Τί να πει κανείς, είναι λέτε μόνο αυτό το
πρόβλημα; Κοιτάξτε γύρω σας, όσα μας συμβαίνουν, σε εθνικό, σε
κοινωνικό, πολιτικό, εκκλησιαστικό επίπεδο αλλά περισσότερο, πώς να κατανοήσεις
την τραγωδία, που έζησαν χιλιάδες πυρόπληκτοι συνάνθρωποί μας, στην Αττική, στη
Κορινθία, στην Κρήτη, στη Ρόδο και αλλού, τις τελευταίες ημέρες;
Και το θλιβερότερο, πώς να παρηγορήσεις , τους
συγγενείς, όσων έχασαν την ζωή τους, με αυτόν, τον τόσο οδυνηρό τρόπο, στο Μάτι
της Αττικής; Αναρωτιέμαι, αν υπάρχουν λόγια ή τρόποι, οι κάποιες
ενέργειες που μπορεί να κάνει κανείς, για να απαλείψει τον πόνο, την οδύνη, το
σοκ, την οργή από την απώλεια αυτών των συνανθρώπων μας!
Δεν ξέρω!... ίσως, ό,τι λέει ή μάλλον ό,τι μπορεί να
καταλάβει ο καθένας μας και με πίκρα να ομολογήσει: « Η πρόληψη είναι άγνωστη
λέξη για τους ανίκανους και τυχάρπαστους, πρωθυπουργούς, υπουργούς, πολιτικούς,
πυροσβεστικούς, αστυνομικούς, περιφερειάρχες, νομάρχες, δημάρχους και χιλιάδες
τυχοδιώκτες της «καρέκλας» που επί 200 χρόνια, από την Εθνική Επανάσταση του
1821, νέμονται την εξουσία και τους ταΐζουμε πλουσιοπάροχα, από τον ιδρώτα μας!
Κι αναρωτιέμαι: «Ως πότε.. θα τους
ανεχόμαστε; Ως πότε;»
π. Νικόλαος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, δεν είναι χώρος στείρας αντιπαράθεσης, αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.