Το πως λειτουργούσε ανέκαθεν η πολιτική αλλά και η εκκλησιαστική διοίκηση στην Ελλάδα, είναι εν πολλοίς γνωστό, συμφέροντα οικονομικά, υπεροψία, άκρατος εγωισμός, πείσμα, εωσφορικός εγωκεντρισμός, παρασκηνιακές συκοφαντίες, ένοχες συγκαλύψεις, υποτέλεια και δουλικότητα, προσωποληψίες, ανηθικότητα και σιμωνία, κατέτρωγαν τις ελάχιστες αγαθές ψυχές και τις καθαρές συνειδήσεις!
Αυτή η πανδημική αθλιότητα, δεν γιατρεύτηκε ποτέ, όσο κι αν προσπάθησαν κάποιοι να καθαρίσουν την Εκκλησία από την μακροχρόνια συσσωρευμένη «κόπρο του Αυγεία», ο αγώνας τους, δεν καρποφόρησε! Έτσι, δεν έμενε άλλη λύση, για αυτή την χρονίζουσα «λοίμωξη», από την εν προσευχή ανοχή, τη σιωπή και την εθελοτυφλία μας, μπροστά στο αφορμισμένο απόστημα.
Να όμως, έμελλε να επισυμβεί η αχαλίνωτη θρασύτητα των απανταχού Αντίχριστων υπηρετών της εωσφορικής Νέας Παγκόσμιας Τάξης και να αναγκαστεί και το εγχώριο σατανικό κατεστημένο, να εκδηλώσει το μίσος του, για την ορθή Πίστη του Χριστού! Δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία, σε όλο σάπιο κατεστημένο, να εκφράσει την κακία του, και να θελήσει να κτυπήσει στην καρδιά της Πίστεώς μας, στη Θεία Κοινωνία!
Έτσι μόνον δικαιολογείται η άθλια αιρετική
συμπεριφορά πολλών εκλεγμένων «εκλεκτών», του πολιτικού, του επιστημονικού και του
εκκλησιαστικού κατεστημένου! Αυτούς που
λέμε: Θεσμούς του «μασκα-ρεμένου Κοβιντισμού»
Ζούμε μια φασιστική μοναρχία, όπου δεν μας κυβερνά
ένας τύραννος αλλά ένα «όγκος» από καρκινικά κύτταρα, που ανήκουν σε όλα τα
στρώματα του κοινωνικού φάσματος. Όμως,
παρόλα αυτά, έχουμε προ πολλού αντιληφθεί την μετατροπή κάθε έννοιας, περί
Δημοκρατίας, περί Δικαίου, περί Ελευθερίας, περί Υγείας, περί Θρησκείας, περί
Ηθικής, περί Οικογένειας, σε ανάλογες καταστάσεις κοινωνικής έκπτωσης και
εκτροχιασμού, όπως: σε Επιβολή, σε
Εκβιασμό, σε «κατ’ οίκον» Περιορισμό, σε πανδημικό Εμβολιασμό, σε ιερατικά παπικό
καθεστώς, όπου κυριαρχεί η πλάνη του επισκοπικού «αλάθητου», σε Πανσεξουαλισμό
και Διαστροφή!
Για αυτό, επιμένω στην άποψη του ότι πρέπει να κυριαρχήσει, ως υπαρξιακός κανόνας στη ζωή μας, το «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις»[i] Εκείνο όμως που οφείλει να μας χαροποιεί και να μας στηρίζει, είναι το ότι μέσα στον διωγμό που ζούμε και που ολοένα και περισσότερο θα κλιμακώνεται, υπάρχουν και ομολογητές Χριστού με πνεύμα αυτοθυσίας και αγωνιστικό φρόνημα.
Εάν ίσως, οι αγώνες και οι θυσίες τους δεν
αποφέρουν σύντομα, εδώ και τώρα, κάποιες ευνοϊκές αλλαγές, να ξέρουμε ότι ο «Ουρανός»
ενεργοποιεί τους αιώνιους «πνευματικούς Νόμους» και σύντομα τον λόγο, θα τον έχει ο
Θεός!
π. Νικόλαος
[i] «πειθαρχείν
δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξεις των Αποστόλων 5:29). Ερμηνεία: Θέλουμε να πειθαρχούμε μάλλον στο θέλημα του Θεού, παρά σε αυτά που μας ζητούν οι άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, δεν είναι χώρος στείρας αντιπαράθεσης, αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.