Όλα είναι, στο… χέρι μας!

Λόγια, λόγια, λόγια… από την πρώτη μέρα της εμφάνισης του Covid-19 και φθάσαμε σήμερα, μετά από 2,5 μήνες να τρέμουμε μπροστά στα γεγονότα που μας προλαβαίνουν, στις ειδήσεις που μας κατατρομάζουν, στις συμβουλές των ειδικών που μας πανικοβάλουν αντί να μας ηρεμούν, και στις ατέλειωτες συζητήσεις για το αν θα «κολλήσουμε» τον  καταραμένο αυτό Κορονοϊό19 ή αν του «ξεγλιστρήσουμε»!
Νισάφι!  Ας το πάρουμε απόφαση… Ο ιός αυτός, έφτασε και στην Ελλάδα και είναι πλέον ανάμεσά μας. Το αν μας «προσβάλει» ή όχι, αυτό δεν το γνωρίζει κανείς, μόνον ο Θεός! Επίσης, το να βρεθούμε κάποια στιγμή «θετικοί» στη μόλυνση του Ιού, δε σημαίνει ότι οπωσδήποτε και θα πεθάνουμε! Άλλωστε το ίδιο συμβαίνει και με τη λεγόμενη «εποχιακή Γρίπη», που εύκολα αρρωσταίνουμε σχεδόν όλοι μας, αλλά μόνον ελάχιστο ποσοστό κινδυνεύει να πεθάνει (όσοι ανήκουν στις επισφαλείς ομάδες κλπ).
Με τη σκέψη ότι, η διάδοση του Ιού, απλώθηκε στον κόσμο όλο, έγινε «πανδημία» και επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να την εξαλείψουμε με μιας, καλό είναι… να ηρεμήσουμε, να πειθαρχήσουμε τους φόβους και την ανασφάλειά μας και εφαρμόζοντας τις υποδείξεις των Ιατρών και των Υπηρεσιών Υγείας, να περιμένουμε την έκβαση της κατάστασης, προσευχόμενοι στον Θεό, να βρεθεί  ένα εμβόλιο, το συντομότερο δυνατόν!
Με λίγα λόγια…
Η απαλλαγή μας από τη μάστιγα του Covid-19, και η σωτηρία μας, εκτός από την προστασία του Θεού, εξαρτάται και από την δική μας πειθαρχημένη τήρηση των κανόνων υγιεινής και της αλόγιστης συναναστροφής μας, με άλλους συνανθρώπους μας, για το καλό τους και για το καλό μας!  Όλα είναι, στο… χέρι μας!



Μια μέρα, ένας μαθητής αποφάσισε να κάνει τον έξυπνο και να προκαλέσει τον δάσκαλό του, στήνοντάς του μια αθώα παγίδα. Βγήκε στην εξοχή, έπιασε μια μικρή πεταλούδα και την κράτησε στη χούφτα του...
Όταν θα πήγαινε στο δάσκαλο, σκέφθηκε, θα τον ρώταγε:  « τι έχω μέσα στο χέρι μου;» Κι αν ο δάσκαλος το έβρισκε ή δεν το έβρισκε…  θα τον ρωτούσε πάλι εάν αυτό που έχει στη χούφτα του, είναι ζωντανό ή πεθαμένο!
 Στην περίπτωση που ο δάσκαλος απαντούσε ότι, η πεταλούδα (στην προκειμένη περίπτωση) ήταν ζωντανή, τότε θα έσφιγγε το χέρι του και θα τη σκότωνε ή και το αντίστροφο.  Σκοπός του: να «χάσει» ο Δάσκαλος!
Όταν μπήκαν στο μάθημα, πλησίασε στον πίνακα και έτεινε το χέρι προς το μέρος του δασκάλου και τον ρώτησε μπροστά σε όλους τους συμμαθητές του: "Δάσκαλε, τι έχω στο χέρι μου;"
Μετά από λίγη σκέψη ο δάσκαλος απάντησε "Την ψυχή σου έχεις παιδί μου"!
Μετά από αυτή την απάντηση ο μαθητής προβληματίστηκε για λίγο, αλλά συνέχισε: "Και είναι ζωντανή η ψυχή μου δάσκαλε ή όχι;"
Ο μαθητής σκεπτόμενος την απάντηση. Κατέληξε ότι ο δάσκαλος είχε δίκιο. Η πεταλούδα ήταν μια ψυχή που θα μπορούσε να είναι και δική του. Αν ήταν στην πραγματικότητα, μέσα στη χούφτα του, η ψυχή του και  η ζωή του, θα την σκότωνε;  Όχι βέβαια!
Ο δάσκαλος τον κοίταξε με καλοσύνη στα μάτια και του είπε χαμογελαστά "από το χέρι σου εξαρτάται, αν η ψυχή σου είναι ζωντανή,  παιδί μου"!
Παιδιά μου, είναι  αλήθεια ότι, εκεί έξω στον Κόσμο μας, στη ζωή μας, συμβαίνουν χιλιάδες πράγματα. Τίποτα όμως, από όλα αυτά δε μπορεί να επηρεάσει τη ζωή και την ψυχή μας παρά μόνο εάν το επιτρέψουμε εμείς, οι ίδιοι!

π. Νικόλαος

Share: