Δεν ξέρει κανείς, για ποιόν να
θρηνήσει περισσότερο. Για ποιόν να προσευχηθεί σήμερα, στην εορτή του Αγίου
Πνεύματος.
Για τον Χαράλαμπο, που αντιμετωπίζει
την ισόβια φυλάκιση, καθώς ήδη ομολόγησε, ότι «θόλωσε το μυαλό του και έπνιξε τη
γυναίκα του» και μητέρα του παιδιού του;
Για την νεκρή Καρολάϊν, που η ζωή της
τέλειωσε τόσο σύντομα και με φρικτό τρόπο;
Για το άμοιρο βρέφος, τη Λυδία, που το
πρώτο κεφάλαιο της ζωής της, περιγράφει ένα ανείπωτο έγκλημα, που θα την
καταδικάσει σε μια ζωή δίχως τους γονείς της;
Αλήθεια, για ποιόν να θρηνήσεις,
περισσότερο;
Χαράλαμπος, μπορεί να ήσουν Εσύ ή να
ήταν ο Γιός σου, ο Αδελφός σου, ακόμη και ο Πατέρας σου! Γιατί, «κανείς δεν γεννιέται δολοφόνος».
Καρολάϊν, θα μπορούσε να ήσουν Εσύ, η
Κόρη σου, η Αδελφή σου, ή ακόμη και η Μητέρα σου! Γιατί, «ενώ, όλοι μας διαλέγουμε έναν
σύντροφο, εν τούτοις δεν γνωρίζουμε καν, αν είναι ο κατάλληλος».
Λυδία, μπορεί να ήσουν Εσύ, το παιδί σου, ή το εγγόνι
σου! Και ξέρεις καλά, πως «κανείς δεν
διαλέγει τους γονείς του και στη ψυχή μας, κουβαλάμε, δυστυχώς για μια ολόκληρη
ζωή, τα παιδικά μας βιώματα».
Θεωρώ, πως ο καθένας από εμάς, είναι ένας πιθανός, ένας «εν δυνάμει» πρωταγωνιστής μιας παρόμοιας τραγωδίας! Και το λέω αυτό, γιατί ξέρω καλά, πως εμείς οι άνθρωποι, είμαστε απρόβλεπτοι, επιπόλαιοι, γεμάτοι πολλές φορές από οργή, θυμό, μίσος, εκδίκηση και κακία, έτοιμοι, σε ακραίες καταστάσεις ,να ξεφύγουμε από κάθε έλεγχο, και ας καταδικάζουμε τώρα και ας καταριόμαστε και ας ελεεινολογούμε τον συζυγοκτόνο και ας θρηνούμε το θύμα και ας λυπούμαστε το παιδί τους.
Ναι, πρόκειται βεβαίως για ένα αποτρόπαιο έγκλημα, όσο κι αν οι λόγοι (που ακόμη δεν γνωρίζουμε επακριβώς), είναι σοβαροί. Τίποτε, δεν δικαιολογεί ένα έγκλημα, μια δολοφονία ενός ανθρώπου. Αλλά, δεν πρέπει να ξεχνούμε πως, ως άνθρωποι, ζώντας τη σκληρή καθημερινότητα της ζωής, κάποιες στιγμές στην πορεία μας, έτυχε ή θα τύχει (σε άλλον πολύ, σε άλλον λίγο) να σφάλουμε, να… «χαθούμε».
Όλοι μας, πριν «δικάσουμε»,
«καταδικάσουμε» και αντικαταστήσουμε στο έργο της, την «κοσμική» και κυρίως την
«Θεϊκή» Δικαιοσύνη, ας κοιτάξουμε πρώτα μέσα μας, με καθαρό βλέμμα. Έτσι θα
διαπιστώσουμε το πόσο εύκολο είναι να «ξεστρατίσουμε». Θα διακρίνουμε την
προσωπική μας ηθική διολίσθηση, τις υλιστικές μας συνήθειες, τα ακόρεστα πάθη
μας, την άκρατο ιδιοτέλεια στις σχέσεις μας, τον αρρωστημένο εγωκεντρισμό στις
πράξεις μας, τη ροπή μας στον παράνομο πλουτισμό που μας γεμίζει με υπεροψία και την
ακατάπαυστη φροντίδα μας για ικανοποίηση των αισθήσεων. Κι αν νομίζουμε τότε, ότι πρέπει να αλλάξουμε τον
κόσμο, ας αρχίσουμε από τους εαυτούς μας!
Κι αυτό, γιατί πήραμε ένα σφουγγάρι
και σβήσαμε από τη ζωή μας, όλες τις αξίες της ζωής, της Οικογένειας, της Μητρότητας, της
συζυγικής αγάπης, της αποδοχής του συντρόφου μας και της κατανόησης των δικών
του αναγκών. Και ιδού, οι αποτρόπαιες συνέπειες, που βλέπουμε ή ακούμε να
συμβαίνουν στα «διπλανά σπίτια», κοντά μας!
Κι αυτό, γιατί «ξυπνήσαμε» από τις
σειρήνες του άθεου ανθρωπισμού, και της ευμάρειας, χάνοντας το αληθινό νόημα
της ζωής. Αλλά συνάμα, χάσαμε το νόημα του τί είναι Άντρας, τί είναι Γυναίκα,
τί είναι έρωτας, τί Αγάπη, τί είναι συγνώμη και τί εστί «Αποδοχή του Συντρόφου
μας».
Σήμερα όμως, μπροστά στην τραγωδία των Γλυκών Νερών, ας ενώσουμε τις προσευχές μας,
προς το Πανάγιο Πνεύμα του Θεού, ζητώντας Του, να συγχωρέσει τον φονιά, να
αναπαύσει τη ψυχή της συζύγου του, να προστατεύει τη ζωή του παιδιού τους και
να ενισχύσει τους πονεμένους συγγενείς τους.
Πάντως, εγώ θα προσευχηθώ για την Καρολάϊν. Θα προσευχηθώ για το μωρό της και στον δολοφόνο πατέρα του ορφανού, θα ευχηθώ, να οδηγηθεί σε μια αληθινή μετάνοια.
π. Νικόλαος
Σημείωση: Το παρόν κείμενο, με απόλυτο σεβασμό
στην αδικοχαμένη Καρολάϊν Κράουτς, τον ιδιαίτερα σκληρό δολοφόνο σύζυγό της και
την κορούλα της Λύδια, πάντα βάσει όσων γεγονότων έγιναν σε όλους γνωστά.
