Το απέραντο λευκό της «σελίδας»

Διάβασα κάπου, πως ένας σοφός Καθηγητής, ζωγράφισε μια μαύρη κηλίδα, στο κέντρο μια λευκής σελίδας.
 Στη συνέχεια, την έδειξε σε όλους τους μαθητές της τάξης του και τους ρώτησε: «Τί βλέπετε;»...

«Μια μαύρη τελεία, κ. Καθηγητά», απήντησαν οι μαθητές.

«Μάλιστα» είπε ο Καθηγητής... «Εντοπίσατε τη μαύρη κηλίδα, που είναι τόσο μικρή, εστιάσατε λοιπόν στο σημείο αυτής της τελείας, αλλά δεν προσέξατε τον χώρο, όπου βρίσκεται η τελεία!  Με άλλα λόγια, σας διέφυγε ολόκληρο το υπόλοιπο της λευκής σελίδας, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται, αυτή η  ελάχιστη, μαύρη κηλίδα».

***

Η ζωή μας, είναι ένα σύνολο από παρόμοιες με την τελεία, μαύρες στιγμές, που βρίσκονται πάνω σε λευκές σελίδες.  Κάθε μέρα, είναι και μια λευκή σελίδα, με μαύρες στιγμές, αλλά δεν είναι παντελώς μαύρη!  Κι όμως, εμείς προσέχουμε τις μαύρες τελείες, ανεξάρτητα από το απέραντο λευκό, που τις περιέχει και που είναι απείρως μεγαλύτερο από αυτές!

Είναι, η φύση μας!  Είναι, ο τρόπος που μάθαμε να βλέπουμε την πραγματικότητα!  Χιλιάδες είναι καθημερινά, οι δωρεές του Θεού προς τον άνθρωπο. Χιλιάδες τα «δώρα» Του σε Εμάς, που μπορούν να γίνουν αφορμή για ευτυχία και χαρά!  Κι όμως, Εμείς τα προσπερνάμε, με μια ταχύτητα και ένα φευγαλέο βλέμμα και προσμετρούμε τις «μαύρες κηλίδες», πάνω στις σελίδες της καθημερινότητάς μας!

Δε μένουμε απλά στα άσχημα και δυσάρεστα, αλλά εμμένουμε με ένα περίεργο τρόπο, σ’αυτά, αναζητώντας τις αιτίες και τις συνέπειές τους.  Δεν μπορούμε να «ξεκολλήσουμε» από τη θλίψη και την απογοήτευση, από τον πόνο και την οδύνη που μας προκαλούν!

Οφείλουμε όμως, να σκεφτούμε λίγο, πάνω σε αυτή την αλληλουχία των στιγμών, που «μαυρίζουν» τη ζωή μας!  Σαφώς, το να βλέπεις, μόνο τις μαύρες τελείες της ζωής σου και να προσπερνάς τις χαρές και τις ευτυχισμένες στιγμές σου, είναι ένα μεγάλο λάθος!

Αλλά, ποιος είναι ο λόγος που κάνουμε αυτό το λάθος;

Δυστυχώς, είναι η απομάκρυνσή μας από την πεποίθηση (την Πίστη) πως, όλη η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού!  Έσβησε μέσα μας, η εικόνα του ζωοδότου Χριστού και ορφάνεψε η ζωή μας! 
Φορτώσαμε τις ζωές μας, με τόνους από τα σκουπίδια του «κόσμου», που βρόμισαν την καρδιά μας κι ο νους μας θόλωσε από τα προϊόντα της πνευματικής «σήψης», κι αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι «η ζωή, είναι κτήμα μας»!
Όχι!  Πρόκειται για ένα μεγάλο καταστροφικό λάθος, να νομίζουμε ότι, η ζωή μας ανήκει.  Η ζωή μας, είναι στα χέρια του Δημιουργού της, του Ιησού Χριστού!

Κι αυτό το θείο «δώρο», άσχετα με το πόσες μαύρες τελείες έχει σε καθημερινή βάσει, δεν παύει να είναι μια ευλογημένη από τον Θεό, δωρεά Ευτυχίας!  Άσχετα, αν εμείς, προσέχουμε τις μαύρες τελείες, που μας προβληματίζουν (και είναι εκεί, αυτές οι δοκιμασίες σαν ασκήσεις και σημάδια, που τονίζουν, το απέραντο «λευκό» της σελίδας).

Η επιτυχία στη ζωή μας, είναι να αποκτήσουμε την ικανότητα να διακρίνουμε τα «μεγέθη» και τις «αναλογίες», ανάμεσα στις «θλίψεις» και στις «ευτυχισμένες στιγμές» της ζωής!

Αλλά, το να επικεντρώνει κανείς την προσοχή του, στα μελανά σημεία του βίου του, είναι ίσως, το μεγαλύτερο, το πιο ανόητο και πιο παράλογο λάθος, που μπορεί να κάνει, για να αδικήσει τον εαυτό του!

π. Νικόλαος

Share: