν αληθινό Θεό. Κι απ’ 'όλες τις θρησκείες μόνο η Ορθοδοξία,(η ορθή πίστη, ο ορθός δρόμος) έχει απόλυτη αναφορά σε ένα πρόσωπο: τον Ιησού Χριστόν τον Υιό του Θεού.
Για όλα αυτά η ορθοδοξία, ΗΤΑΝ,ΕΙΝΑΙ και ΘΑ ΕΙΝΑΙ, μια Πίστη σε διαρκή διωγμό και εξόντωση!

π.Νικόλαος

Share: