Συνεργοί στην «Αποστασία»

Αιτία της αδυναμίας του ελέφαντα να σηκωθεί, όταν πέσει, είναι «το βάρος του σώματος», ενώ των εχόντων κοσμική εξουσία «η αλαζονεία και ο εγωισμός», που τις περισσότερες φορές είναι «πάθη ανίατα». 

Ζούμε δυστυχώς σε αλλοπρόσαλλους καιρούς. Μια ματιά γύρω μας και εύκολα αντιλαμβανόμαστε πως ζούμε μέσα σε σωρούς δύσοσμης κοπριάς. Διεθνής Πολιτική, Οικονομικοί Παράγοντες, Εξοπλισμοί, Συμμαχίες, Δημοσιογραφία και άλλοι παρεμφερείς χώροι, «όζουν οσμή κόπρου». Κι αν στις σύγχρονες κοινωνίες, αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει, στον θεοδώρητο χώρο της Εκκλησίας, όμως, δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.

Παρ’ όλα αυτά, ο ανθρώπινος παράγοντας, αφήνει κι εδώ, τα ανίερα αποτυπώματά του, βρωμίζοντας με προσωπικές αδυναμίες και ευτελή ελαττώματα ακόμη κι αυτόν τον ιερό χώρο. Είναι πλέον, εύκολη η παρέκκλιση από την Ιερά Παράδοση. Η ανεκτικότητα στις συνήθειες και το πνεύμα του «Κόσμου», οδηγούν, την Διοίκηση της Εκκλησίας, κατευθείαν στην πτώση. Η ανίερη «συμμαχία» με τις πολιτικές, οικονομικές και άλλες «σκοτεινές δυνάμεις», αλλοιώνουν το περιεχόμενό της, που είναι η Αλήθεια του Ευαγγελίου. Και τέλος (αν υπάρχει τέλος στην κατρακύλα), ο εναγκαλισμός της με τον Οικουμενισμό (στοιχείο της Παγκοσμιοποίησης), την αναγκάζει σε δογματικές εκπτώσεις, που αποδομούν το φρόνημά της!

Στο «Πηδάλιο» της Εκκλησίας, αναφέρεται ότι ὁ ιεράρχης μιας εκκλησιαστικής Επαρχίας, καλείται «Μητροπολίτης», λέξη που προέρχεται από τις λέξεις Μητέρα + Πόλις. Διότι, οφείλει, να «τρέφει» το ποίμνιό του, με πνευματικές διδαχές και την αγία ζωή του και να φροντίζει για τούς πτωχούς, σαν φιλόστοργη Μητέρα. 

Ακόμη, ο ιεράρχης, αποκαλείται «Επίσκοπος». Δηλαδή, πρέπει να είναι: Αυτός πού φυλάει σκοπιά. Επί + σκοπός = Αυτός που ορίζεται να βρίσκεται συνέχεια πάνω στη σκοπιά.

Ο Επίσκοπος πρέπει να «προβάλει την ύπαρξή του», μπροστά στον κίνδυνο που διατρέχει το ποίμνιό του. Τους προβληματισμούς του ποιμνίου του, να τους κάνει δικούς του. Να κατανοεί και να νοιώθει τον πόνο των ανθρώπων όπως ένας πατέρας πού συμπάσχει στις δοκιμασίες του παιδιού του. 

Αυτός είναι ὁ ρόλος του! Όχι να αδιαφορεί. Ούτε να αποζητά και να επαναπαύεται στις τιμές, τις φιλοφρονήσεις και τις υποκλίσεις, ούτε να είναι ψυχρός διοικητής, διότι αυτά όλα προσιδιάζουν σε κοσμικούς άρχοντες. 

Αλλά τί να πούμε, για ό,τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή των «επισκόπων» σήμερα;  Μόνο λύπη και αγανάκτηση νοιώθει κανείς, όταν διαπιστώνει το βαθμό «τύφου» (αλαζονείας, εγωισμού) που προσβάλει πολλών συγχρόνων ιεραρχών!  

Ούτε «Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων» του Ιατρικού Συλλόγου, να ήταν, δεν θα παρουσίαζε με τόση βεβαιότητα (για να πεισθεί και ο τελευταίος Έλληνας) περί της αποτελεσματικότητας των ενέσιμων υγρών της Νέας Τάξης Πραγμάτων.  Αλλά, αυτή η ομάδα των ρασοφόρων, δεν είναι Ιεραρχία!  Η Ιεραρχία της Εκκλησίας, δεν θα παραμέριζε τον παράγοντα «ΧΡΙΣΤΟΣ - ΘΑΥΜΑ», δηλαδή την δύναμη της Θείας Χάριτος, που δύναται να θεραπεύει τον άνθρωπο χωρίς φάρμακα και να ανασταίνει ακόμη και τους νεκρούς! 

Οι ορθόδοξοι επίσκοποι είναι διάκονοι Ιησού Χριστού και όχι της οποιαδήποτε Κυβέρνησης και κοσμικής Εξουσίας!

«Η εκκλησία, δεν πρέπει να ασχολείται με εμβόλια, φάρμακα, κ.λπ., αλλά να αγωνίζεται και εναποθέτει τον ασθενή στην αγκαλιά του Χριστού, ενδυναμώνει στην ψυχή την πίστη προς αυτόν, ως ιατρό ψυχής και σώματος. Άγιοι συνοδικοί, γίνεστε συνεργοί σατανικών παραγόντων» (π. Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος).

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν αυθεντίες! Μόνον Ο Ιησούς Χριστός, κατέχει το αλάθητο, το διαχρονικό κύρος και την αλήθεια! Οι άνθρωποι, πολλές φορές σφάλλουν και πλανούν πλανώμενοι!

π. Νικόλαος

Share:

Read More

Εγκύκλιος ή προπαγάνδα;

Η Ανθρωπότητα, όπως αποδεικνύεται από σειρά ιστορικών γεγονότων, υποφέρει συνήθως σε μεγάλο βαθμό, όχι τόσο από όσους θέλουν και ετοιμάζουν την καταστροφή της, αλλά από «εκείνους» που γνωρίζουν και βλέπουν τις επιθέσεις και την επερχόμενη καταστροφή και αδρανούν, σιωπούν ή και συναινούν, με τις σκανδαλώδεις ενέργειες και τα σκοτεινά σχέδια των καταστροφέων.  Παράδειγμα αποτελεί, η σιωπηλή και ανεκτική στάση των ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στη φασιστική Γερμανία του Χίτλερ, όταν στις γερμανικές εκλογές του 1932, το ναζιστικό κόμμα έλαβε το 33% των ψήφων, περισσότερες από κάθε άλλο κόμμα. Όλες οι μεγάλες Δυνάμεις, αγνόησαν τις προθέσεις των ναζί, να αιματοκυλίσουν την ανθρωπότητα με την πολεμική μηχανή που ετοίμαζαν για τη δολοφονία και την καταστροφή της ανθρωπότητας και μάλιστα για δεύτερη φορά, από το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου που είχε τελειώσει στις 28 Ιουνίου 1919, με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.

Στις μέρες μας, μετά από 100 περίπου χρόνια, διαφαίνεται μια άλλη απόπειρα φασιστικής νοοτροπίας, προκειμένου να εδραιωθεί μια Παγκόσμια Κυβέρνηση, καταστολής και ελέγχου της Ανθρωπότητας, με σκοπό τον "απανθρωπισμό" μας και την εξόντωση μεγάλου μέρους του παγκόσμιου Πληθυσμού.
Το ερώτημα λοιπόν, είναι: Θα μείνουμε αδρανείς, ουδέτεροι θεατές της δικής μας προσωπικής εξόντωσης;  Θα ανεχθούμε την κατάσταση αυτή ή θα διαμαρτυρηθούμε και θα  αντιδράσουμε, καταλλήλως;

Διάβασα με περίσσια προσοχή την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου των ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, αυτήν που υποτίθεται πως εκφράζει την πατρική αγάπη και την αγωνία των επισκόπων της, για το «χριστεπώνυμο πλήρωμα» της Εκκλησίας (τον ορθόδοξο ελληνικό λαό), στον οποίον και απευθύνεται, με σκοπό να τον προτρέψει να εμβολιαστεί ένεκα «πανδημίας».
Στην Εγκύκλιο αυτή, οι δεσποτάδες, προτρέπουν τον ορθόδοξο Λαό, στο: «Να ακούσει τη φωνή της επιστημονικής ομάδας των «ειδικών» της Κυβέρνησης, οι οποίοι με «αίσθημα ευθύνης», ενημερώνουν και προτείνουν τη λύση των εμβολίων, κατά του Κορονοϊού».
Ως προς το πνεύμα της εγκυκλίου της ιεραρχίας, έχω ένα εύλογο ερώτημα: Μήπως, το να λέμε εμείς οι κληρικοί, πως, οι ιατροί που είναι άνθρωποι, επιστήμονες μεν αλλά σαφώς  αδύναμοι επιστημονικά απέναντι στην ίδια τη ζωή, με κενά γνώσεων και πληροφόρησης, με περιορισμένες δυνατότητες στο ερευνητικό στάδιο, είναι «Ειδικοί» δηλ. «αυθεντίες» στον τομέα των ιώσεων και μπορούν να σώσουν τις ζωές μας… μήπως; (ερωτώ τώρα…), είναι λιγάκι παρατραβηγμένο, υπερβολικό, και ανεύθυνο, να λέγεται, από ιεράρχες, αφού καθημερινά αποδεικνύεται η ανεπάρκεια των μέτρων που εισηγούνται αλλά και η άγνοιά τους, για την πορεία της «Πανδημίας»;   Ενώ, υπάρχει μάλιστα, και μια μεγάλη ομάδα Ιατρών (που είναι κι αυτοί καθηγητές επιστήμονες, με πολλές περγαμηνές και διακρίσεις), που διατείνονται, πως η επιστημονική έρευνα στο τομέα των ιών, δεν έχει προχωρήσει σε βαθμό ώστε να ήμαστε βέβαιοι, για την ορθή λειτουργία των εμβολίων στην αντιμετώπιση της πανδημίας. ( Γιάννης Ιωαννίδης, Έλληνας Ιατρός, τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ).

Επίσης, μας είναι γνωστή, η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της Διεθνούς Οργάνωσης Υγείας (Π.Ο.Υ.), που δεν γνωρίζει ακόμη, πού εμφανίστηκε ο Ιός, πώς εξελίχτηκε, αν είναι πανδημία ή επιδημία, ποιος είναι τελικά ο Ιός (απομόνωση του ιού) και άλλα τραγελαφικά.
Διαβάζοντας ξανά, την εν λόγω Εγκύκλιο, απορώ: Δεν αντιλαμβάνονται οι ιεράρχες, ότι μπορεί τα λόγια τους, να ορμηνευθούν και ως μια έκφραση υλιστικής αντίληψης, αφού αναγνωρίζουν (εμμέσως πλην σαφώς), ως αυθεντία την ιατρική επιστήμη, που είναι άκρως υλιστική, καθώς αφορά μόνον στο σώμα και την επίγεια ζωή του ανθρώπου;  Πώς έχουν λησμονήσει τα σωτήρια λόγια του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού: «οὐκ ἐπ’  ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ’  ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ»;  (Ματθ. δ΄1-4).  Δηλαδή: Η ζωή του ανθρώπου, δεν εξαρτάται μόνον από την τροφή, αλλά κυρίως, από τον λόγο και το θέλημα του δημιουργού Θεού!
Μια παρόμοια υλιστική άποψη, θα περίμενε κανείς να ακούσει από το στόμα «ασόφων φιλοσόφων», που παραπαίουν ανάμεσα στο κοσμικό πνεύμα της εποχής μας και στην λεγόμενη «μετα-πατερική θεολογία» του Οικουμενισμού.
Η ελευθερία της γνώμης μας, η αυτοδιάθεση του καθενός μας, το «αυτεξούσιο» του ανθρώπου, που αντιλαμβάνεται (καλώς ή κακώς) το ενέσιμο υγρό των «εμβολίων», ως επικίνδυνο για την υγεία και τη ζωή του…  θεωρείται από τους ιεράρχες, πλέον ως έλλειψη «εκκλησιαστικού πνεύματος» και μάλιστα για τον δεσπότη της Καλαμάτας, είναι «αμαρτία»!
Μιλούμε πλέον, για μια πλημμυρίδα υλιστικών απόψεων ή να λέω καλύτερα, ότι πρόκειται πλέον για ένα πανδαιμόνιο αιρετικών απόψεων και θεωριών, που αποκαλύπτονται σταδιακά, στις μέρες μας, με αφορμή τον Κορονοϊό και τους σχεδιασμούς επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, από τους δαιμονιώδεις θιασώτες της σατανικής  «Μεγάλης Επανεκκίνησης» (Great Reset)  
Η πανδημία του COVID-19, αντιμετωπίζεται από αυτούς μόνο με μέτρα που αποσκοπούν μόνο στην επίτευξη της βιολογικής επιβίωσης των ανθρώπων. Ο κίνδυνος όμως που δημιουργήθηκε από τον Ιό, δεν είναι μόνο βιολογικός, για τη ζωή μας.  Είναι και ψυχολογικός, πνευματικός και υπαρξιακός.
Γιατί οι άνθρωποι της εκκλησίας, θεολόγοι όντες, δεν αντιλαμβάνονται (όπως φαίνεται από την Εγκύκλιό τους) και δεν αναφέρονται στο φόβο που έχουν οι άνθρωποι του ποιμνίου τους, για τις ταλαιπωρίες που περνούν στις εντατικές των νοσοκομείων, με τις διασωληνώσεις, τις ιατροφαρμακευτικές και νοσηλευτικές ελλείψεις. Δεν μιλούν για την ανάγκη δημιουργίας καινούργιων ΜΕΘ (Μονάδες Εντατικής Θεραπείας).  Προσπερνούν την αλλοίωση της κοινωνικής ζωής μας, καθώς ζούμε απομονωμένοι, δίχως φιλικές σχέσεις, συναντήσεις, κρυμμένοι πίσω από τις προσωπίδες μας, για το φόβο του προστίμου. 
Η κατάσταση, μοιάζει πλέον σαν να μη στεναχωρούνται διόλου, για τον εκκλησιασμό των πιστών και τη συμμετοχή μας στη Θεία Κοινωνία. Κι όμως, στην εν λόγω εγκύκλιο, ζητούν την προσευχή μας και μας καλούν «σε πανστρατιά προσευχής, η οποία άλλωστε αποτελεί και το κατ’ εξοχήν όπλο των Χριστιανών, ώστε μαζί και με την τήρηση των ιατρικών οδηγιών και με την βοήθεια των επιστημονικών επιτευγμάτων, να εκλείψει η πανδημία και η οσμή θανάτου από την ανθρωπότητα…». Εμ… βέβαια δεν αρκεί μόνον η προσευχή στον Χριστό, πρέπει να δεχθούμε να κάνουμε και το «αγνώστου ταυτότητος» ενέσιμο υγρό, με τον μονόκλωνο αγγελιοφόρο RNA (mRNA)
Όμως, όλοι γνωρίζουμε ότι, το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξής μας, βρίσκεται στην οικοδόμηση ανθρώπινων σχέσεων, στη συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους, στη συνεργασία, στην αλληλεγγύη και στην αγάπη για τον συνάνθρωπό μας.  Έτσι, πώς είναι δυνατόν να διδάσκουμε «Αγαπάτε Αλλήλους», που σημαίνει ότι αποδέχομαι τον άλλον ως αδελφό και παράλληλα, να χαρακτηρίζουμε αμαρτωλό εκείνον που δεν θέλει να τρυπήσει τον εαυτό του, με mRNA;

Η Αγάπη, πατέρες και αδελφοί, είναι εφικτή μόνον με το «μαζί»!
Ο Χριστός, είναι παρών στην κοινωνία των πιστών, στο «ομοθυμαδόν»!
«Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συγκεντρωμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ, ανάμεσά τους». Ματθ 18, 20

Συμπέρασμα:  Δυστυχώς, όσοι ασκούν κάποια εξουσία και ζουν δίχως φόβο Θεού, δεν συμπεριφέρονται ως “διάκονοι του θεού για το καλό των ανθρώπων” έστω και αν αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί.
π. Νικόλαος

Share:

Read More