Μη λησμονήσουμε το ΟΧΙ του '40
Έφτασαν και πάλιν οι ηρωικές ημέρες του 1940, και σύσσωμο το Ελληνικό μας Έθνος θα εορτάσει την μεγάλη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Πρόκειται για την ηρωική επέτειο που φέρνει στο νου και στην καρδιά μας, το αήττητο φρόνημα των Παππούδων και των Πατέρων μας, από όλες τις μεριές της Πατρίδος μας, που τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο φασισμό και δεν έσκυψαν μοιρολατρικά το κεφάλι στις παράλογες διεκδικήσεις των ισχυρών εκείνης της εποχής.
Τα αδιαμφισβήτητα πλέον, ιστορικά γεγονότα εκείνων των ημερών, μας περιγράφουν το πως η πτωχή και βασανισμένη Ελλάδα, δια στόματος του Έλληνα ηγέτη της Ιωάννη Μεταξά, απέρριψε το ταπεινωτικό τελεσίγραφο της φασιστικής ιταλικής Κυβέρνησης, που του παρέδωσε ο ιταλός Πρέσβης Εμμαουέλ Γκράτσι, τη νύκτα της 28ης Οκτωβρίου, με το οποίο του εζητείτο να παραδώσει την Ελλάδα αμαχητί στα άνομα δολοφονικά "χέρια" του "Ναζιστικού Άξωνα", που έτσι θα διευκολύνονταν να προωθηθούν οι δυνάμεις του, στην Αφρική.
Μετά την ανάγνωση του τελεσιγράφου και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του πρέσβη να πείσει για το αντίθετο, ο πρωθυπουργός μας δήλωσε ευθαρσώς «Alor’s c’ est la guerre». Την επόμενη το πρωί οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο το «ΌΧΙ» ενώ ο λαός μας που είχε εκμανιστεί με τον τορπιλισμό της Έλλης την ημέρα της Παναγίας στην Τήνο, εδέχθη το γεγονός με κωδωνοκρουσίες και ατενίζοντας την μετάβαση του στα Ελληνο-αλβανικά σύνορα, σαν τους Λακεδαιμονίους που διακαώς επιθυμούσαν «πεδίον δόξης λαμπρόν».
Ηχηρό Όχι εξήλθε και δια χειλέων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου, όταν αργότερα του εζητήθη να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, υποστηρίζοντας ότι κάθε Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να εκπορεύεται από το θέλημα του λαού και τις ευδοκίες του Βασιλέως.
Ερχόμενοι στο σήμερα, αυτομάτως προβαίνουμε σε συγκρίσεις του τότε με το σήμερα. Έχουμε άραγε πολιτικούς ικανούς να εκφράσουν την θέληση και το συμφέρον του λαού μας ή όλοι κατάντησαν ανδρείκελα της Μέρκελ και του Ερντογάν ;
Έχουμε φυσικά προσωπικότητες, αλλά δυστυχώς το σύστημα τους φιμώνει και φροντίζει για τον μαρασμό τους.
Σύσσωμη η διοικούσα εκκλησία γιατί σιωπά τόσο ένοχα ; Λησμονήσαμε τον περιούσιο λαό και αφεθήκαμε να ασχολούμαστε με ωνητές αρχαιρεσίες.
Η Ελλάδα όμως αναγεννάται σαν τον φοίνικα μέσα από τις στάχτες της και ξανά προς την δόξα τραβά.
Έφτασαν και πάλιν οι ηρωικές ημέρες του 1940, και σύσσωμο το Ελληνικό μας Έθνος θα εορτάσει την μεγάλη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Πρόκειται για την ηρωική επέτειο που φέρνει στο νου και στην καρδιά μας, το αήττητο φρόνημα των Παππούδων και των Πατέρων μας, από όλες τις μεριές της Πατρίδος μας, που τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο φασισμό και δεν έσκυψαν μοιρολατρικά το κεφάλι στις παράλογες διεκδικήσεις των ισχυρών εκείνης της εποχής.
Τα αδιαμφισβήτητα πλέον, ιστορικά γεγονότα εκείνων των ημερών, μας περιγράφουν το πως η πτωχή και βασανισμένη Ελλάδα, δια στόματος του Έλληνα ηγέτη της Ιωάννη Μεταξά, απέρριψε το ταπεινωτικό τελεσίγραφο της φασιστικής ιταλικής Κυβέρνησης, που του παρέδωσε ο ιταλός Πρέσβης Εμμαουέλ Γκράτσι, τη νύκτα της 28ης Οκτωβρίου, με το οποίο του εζητείτο να παραδώσει την Ελλάδα αμαχητί στα άνομα δολοφονικά "χέρια" του "Ναζιστικού Άξωνα", που έτσι θα διευκολύνονταν να προωθηθούν οι δυνάμεις του, στην Αφρική.
Μετά την ανάγνωση του τελεσιγράφου και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του πρέσβη να πείσει για το αντίθετο, ο πρωθυπουργός μας δήλωσε ευθαρσώς «Alor’s c’ est la guerre». Την επόμενη το πρωί οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο το «ΌΧΙ» ενώ ο λαός μας που είχε εκμανιστεί με τον τορπιλισμό της Έλλης την ημέρα της Παναγίας στην Τήνο, εδέχθη το γεγονός με κωδωνοκρουσίες και ατενίζοντας την μετάβαση του στα Ελληνο-αλβανικά σύνορα, σαν τους Λακεδαιμονίους που διακαώς επιθυμούσαν «πεδίον δόξης λαμπρόν».
Ηχηρό Όχι εξήλθε και δια χειλέων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου, όταν αργότερα του εζητήθη να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, υποστηρίζοντας ότι κάθε Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να εκπορεύεται από το θέλημα του λαού και τις ευδοκίες του Βασιλέως.
Ερχόμενοι στο σήμερα, αυτομάτως προβαίνουμε σε συγκρίσεις του τότε με το σήμερα. Έχουμε άραγε πολιτικούς ικανούς να εκφράσουν την θέληση και το συμφέρον του λαού μας ή όλοι κατάντησαν ανδρείκελα της Μέρκελ και του Ερντογάν ;
Έχουμε φυσικά προσωπικότητες, αλλά δυστυχώς το σύστημα τους φιμώνει και φροντίζει για τον μαρασμό τους.
Σύσσωμη η διοικούσα εκκλησία γιατί σιωπά τόσο ένοχα ; Λησμονήσαμε τον περιούσιο λαό και αφεθήκαμε να ασχολούμαστε με ωνητές αρχαιρεσίες.
Η Ελλάδα όμως αναγεννάται σαν τον φοίνικα μέσα από τις στάχτες της και ξανά προς την δόξα τραβά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, δεν είναι χώρος στείρας αντιπαράθεσης, αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.