Ο Άγιος Αντώνιος και ο κυνηγός

Ένας κυνηγός, βλέποντας τον Άγιο «πατριάρχη της ερήμου» Μέγα Αντώνιο (251-356) ν’ αστειεύεται με τους υποτακτικούς του, σκανδαλίστηκε.
Θέλοντας ο όσιος να τον διδάξει ότι μερικές φορές η διάκριση επιβάλλει κάποια συγκατάβαση στην πολλή αυστηρότητα, του είπε:
-Τέντωσε το τόξο σου. Ο κυνηγός υπάκουσε.
Ο όσιος του είπε πάλι:
-Τέντωσε το περισσότερο. Ο κυνηγός το τέντωσε περισσότερο, οπότε ο όσιος του είπε ξανά: -Τέντωσε το ακόμα πιο πολύ. Ο κυνηγός διαμαρτυρήθηκε:
-Αν το τεντώσω περισσότερο, θα σπάσει.
-Το ίδιο θα συμβεί, αποκρίθηκε ο όσιος, και με τους αδελφούς, εάν αγωνίζονται συνεχώς σκληρά, χωρίς καμμιά ανάπαυση και αναψυχή

(από το Γεροντικό)

Share:

Read More

Μη λησμονήσουμε το ΟΧΙ του '40


Έφτασαν και πάλιν οι ηρωικές ημέρες του 1940, και σύσσωμο το Ελληνικό μας Έθνος θα εορτάσει την μεγάλη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Πρόκειται για την ηρωική επέτειο που φέρνει στο νου και στην καρδιά μας, το αήττητο φρόνημα των Παππούδων και των Πατέρων μας, από όλες τις μεριές της Πατρίδος μας, που τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο φασισμό και δεν έσκυψαν μοιρολατρικά το κεφάλι στις παράλογες διεκδικήσεις των ισχυρών εκείνης της εποχής.


Τα αδιαμφισβήτητα πλέον, ιστορικά γεγονότα εκείνων των ημερών, μας περιγράφουν το πως η πτωχή και βασανισμένη Ελλάδα, δια στόματος του Έλληνα ηγέτη της Ιωάννη Μεταξά, απέρριψε το ταπεινωτικό τελεσίγραφο της φασιστικής ιταλικής Κυβέρνησης, που του παρέδωσε ο ιταλός Πρέσβης Εμμαουέλ Γκράτσι, τη νύκτα της 28ης Οκτωβρίου, με το οποίο του εζητείτο να παραδώσει την Ελλάδα αμαχητί στα άνομα δολοφονικά "χέρια" του "Ναζιστικού Άξωνα", που έτσι θα διευκολύνονταν να προωθηθούν οι δυνάμεις του, στην Αφρική.

Μετά την ανάγνωση του τελεσιγράφου και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του πρέσβη να πείσει για το αντίθετο, ο πρωθυπουργός μας δήλωσε ευθαρσώς «Alor’s c’ est la guerre». Την επόμενη το πρωί οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο το «ΌΧΙ» ενώ ο λαός μας που είχε εκμανιστεί με τον τορπιλισμό της Έλλης την ημέρα της Παναγίας στην Τήνο, εδέχθη το γεγονός με κωδωνοκρουσίες και ατενίζοντας την μετάβαση του στα Ελληνο-αλβανικά σύνορα, σαν τους Λακεδαιμονίους που διακαώς επιθυμούσαν «πεδίον δόξης λαμπρόν».

Ηχηρό Όχι εξήλθε και δια χειλέων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου, όταν αργότερα του εζητήθη να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, υποστηρίζοντας ότι κάθε Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να εκπορεύεται από το θέλημα του λαού και τις ευδοκίες του Βασιλέως.

Ερχόμενοι στο σήμερα, αυτομάτως προβαίνουμε σε συγκρίσεις του τότε με το σήμερα. Έχουμε άραγε πολιτικούς ικανούς να εκφράσουν την θέληση και το συμφέρον του λαού μας ή όλοι κατάντησαν ανδρείκελα της Μέρκελ και του Ερντογάν ;


Έχουμε φυσικά προσωπικότητες, αλλά δυστυχώς το σύστημα τους φιμώνει και φροντίζει για τον μαρασμό τους.

Σύσσωμη η διοικούσα εκκλησία γιατί σιωπά τόσο ένοχα ; Λησμονήσαμε τον περιούσιο λαό και αφεθήκαμε να ασχολούμαστε με ωνητές αρχαιρεσίες.

Η Ελλάδα όμως αναγεννάται σαν τον φοίνικα μέσα από τις στάχτες της και ξανά προς την δόξα τραβά.

Share:

Read More

Η Παναγία Υπέρμαχος Στρατηγός στο έπος του 1940

Ο Τάσος Ρηγόπουλος, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του.

«Αδελφέ μου Νίκο.
Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράφω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό πού έζησα, πού το είδα με τα μάτια μου και πού φοβάμαι μήπως, ακούγοντας το από άλλους, δεν το πιστέψεις.
Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.
- Τις ει;  Μιλιά...
Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε:
- Τις ει;
Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΊΑ!
Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλέψαμε σκληρά, για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβαν-Μόροβας.
Υπογραμμίζω πως η επίθεση μας, πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχτεί πίσω και τα καινούργια …κοιμόνταν! Το τι έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε ».

***

Ένας άλλος πολεμιστής και ήρωας του αλβανικού Μετώπου, ο Ν. Τραμουντιανός, διηγείται μία θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του ’40

Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Απο­κλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιο του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια «δια την αύριον» και τις κα­ταβροχθίσαμε.
«Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όρια της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος ».
Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα!
Έβγαλε απ’ τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του:
— Παλληκάρια μου! είπε. Στην κρίσιμη αυτή περίσταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία, τη μητέρα του Θεανθρώπου, να μας βοηθήσει!
Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια, παρακαλέσαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα όπλα. Πήραμε θέση «επί σκοπόν».
Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο.
Ανασκιρτήσαμε!
Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, μ’ ένα μέτρο χιόνι - το λιγότερο - ήταν εντελώς αφύσικο. Καταλάβαμε: Το οδηγούσε η Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαρι­στήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το «Τη υπερμάχω» και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μία ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.
Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλεμο. Αλλ’ αυτή μου μένει αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».

(Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας σελ. 174 & 178 Ιεράς Μονής  Παρακλήτου)

Share:

Read More

Το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου

Ο Άγιος προστατεύει τη Θεσσαλονίκη
από τα κακουργήματα του Βούλγαρου
Τσάρου Ιωαννίτζη ή "Σκυλογιάννη".

Την εποχή που έζησε ο Άγιος Δημήτριος, οι Χριστιανοί διώκονταν και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, είχε κηρυχθεί «πόλεμος» για την εξόντωσή τους.

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη κατά τους χρόνους της βασιλείας του χριστιανομάχου Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ).  Καίσαρας της Μακεδονίας τοποθετήθηκε ο Μαξιμιανός Γαλέριος, ο οποίος εξαπέλυσε αληθινό πόλεμο εναντίον των Χριστιανών.

Ο Άγιος Δημήτριος ήταν εκλεκτό μέλος της εκκλησίας του Χριστού στη Θεσσαλονίκη. Προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Είχε δε προικισθεί από τον θεό με πολλές αρετές και πλήθος σωματικών και πνευματικών χαρισμάτων.
Η φήμη του έφθασε μέχρι το βασιλιά Γαλέριο, ο οποίος εκτιμώντας τις αρετές του τον έκανε μέλος της Συγκλήτου της πόλεως και τον διόρισε στρατηγό όλης της Θεσσαλίας και ανθύπατο και αφέντη όλης της Ελλάδας.

Ο Άγιος Δημήτριος, ως χριστιανός, κατηχούσε και δίδασκε με ιεραποστολικό ζήλο και με τη φωτεινή παρουσία του τους Θεσσαλονικείς, που ήσαν τότε ειδωλολάτρες, οδηγώντας τους προς τον Χριστό και την αλήθεια Του. Όταν πληροφορήθηκε ο Μαξιμιανός τη δραστηριότητα αυτή του Αγίου, διέταξε και τον έφεραν ενώπιόν του.

Ο Άγιος ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Κύριο της ζωής του, τον Ιησού Χριστό με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στη φυλακή, που βρισκόταν κοντά σε ένα παλαιό δημόσιο λουτρό, δίπλα στο Στάδιο.  Εκεί υπέστη πολλές κακουχίες και βασανιστήρια.

Κατά τη διάρκεια αγωνισμάτων στο στάδιο, που διοργάνωναν οι βασιλείς για να διασκεδάζουν με τις θυσίες στα είδωλα, τις αιματοχυσίες και τους φόνους των ανθρώπων, ένας μαθητής του Αγίου Δημητρίου, ο Νέστορας, θέλοντας να δείξει τη δύναμη του αληθινού θεού πήγε στο λουτρό που ήταν φυλακισμένος ο Άγιος, πήρε την ευλογία και την ευχή του Αγίου, βγήκε στο στάδιο και με την επίκληση «Θεέ Δημητρίου βοήθει μοι!» νίκησε έναν γιγαντόσωμο και σχεδόν ανίκητο μονομάχο, ονόματι Λυαίο.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε οργή στο βασιλιά, ο οποίος πρόσταξε τους στρατιώτες να πάνε εκεί που ήταν φυλακισμένος ο Άγιος και να τον φονεύσουν.

Η υπόγεια αρχαία Κρύπτη, που ανασκάφθηκε
 το 1917, είναι το ακριβές σημείο όπου ο Άγιος
 φυλακίστηκε και μαρτύρησε το 303 μ.Χ

Οι στρατιώτες τον λόγχισαν,σε όλο του το σώμα μέχρι θανάτου. Κάποιοι ευλαβείς Χριστιανοί ήλθαν κρυφά στο λουτρό εκείνο και ενταφίασαν το λείψανο στο μέρος στο οποίο μαρτύρησε. Αργότερα στο σημείο αυτό κτίσθηκε ένας χριστιανικός Ναός, ο οποίος περιλαμβάνει εντός του, τον τάφο του Αγίου.

Ένας μαθητής του Αγίου, ονόματι Λούπος, με το δαχτυλίδι και τον μανδύα που πήρε από τον Άγιο κατά την ώρα του μαρτυρίου, ενεργούσε θαύματα πολλά, ώσπου το έμαθε ο βασιλιάς, και κατόπιν διαταγής του, αποκεφάλισαν και αυτόν.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο τελείωσε τη ζωή του ο Μεγαλομάρτυρας, και Πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης Δημήτριος.  Αναγνωρίστηκε η αγιότητα του ως θαύμα της Οικουμένης και θαυματουργός και Μυροβλύτης Άγιος Δημήτριος.
Ένα από τα γνωστότερα θαύματα του Αγίου Δημητρίου, από το οποίο είναι εμπνευσμένη και η εικόνα του ως καβαλάρη πάνω σε κόκκινο άλογο, έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1207 έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης.

Ο τσάρος των Βουλγάρων Ιωαννίτζης που οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν Σκυλογιάννη, φονεύτηκε κατά την παράδοση από τον Άγιο Δημήτριο, όταν εκείνος πολιορκούσε την Θεσσαλονίκη. Στο πρόσωπο του Αγίου Δημητρίου η Θεσσαλονίκη βλέπει πάντοτε τον προστάτη της, το στήριγμά της. (Η απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους το 1912 συνέπεσε με την ημέρα της γιορτής του αγίου μας).

Δίκαια ο Άγιος Δημήτριος αποκαλείται από τον υμνωδό της Εκκλησίας « ὁ μέγας φρουρός τῆς Θεσσαλονίκης, ὁ ρύστης ἐν τοῖς κινδύνοις ὁ ἐξαίρετος, πρόμαχος ὁ κράτιστος» (Κανών δεύτερος).

Ο ι.Ναός του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.
Είναι πεντάκλιτος βασιλική του ελληνιστικού τύπου.
Στο υπόγειο του Ναού βρίσκεται ο χώρος μαρτυρίου του Αγίου.

Σ’ έναν άλλο Κανόνα, που συνέθεσε ο Συμεών Θεσσαλονίκης, ο Άγιος Δημήτριος φέρεται να λέει στην προστατευόμενη πατρίδα του Θεσσαλονίκη: «…μη φοβοῦ οὖν πατρίς μου, ἐμέ κατέχουσα∙ τους ἐχθρούς σου γάρ πάντας πατάξω ἐν Χριστῷ και φυλάξω σε τήν τιμῶσάν με».

Δίκαια παρατηρήθηκε, πως από όλες τις εικόνες του Αγίου Δημητρίου, η εικόνα του έφιππου άγιου αγαπήθηκε περισσότερο, γιατί ενσαρκώνει τα ελληνικά ιδεώδη της παλληκαριάς και της λεβεντιάς. Στη συνείδηση των πιστών ο Άγιος Δημήτριος, είναι ο πολιούχος καί υπέρμαχος» της πόλεως της Θεσσαλονίκης αλλά και ο μέγας υπέρμαχος της Ελλάδος.

Για τούτο ψάλλει η Εκκλησία μας:
«Μέγαν εὕρατο ἐν τοῖς κινδύνοις, σε ὑπέρμαχον ἡ οἰκουμένη, ἀθλοφόρε τά ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τήν δύναμιν, ἐν τῷ σταδίω θαρρύνας τόν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος» (Απολυτίκιο του αγίου).

Share:

Read More

Δεν πιστεύω...είμαι μοντέρνος.

Υπάρχει κάποιος χριστιανός, που δεν έχει ακούσει, στις μέρες που ζούμε, κάποιο σχόλιο για την δήθεν "τυφλή" εμπιστοσύνη στα λόγια των ιερέων ή ακόμη χειρότερα παρατηρούν χλευαστικά και με άκρατο εγωισμό του τύπου: "...καλά, στην εποχή μας, η ανθρωπότητα έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά, ο άνθρωπος έχει πάει στο Φεγγάρι κι ακόμη μακρύτερα, κι εσείς μιλάτε για κεριά και λιβάνια, για εικόνες και θαύματα;  Ακόμη τρέχετε και προσκυνάτε έναν Θεό που είδατε ποτέ σας, ούτε καν στα όνειρά σας; Κάθεστε και πιστεύετε τα παραμύθια των παπάδων;" και άλλα...
Οι περισσότεροι άνθρωποι, που λένε πως, δεν πιστεύουν στον Θεό, τυχαίνει να μην έχουν ποτέ τους διαβάσει ούτε μια αράδα απ’ το ιερό Ευαγγέλιο του Χριστού!  Αν γυρίσει σήμερα κάποιος σε μια παρέα τριαντάρηδων και πει ότι πάει στην Εκκλησία, κοινωνεί και εξομολογείται, οι άλλοι θα τον κοιτάξουν περίεργα, λες και είναι ένα άλλο είδος ανθρώπου και πίσω από την πλάτη του, θα του κολλήσουν την ταμπέλα του "θεούσου" ή της "θεούσας", του οπισθοδρομικού, του συντηρητικού, του "κτυπημένου"!
Απ’ την άλλη, αυτό το αγελαίο πλήθος των "συγχρόνων"ανθρώπων, που δεν νυστάζει να χλευάζει κάθε τι που ανήκει στην πνευματική ζωή μας, έχουν αντικαταστήσει την Πίστη στον Αληθινό Θεό, με την πίστη στις ανοησίες της Αστρολογίας και του Ταρό (δαιμονική χαρτομαντεία)!
Αυτό το τελευταίο φαινόμενο, που δεν είναι καθόλου καινούργιο, αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα της ανθρώπινης ηλιθιότητας του να συνδυάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά, που ορίζει τα γεγονότα της ζωής, με την "κίνηση" των αστέρων του ουράνιου στερεώματος!  Κι όμως, για τους δήθεν "προοδευτικούς" που αρνούνται την ύπαρξη του Θεού και μας χλευάζουν, η Αστρολογία και τα Ζώδια, παίζουν κύριο ρόλο στην καθημερινότητά τους!!!

Και για του "λόγου το αληθές", κοιτάξτε τις στήλες των περιοδικών, των εφημερίδων, τις εκπομπές της τηλεόρασης, στα διάφορα sites του Internet και παντού γύρω μας και θα διαπιστώσετε την έκταση που έχει λάβει ο πνευματικός ξεπεσμός του σύγχρονου ανθρώπου!

Όμως, πριν αρχίσουμε να μοιράζουμε δεξιά κι αριστερά ευθύνες και ενοχές, πρέπει να  και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο ζούμε ανάμεσα στους άλλους συνανθρώπους μας, να βρούμε τα λάθη που κάνουμε ζώντας ανάμεσά τους και το τί παράδειγμα δίνουμε σ'αυτούς. 
Αν πρόκειται να προσπαθήσουμε να διδάξουμε τους "άλλους" την Πίστη στον Θεό, ας φροντίσουμε να ζούμε μια ήσυχη ζωή, μια ζωή αγάπης, όπου θα έχουμε σαν κέντρο της, τον Κύριο Ιησού Χριστό!!!

π.Νικόλαος

Share:

Read More