Η Χαρά της Κοιμήσεως

  Η Χαρά της Κοιμήσεως

Σήμερα, όπως κάθε χρόνο, τιμούμε και μεγαλύνομε, «την υψηλοτέραν των ουρανών» Παναγία Μητέρα μας, τη «Δέσποιναν του κόσμου», κατά την εορτή της Κοιμήσεώς της.   Το λίκνο του θανάτου, που βαστά το ζωηφόρο σώμα της Παναγίας, μετατρέπεται σε βωμό χαράς, η σύναξη των Αποστόλων σε εορτή και ημέρα ευγνωμοσύνης, διότι Εκείνη είναι «η δύναμις των αβοηθήτων και η ελπίς των απελπισμένων». Ιδιαιτέρως τώρα, που  με τον θάνατό της «κατέλιπε τον κόσμον» μεν, αλλ΄ όχι τον άνθρωπο καθότι παραμένει δίπλα μας, προστρέχει «στις συμφορές του βίου» μας, αλλά κυρίως δέεται, από την ουράνια κατοικία της «υπέρ ημών των αμαρτωλών», με ακόμη μεγαλύτερη παρρησία προς τον Υιό της και Κύριό μας, Ιησού Χριστό.

Αυτή η βεβαιότητα, μας δίνει κουράγιο στον αγώνα και δύναμη στις μάχες της σκληρής καθημερινότητας. Είναι αδύνατον να απαριθμήσει κανείς «τα μεγαλεία των υπέρ νούν θαυμάτων» της Παναγίας μας, «των τετελεσμένων διηνεκώς», σε όσους επικαλούνται το άγιο Όνομά  της.  Αυτός είναι ο λόγος, που οι πιστοί όπως και όλη η φύση, συμμετέχουν με χαρά και αγαλλίαση στην εορτή της Παναγίας. Είναι φανερό πως τα συναισθήματά μας, (η αγαλλίαση , η χαρά και η εορταστική διάθεση), δεν συνδέονται αποκλειστικά και μόνο, με τη δική της θεία Κοίμηση, όσο με την δική μας ελπίδα Σωτηρίας.

Πολύ σωστά, λοιπόν, η Κοίμηση της Θεοτόκου, ονομάστηκε «Πάσχα του καλοκαιριού», αφού ο θάνατος αυτός (η κοίμηση) στολίστηκε με την ανυπέρβλητη δόξα του Υιού της και Θεού που καλεί όλους τους πιστούς να χαρούν στην εορτή της σωτηρίας, «πεποικιλμένη (στολισμένη) τη θεία δόξη, πάντας συνηγάγετο, προς ευφροσύνην τους πιστούς.» (Ειρμός α’ ωδής του Κανόνος του Κοσμά του Μελωδού).

Μάλιστα, όσο περισσότερο, εμβαθύνει κάποιος στη μελέτη του γεγονότος της Κοιμήσεως, τόσο διαπιστώνει ότι το συναίσθημα της χαράς είναι κυρίαρχο. Εξ άλλου, σε όλες τις κοιμήσεις των Αγίων μας δεν θρηνούμε, αλλά εορτάζουμε, πανηγυρίζουμε, πόσο μάλλον στην Κοίμηση της Παναγίας μας. Νοιώθουμε μια πικραμένη χαρά πίστεως, όπως γράφει θαυμάσια, ο Φώτης Κόντογλου.

Ας αναφωνήσουμε λοιπόν, ύμνους δοξολογίας και εμείς, μαζί με τους αγγέλους του Θεού και τους Αγίους, και ας παρακαλέσουμε, με την σειρά μας, την «εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον, την αμετάθετον ελπίδα» μας, να μεσιτεύει πάντοτε στον Υιό της και Θεό μας να χαρίσει και σε εμάς, το διαβατήριο της αιωνίου ζωής!

Share:

Read More

Στη Φάτνη της καρδιάς μας.

Ο Σωτήρας μας Ιησούς ενανθρώπησε για τη δική μας επιστροφή στην πρότερη παραδείσια ζωή. Όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τα επόμενα λόγια: “γίνεται άνθρωπος (ο Χριστός) για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη θέωση, στην ένθεη ζωή”.

  Ήρθε ανάμεσα στους ανθρώπους, για να καταργήσει τα σκοτάδια της άγνοιας, της ειδωλολατρίας, του μίσους και της αμαρτίας. Ήρθε και ο Κόσμος φωτίσθηκε από το φως του Χριστού, το υγρό και παγωμένο -σαν τις καρδιές των ανθρώπων- Σπήλαιο, ζεστάθηκε από τη θεϊκή Του παρουσία, καθώς γεννήθηκε μέσα σε αυτό!  Τα πάντα πάνω στη Γη, άλλαξαν. Η Ελπίδα για λύτρωση και επιστροφή στον Παράδεισο επέστρεψε, η Ζωή εδώ στον κόσμο πήρε αξία, απέκτησε νόημα και οι ανθρώπινες σχέσεις στηρίχθηκαν στην Αγάπη και τον σεβασμό.

  Τα ερωτήματα είναι πολλά: Πότε θα ενσκήψουμε ταπεινά στο σκιερό σπήλαιο της καρδιάς μας, όπου θα διαπιστώσουμε το πνευματικό σκοτάδι, που έχει παγώσει, κάθε φιλάνθρωπο στοιχείο μέσα μας;  Πότε θα καταλάβουμε ότι η δυστυχία μας είναι συνέπεια του τρόπου ζωής μας; Πότε να παραδεχτούμε πως τα βάσανα, οι δυσκολίες, η θλίψη και ο πόνος, είναι καρποί της εγωιστικής ζωής που ζούμε; Πότε θα δεχτούμε ότι οι αρρώστιες, οι πόλεμοι, οι φυσικές καταστροφές, η μόλυνση της ατμοσφαίρας, η δηλητηρίαση των τροφίμων, η βία και οι ανθρωποκτονίες, η πείνα, η φτώχεια και άλλα πολλά δεινά, είναι τα αποτελέσματα της ανθρώπινης πονηρής μισαλλοδοξίας, της αχόρταγης ιδιοτέλειας και απληστίας; 

  Δεν βλέπουμε πλέον, ότι μας κατατρέχει το απόλυτο κακό; Όλοι μας, δεν αισθανόμαστε την καταπίεση, τη δυνάστευση και το φόβο με όσα συμβαίνουν ένεκα του Ιού Covid-19 και των μεταλλάξεών του; Ποιος γονιός, δεν ανησυχεί για το μέλλον των παιδιών του; Ποιος ξέρει πως την επόμενη μέρα, θα έχει δουλειά για να εξασφαλίσει τα “προς το ζην”; Με άλλα λόγια, υπάρχει κάτι, για το οποίο δεν ανησυχεί, ο σημερινός άνθρωπος; Ακόμη και για την ίδια τη ζωή του, ανησυχεί!

Για τους λόγους αυτούς, οφείλουμε -αν θέλουμε να αναστρέψουμε το κακό στη ζωή μας- να κάνουμε ένα πνευματικό προσκύνημα στη Φάτνη του νεογέννητου Χριστού!  Ας ψάξουμε στο στερέωμα της ζωής μας, να βρούμε το Φωτεινό Αστέρι -τον Κύριό μας- που με τη λάμψη του Ευαγγελικού λόγου Του, θα απλώσει Φως ανέσπερο, θεϊκό Φως παρηγοριάς πάνω από τις πονεμένες καρδιές και τις αγιάτρευτες πληγές μας!  Μόνον με την επιστροφή μας στην πίστη του Χριστού και με την δική του φιλάνθρωπο Αγάπη, θα καταφέρουμε να οδηγήσουμε το σκάφος της ζωής μας, σε λιμάνι ασφαλές και ακύμαντο, όπου “Επισκοπεί το φως του Προσώπου Του”!  

   Εύχομαι τα φετινά Χριστούγεννα, όταν ακουστεί στις εκκλησιές μας “Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστόν εξ ουρανών απαντήσατε..” να σπεύσουμε με απλότητα και ταπείνωση στις καρδιές μας, για ένα πνευματικό “ξεκαθάρισμα”, που θα μας οπλίσει με κουράγιο και δύναμη στο στίβο των πνευματικών αγώνων. 

  Εύχομαι και προσεύχομαι, για όλα τα πνευματικά παιδιά μου, και ιδιαίτερα για όσους βρίσκονται μακριά από τους δικούς τους ανθρώπους και την αγαπημένη τους Πατρίδα Ελλάδα. Ακόμη, για τα νέα στρατευμένα παιδιά μας, η Παναγία η Οδηγήτρια να τα προστατεύει, όπου κι αν βρίσκονται, σε αέρα, στεριά και θάλασσα.  Επίσης, δέομαι θερμά στον Κύριο για τους νοσούντες και όσους είναι νοσηλευόμενοι εξαιτίας της πανδημίας, όπως και για τους ιατρούς, νοσηλευτές και όλους όσοι βρίσκονται στο χώρο της Υγείας και σε όλους τους ανθρώπου της Γης, να βρουν τον Χριστό, αυτό το φωτεινό Αστέρι, που θα οδεύει μπροστά στον δρόμο της ζωής τους, σκορπίζοντας Αγάπη, φως και χαρά.

π. Νικόλαος

Share:

Read More

«Οι κατεδαφιστές»

 Μητροπολίτης Καναδά Σωτήριος: «Το, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό, είναι λάθος προσευχή».

Όλοι ξέραμε, από πολύ παλιά, τις λυσσαλέες επιθέσεις που ασκούσαν κατά της Ορθοδόξου Πίστεως, οι εχθροί της.  Εσχάτως, ως μη όφειλαν, αποκαλύφθηκαν και οι εσωτερικοί πολέμιοί της. Αυτοί δυστυχώς, είναι πιο αποτελεσματικοί καθώς, εργάζονται ύπουλα, εφαρμόζουν σκοτεινές μεθόδους, ενεργούν υπογείως και υποκριτικά. Είναι, οι «εσωτερικοί» σαμποτέρ, κάτι σαν τους τερμίτες, που ροκανίζουν αθόρυβα, τα θεμέλια των παλαιών ξύλινων σπιτιών που καταπατούν, έως να τα κατεδαφίσουν. 

Αυτοί, εξελίσσονται συνήθως σε πολύ επιδέξιους «κατεδαφιστές», αποτελούν την « 5^η φάλαγγα» μέσα στο χώρο της Εκκλησίας του Χριστού. Ενδύονται τον «πρόβειο χιτώνα» της ευσεβείας, ενώ παραμένουν στην ψυχή και την καρδιά «θηρία ανήμερα», «λύκοι άρπαγες» και ενίοτε ανήθικοι τυραννίσκοι.

Οι άπιστοι εχθροί της Πίστεως, την πολεμούν με πρόσχημα δήθεν την κάθαρση ή την προστασία της, όπως τώρα με τον Covid-19, όταν με το πρόσχημα της υγείας μας, έκλεισαν τους ιερούς Ναούς, μείωσαν τον αριθμό των συμμετεχόντων στην υπέρτατη πράξη λατρείας (την Θεία Λειτουργία), σχεδόν μας επέβαλαν «Ακοινωνησία» συκοφαντώντας τη Θεία Κοινωνία, ως μέσω μετάδοσης λοιμωδών ιώσεων και θανατικού! Μας παρήγγειλαν επίσης, για τον ίδιο λόγο, να κρατούμε αποστάσεις μεταξύ μας, να μην προσκυνούμε ασπαζόμενοι τις ιερές Εικόνες, μας επέβαλαν ακόμη και αποχή από τις ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος, δυό χρονιάς δεν νοιώσαμε Πάσχα. Ακόμη κατάφεραν να μας τρομοκρατήσουν, να μας κλειδώσουν στα σπίτι μας, να μας επιβληθούν.  Παράδοξη η αντίδρασή μας, υποταγή, αποδοχή, συγκατάβαση, πειθαρχεία των περισσοτέρων μας.

Αλλά δεν έφταναν όλα αυτά.   Η άσκηση τρομοκρατίας και εκφοβισμού, συνεχίζεται. Τώρα όμως, έχουν και την συνδρομή των «νεοεποχιτών» αυτών που δέχονται την αίρεση της Πανθρησκείας, ανθρώπων της εκκλησιαστικής Ηγεσίας, και όλων όσων αφελών λαϊκών, τους ακολουθούν, δεχόμενοι την αποβλάκωση και μαζί με πολλές άλλες θρησκειοκτόνες ενέργειες, υπόκεινται σε μια άνευ προηγουμένου  αλλοίωση της Ορθόδοξης Πίστεώς μας!

Αυτοί, οι «τερμίτες» της Πίστεως, δεν βγάζουν περιοριστικούς Νόμους και lockdown, δεν μας κυνηγούν να βεβαιώσουν παραβάσεις για παράνομες συναθροίσεις και άρνηση μάσκας (φίμωτρου). Όχι! 

Αυτοί, αποτελούν, το αιρετικό παρακλάδι της θεωρίας του βλάσφημου αιρετικού Βαρλαάμ [i] στην εποχή μας. Ο Βαρλαάμ τότε στην αιρετική διδασκαλία του, τόνιζε με υπερβολή, την αναγκαιότητα της διανοητικής γνώσεως, της φιλοσοφικής γνώσης έναντι της πνευματικότητας, της ασκητικής παράδοσης και της νοερής προσευχής. 

Έτσι και τώρα, όλα αυτά τα όργανα του «διαβόλου», ξεπρόβαλαν από τις σκοτεινές φωλιές τους και προσπαθούν να γκρεμίσουν, ό,τι έχει μείνει όρθιο από τις ιερές παραδόσεις των αγίων μας, «κτυπώντας» με λύσσα, ακόμη και την ιερότητα της «νοερής προσευχής» (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με).  

Τώρα πετάνε το προσωπείο της φιλανθρωπίας και παρουσιάζουν το αντίθεο πρόσωπό τους, με την απιστία. διά της αιρέσεως. Αναφέρομαι στο Μητροπολίτη Καναδά, Σωτήριο.  Διαβάστε με προσοχή, τα όσα εξωφρενικά, η αίρεση τον οδηγεί να μας πει:

 «Έχετε ακούσει πολλές φορές που λένε ότι πρέπει

να προσευχόμαστε συνεχώς με την προσευχή

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό».

Αλλά αυτή η προσευχή, όταν την κάνουμε, δεν είναι η σωστή προσευχή. Μία σωστή προσευχή πρέπει να περιέχει τρία πράγματα. Ευχαριστία, δοξολογία και αίτηση.

Η σωστότερη προσευχή θα ήτανε, εκτός βέβαια από το Πάτερ Ημών, «Ευχαριστώ, δοξάζω Σε Χριστέ, ελέησόν με».

Η προσευχή του Αγίου Πορφυρίου, του Αγίου Παϊσίου, του Αγίου Ιακώβου, του Αγίου Γέροντα Εφραίμ του Φιλοθεΐτη… είναι μια λάθος προσευχή, σύμφωνα με τα βιβλία τα πτυχία και τα μυαλά, του δεσπότη Σωτήριου!  Ας με συγχωρέσουν οι Άγιοί μας!

Τη ζήλεια και το φθόνο που ενίοτε εκδηλώνουν οι διάφοροι «πνευματικοί νάνοι», απέναντι στην διδασκαλία των πνευματοφόρων Αγίων της Ορθοδοξίας, εγώ την αποδίδω, στη λυσσώδη μανία των, στο να γκρεμίσουν την αληθινή Πίστη μας!

Καταλαβαίνετε, τώρα, ποιοί είναι πραγματικά οι εχθροί της Πίστεώς μας και προς το που οδηγούν τα γεγονότα;

π. Νικόλαος

---

[i] Ο Βαρλαάμ γεννήθηκε στη Σεμινάρα (κοντά στο Ρήγιο) της Καλαβρίας το 1290. Ο Βαρλαάμ αντιτάχθηκε στο κίνημα του ησυχασμού. Γελοιοποίησε τους Ησυχαστές και την ασκητική μέθοδό τους, χαρακτηρίζοντάς τους όχι μόνο «ομφαλοσκόπους». Η Σύνοδος του έτους 1341, δογμάτισε για την άκτιστη Ουσία και την άκτιστη Ενέργεια του Θεού, επικύρωσε τη διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και των Ησυχαστών και καταδίκασε τον Βαρλαάμ ως αιρετικό. Πέθανε από πανώλη το 1348.

Ακούστε με προσοχή την ορθόδοξη άποψη του π. Γεωργίου Μεταλληνού

    Πάτα εδώ:  

Ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
 και Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός,
μιλάει για την "Ευχή του Ιησού" την καθημερινή και διαρκή
προσευχή του Ορθοδόξου Χριστιανού.

Share:

Read More

Ο Άγιος Εθναπόστολος: Κοσμάς ο Αιτωλός

Δεν είναι τυχαίο πως οι κορυφαίοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ήταν στο σύνολό τους Έλληνες-Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Η Ελλάδα, είναι χώρα Αγίων!  Το ελληνικό Έθνος , ευλογημένο από τον Θεό, στην ιστορική της διαδρομή, μετά την ενανθρώπηση του Κυρίου και Θεού μας, αναδεικνύει μεγάλους Αγίους και Ομολογητές της Ορθής Πίστεως στον Ιησού Χριστό.  Οι μεγάλοι Άγιοι και Πατέρες της Εκκλησίας μας, ήσαν σχεδόν όλοι  Έλληνες!

Ένας από αυτούς είναι και ο Άγιος Εθναπόστολος Κοσμάς από την Αιτωλία.  Ισάξιος των μεγάλων Αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών της πρώτης Εκκλησίας. Αυτός, ο μεγάλος ιερομόναχος, έδωσε ολάκερη την ύπαρξή του στον αγώνα για η πνευματική και θρησκευτική καλλιέργεια των Ελλήνων του 18^ου αι. αλλά και στον αγώνα για την ανατροπή του οθωμανικού ζυγού, που κατέτρωγε τα σπλάχνα του υπόδουλου Γένους μας.

Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.

Γεννήθηκε στο Μέγα Δένδρο, κοντά στο Θέρμο της Αιτωλίας, το 1714. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Κώνστας. Οι ευσεβείς γονείς του μετέδωσαν ευσέβεια και πίστη στο Θεό. Οι ίδιοι πίστευαν και ζούσαν ως ορθόδοξοι χριστιανοί, μέσα στην τουρκοκρατούμενη ελληνική γη.  Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αργότερα, μετέβη στην Ναυπακτία Σχολή, όπου ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του, έχοντας ως δασκάλους  τον Γεράσιμο Λύτσικα και τον ιερομόναχο Ανανία.

Σε ηλικία 35 ετών, μετέβη στο Άγιον Όρος για να σπουδάσει στην Αθωνιάδα Σχολή. Εκεί σπούδασε θεολογία, φιλολογία και φιλοσοφία. Στην ιερά Μονή Φιλοθέου, έλαβε το μοναχικό σχήμα και ονομάστηκε Κοσμάς. Ύστερα από δέκα χρόνια μοναχικής ζωής, με προσευχή, νηστείες, αγρυπνίες και προσωπική κάθαρση, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε το δικαίωμα να ζει και να φροντίζει μόνο τον εαυτό του, αλλά έπρεπε να βοηθήσει και τους αδελφούς του, τους ορθοδόξους  Έλληνες, τους ραγιάδες, που ζούσαν κάτω  από τη σκληρή  τυραννία των τούρκων κατακτητών, χωρίς ατομικές ελευθερίες, χωρίς μόρφωση, χωρίς δικαιώματα, καταπιεσμένοι.

Περισσότερο ανησυχούσε για τους εκτεταμένους εξισλαμισμούς, χαρακτηρίζοντάς τους ως προδοσία, σαν εκείνη του Ιούδα.

Στα 1759 πήρε τη μεγάλη απόφαση να βγει από το Άγιο Όρος, για να βοηθήσει τον δοκιμαζόμενο λαό.  Πήρε την άδεια από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σεραφείμ, να περιέλθει ως ιεροκήρυκας την Ελλάδα. Έτσι, ως νέος απόστολος Παύλος, άρχισε να πραγματοποιεί ιεραποστολικές περιοδείες ανά την Ελλάδα.  Aρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε στην Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη την Μακεδονία, έφθασε στην Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.

Είναι αξιοσημείωτη η προσπάθειά του, αν σκεφτούμε ότι, κατόρθωσε σε 20 χρόνια περιοδειών, να γυρίσει σε ολόκληρη την  Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Ρούμελη, την Πελοπόννησο, τα Ιόνια νησιά και ως τις εσχατιές της Ηπείρου μέσα στην σημερινή Αλβανία. 

Όπου περνούσε, κήρυττε το λόγο του Θεού με απλά, αλλά πειστικά λόγια, αποδεικνύοντας ότι η ορθόδοξη διδασκαλία είναι η μόνη αληθινή πίστη και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη αληθινή Εκκλησία του Χριστού, μέσα στην οποία μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος.  , Kήρυττε: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή».  Δεν παρέλειπε να στηλίτευε τους εξισλαμισμούς, αφού ολόκληρες επαρχίες ασπάζονταν είτε με τη βία, είτε με τη θέλησή τους το Ισλάμ, χάνοντας πάραυτα την πίστη τους στο Χριστό και την ελληνική τους συνείδηση!  

Ταχυγράφοι κατέγραφαν τις ομιλίες του, πολλές από τις οποίες σώθηκαν και οι οποίες έχουν τόσο μεγάλο θεολογικό βάθος, ώστε να μας εντυπωσιάζουν και εμάς σήμερα!    

Ο αγιασμένος και φωτισμένος ιεροκήρυκας Κοσμάς ήξερε την αιτία της πνευματικής καταπτώσεως των υποδούλων και τη λύση της πνευματικής τους αφύπνισης. Αυτή ήταν η παιδεία. Σε κάθε τόπο που πήγαινε μιλούσε για την άμεση ανάγκη ίδρυσης Ελληνικών Σχολείων, ώστε να φοιτούν όλα τα Ελληνόπουλα, αγόρια και κορίτσια, για να ξυπνήσουν από τον πνευματικό λήθαργο της σκλαβιάς. Έκανε εράνους και ίδρυε σχολεία, τα οποία άφηνε στη φροντίδα των κοινοτήτων και τη συντήρησή τους στους προύχοντες της περιοχής. Ο ίδιος ομολόγησε πως ίδρυσε περισσότερα από διακόσια πενήντα κατώτερα σχολεία και περισσότερα από δέκα ανώτερα! Πρότασσε την ανάγκη της παιδείας στα υλικά πράγματα.

Παρακινούσε τους υπόδουλους να μιλάνε ελληνικά και όχι τουρκικά, αλβανικά, βλάχικα κλπ, διότι η γλώσσα μας είναι βασικό στοιχείο της εθνικής μας ιδιοσυγκρασίας και υπόστασης. Στηλίτευε με σθένος την κοινωνική αδικία και έβαζε τους αδίκους να επανορθώνουν για τις αδικίες τους. Τους έπειθε να ζητούν δημόσια συγνώμη και εκείνος τους έδινε άφεση αμαρτιών.  Στηλίτευσε την καταφρόνηση της γυναίκας, όπως υπαγόρευε ο ισλαμικός νόμος και σύστησε την αγάπη στα παιδιά. Εναντιώθηκε στα κυριακάτικα εβραϊκά παζάρια, τα οποία αποσπούσαν τους Χριστιανούς από την Εκκλησία και τους έκανε πωρωμένους με το εμπόριο και το κέρδος, γεγονός που οδήγησε στο μαρτύριό του.

  24 Αυγούστου 1779, χωριό Κολικόντασι της Β. Ηπείρου. 

Η στάση του, αυτή, ώθησε τους μεγαλέμπορους της εποχής, κυρίως εβραίους, οι οποίοι θίγονταν οικονομικά, να του εναντιωθούν.  Γι’ αυτό και αποφάσισαν να του κλείσουν το στόμα. Δωροδόκησαν τον Κούρτ  Πασά της επαρχίας του Βερατίου, (σήμερα ανήκει στην Αλβανία), ο οποίος τον συνέλαβε και τον απαγχόνισε στις 24 Αυγούστου του 1779, στο χωριό Κολικόντασι  της Βορείου Ηπείρου.  Το λείψανό του το έριξαν στα νερά του ποταμού Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη.

Ο ορθόδοξος ελληνικός λαός πίστευε στην αγιότητα του ιερομόναχου Κοσμά, πριν το μαρτυρικό του θάνατο, αλλά και μετά από αυτόν. Αν και πέρασαν τριακόσια χρόνια από τότε, παραμένει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος, ζωντανή η μνήμη της παρουσίας του σ’ αυτές. Επίσημα η Ορθόδοξη Εκκλησία, τον ανακήρυξε Άγιό της, στις 20 Απριλίου 1961 και η μνήμη του τιμάται στις 24 Αυγούστου. Η Εκκλησία μας τον τιμά ως Ισαπόστολο και το Έθνος μας ως Εθναπόστολο.

Ο άγιος Κοσμάς έλαβε το χάρισμα από το Θεό και της προφητείας. Καταγράφηκαν εκατοντάδες προφητείες του, οι περισσότερες των οποίων επαληθεύτηκαν με θαυμαστή ακρίβεια, και επαληθεύονται συνεχώς ως τις μέρες μας!

Αυτός ήταν ο Άγιος Κοσμάς, ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας και του Γένους μας. Τον τιμούμε και αιτούμεθα την προστασία του και τις προς Κύριον μεσιτείες του,  στις δύσκολες στιγμές που περνάμε ως Έθνος και κοινωνία!

 

 

Share:

Read More

Συνεργοί στην «Αποστασία»

Αιτία της αδυναμίας του ελέφαντα να σηκωθεί, όταν πέσει, είναι «το βάρος του σώματος», ενώ των εχόντων κοσμική εξουσία «η αλαζονεία και ο εγωισμός», που τις περισσότερες φορές είναι «πάθη ανίατα». 

Ζούμε δυστυχώς σε αλλοπρόσαλλους καιρούς. Μια ματιά γύρω μας και εύκολα αντιλαμβανόμαστε πως ζούμε μέσα σε σωρούς δύσοσμης κοπριάς. Διεθνής Πολιτική, Οικονομικοί Παράγοντες, Εξοπλισμοί, Συμμαχίες, Δημοσιογραφία και άλλοι παρεμφερείς χώροι, «όζουν οσμή κόπρου». Κι αν στις σύγχρονες κοινωνίες, αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει, στον θεοδώρητο χώρο της Εκκλησίας, όμως, δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.

Παρ’ όλα αυτά, ο ανθρώπινος παράγοντας, αφήνει κι εδώ, τα ανίερα αποτυπώματά του, βρωμίζοντας με προσωπικές αδυναμίες και ευτελή ελαττώματα ακόμη κι αυτόν τον ιερό χώρο. Είναι πλέον, εύκολη η παρέκκλιση από την Ιερά Παράδοση. Η ανεκτικότητα στις συνήθειες και το πνεύμα του «Κόσμου», οδηγούν, την Διοίκηση της Εκκλησίας, κατευθείαν στην πτώση. Η ανίερη «συμμαχία» με τις πολιτικές, οικονομικές και άλλες «σκοτεινές δυνάμεις», αλλοιώνουν το περιεχόμενό της, που είναι η Αλήθεια του Ευαγγελίου. Και τέλος (αν υπάρχει τέλος στην κατρακύλα), ο εναγκαλισμός της με τον Οικουμενισμό (στοιχείο της Παγκοσμιοποίησης), την αναγκάζει σε δογματικές εκπτώσεις, που αποδομούν το φρόνημά της!

Στο «Πηδάλιο» της Εκκλησίας, αναφέρεται ότι ὁ ιεράρχης μιας εκκλησιαστικής Επαρχίας, καλείται «Μητροπολίτης», λέξη που προέρχεται από τις λέξεις Μητέρα + Πόλις. Διότι, οφείλει, να «τρέφει» το ποίμνιό του, με πνευματικές διδαχές και την αγία ζωή του και να φροντίζει για τούς πτωχούς, σαν φιλόστοργη Μητέρα. 

Ακόμη, ο ιεράρχης, αποκαλείται «Επίσκοπος». Δηλαδή, πρέπει να είναι: Αυτός πού φυλάει σκοπιά. Επί + σκοπός = Αυτός που ορίζεται να βρίσκεται συνέχεια πάνω στη σκοπιά.

Ο Επίσκοπος πρέπει να «προβάλει την ύπαρξή του», μπροστά στον κίνδυνο που διατρέχει το ποίμνιό του. Τους προβληματισμούς του ποιμνίου του, να τους κάνει δικούς του. Να κατανοεί και να νοιώθει τον πόνο των ανθρώπων όπως ένας πατέρας πού συμπάσχει στις δοκιμασίες του παιδιού του. 

Αυτός είναι ὁ ρόλος του! Όχι να αδιαφορεί. Ούτε να αποζητά και να επαναπαύεται στις τιμές, τις φιλοφρονήσεις και τις υποκλίσεις, ούτε να είναι ψυχρός διοικητής, διότι αυτά όλα προσιδιάζουν σε κοσμικούς άρχοντες. 

Αλλά τί να πούμε, για ό,τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή των «επισκόπων» σήμερα;  Μόνο λύπη και αγανάκτηση νοιώθει κανείς, όταν διαπιστώνει το βαθμό «τύφου» (αλαζονείας, εγωισμού) που προσβάλει πολλών συγχρόνων ιεραρχών!  

Ούτε «Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων» του Ιατρικού Συλλόγου, να ήταν, δεν θα παρουσίαζε με τόση βεβαιότητα (για να πεισθεί και ο τελευταίος Έλληνας) περί της αποτελεσματικότητας των ενέσιμων υγρών της Νέας Τάξης Πραγμάτων.  Αλλά, αυτή η ομάδα των ρασοφόρων, δεν είναι Ιεραρχία!  Η Ιεραρχία της Εκκλησίας, δεν θα παραμέριζε τον παράγοντα «ΧΡΙΣΤΟΣ - ΘΑΥΜΑ», δηλαδή την δύναμη της Θείας Χάριτος, που δύναται να θεραπεύει τον άνθρωπο χωρίς φάρμακα και να ανασταίνει ακόμη και τους νεκρούς! 

Οι ορθόδοξοι επίσκοποι είναι διάκονοι Ιησού Χριστού και όχι της οποιαδήποτε Κυβέρνησης και κοσμικής Εξουσίας!

«Η εκκλησία, δεν πρέπει να ασχολείται με εμβόλια, φάρμακα, κ.λπ., αλλά να αγωνίζεται και εναποθέτει τον ασθενή στην αγκαλιά του Χριστού, ενδυναμώνει στην ψυχή την πίστη προς αυτόν, ως ιατρό ψυχής και σώματος. Άγιοι συνοδικοί, γίνεστε συνεργοί σατανικών παραγόντων» (π. Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος).

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν αυθεντίες! Μόνον Ο Ιησούς Χριστός, κατέχει το αλάθητο, το διαχρονικό κύρος και την αλήθεια! Οι άνθρωποι, πολλές φορές σφάλλουν και πλανούν πλανώμενοι!

π. Νικόλαος

Share:

Read More

Εγκύκλιος ή προπαγάνδα;

Η Ανθρωπότητα, όπως αποδεικνύεται από σειρά ιστορικών γεγονότων, υποφέρει συνήθως σε μεγάλο βαθμό, όχι τόσο από όσους θέλουν και ετοιμάζουν την καταστροφή της, αλλά από «εκείνους» που γνωρίζουν και βλέπουν τις επιθέσεις και την επερχόμενη καταστροφή και αδρανούν, σιωπούν ή και συναινούν, με τις σκανδαλώδεις ενέργειες και τα σκοτεινά σχέδια των καταστροφέων.  Παράδειγμα αποτελεί, η σιωπηλή και ανεκτική στάση των ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στη φασιστική Γερμανία του Χίτλερ, όταν στις γερμανικές εκλογές του 1932, το ναζιστικό κόμμα έλαβε το 33% των ψήφων, περισσότερες από κάθε άλλο κόμμα. Όλες οι μεγάλες Δυνάμεις, αγνόησαν τις προθέσεις των ναζί, να αιματοκυλίσουν την ανθρωπότητα με την πολεμική μηχανή που ετοίμαζαν για τη δολοφονία και την καταστροφή της ανθρωπότητας και μάλιστα για δεύτερη φορά, από το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου που είχε τελειώσει στις 28 Ιουνίου 1919, με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.

Στις μέρες μας, μετά από 100 περίπου χρόνια, διαφαίνεται μια άλλη απόπειρα φασιστικής νοοτροπίας, προκειμένου να εδραιωθεί μια Παγκόσμια Κυβέρνηση, καταστολής και ελέγχου της Ανθρωπότητας, με σκοπό τον "απανθρωπισμό" μας και την εξόντωση μεγάλου μέρους του παγκόσμιου Πληθυσμού.
Το ερώτημα λοιπόν, είναι: Θα μείνουμε αδρανείς, ουδέτεροι θεατές της δικής μας προσωπικής εξόντωσης;  Θα ανεχθούμε την κατάσταση αυτή ή θα διαμαρτυρηθούμε και θα  αντιδράσουμε, καταλλήλως;

Διάβασα με περίσσια προσοχή την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου των ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, αυτήν που υποτίθεται πως εκφράζει την πατρική αγάπη και την αγωνία των επισκόπων της, για το «χριστεπώνυμο πλήρωμα» της Εκκλησίας (τον ορθόδοξο ελληνικό λαό), στον οποίον και απευθύνεται, με σκοπό να τον προτρέψει να εμβολιαστεί ένεκα «πανδημίας».
Στην Εγκύκλιο αυτή, οι δεσποτάδες, προτρέπουν τον ορθόδοξο Λαό, στο: «Να ακούσει τη φωνή της επιστημονικής ομάδας των «ειδικών» της Κυβέρνησης, οι οποίοι με «αίσθημα ευθύνης», ενημερώνουν και προτείνουν τη λύση των εμβολίων, κατά του Κορονοϊού».
Ως προς το πνεύμα της εγκυκλίου της ιεραρχίας, έχω ένα εύλογο ερώτημα: Μήπως, το να λέμε εμείς οι κληρικοί, πως, οι ιατροί που είναι άνθρωποι, επιστήμονες μεν αλλά σαφώς  αδύναμοι επιστημονικά απέναντι στην ίδια τη ζωή, με κενά γνώσεων και πληροφόρησης, με περιορισμένες δυνατότητες στο ερευνητικό στάδιο, είναι «Ειδικοί» δηλ. «αυθεντίες» στον τομέα των ιώσεων και μπορούν να σώσουν τις ζωές μας… μήπως; (ερωτώ τώρα…), είναι λιγάκι παρατραβηγμένο, υπερβολικό, και ανεύθυνο, να λέγεται, από ιεράρχες, αφού καθημερινά αποδεικνύεται η ανεπάρκεια των μέτρων που εισηγούνται αλλά και η άγνοιά τους, για την πορεία της «Πανδημίας»;   Ενώ, υπάρχει μάλιστα, και μια μεγάλη ομάδα Ιατρών (που είναι κι αυτοί καθηγητές επιστήμονες, με πολλές περγαμηνές και διακρίσεις), που διατείνονται, πως η επιστημονική έρευνα στο τομέα των ιών, δεν έχει προχωρήσει σε βαθμό ώστε να ήμαστε βέβαιοι, για την ορθή λειτουργία των εμβολίων στην αντιμετώπιση της πανδημίας. ( Γιάννης Ιωαννίδης, Έλληνας Ιατρός, τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ).

Επίσης, μας είναι γνωστή, η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της Διεθνούς Οργάνωσης Υγείας (Π.Ο.Υ.), που δεν γνωρίζει ακόμη, πού εμφανίστηκε ο Ιός, πώς εξελίχτηκε, αν είναι πανδημία ή επιδημία, ποιος είναι τελικά ο Ιός (απομόνωση του ιού) και άλλα τραγελαφικά.
Διαβάζοντας ξανά, την εν λόγω Εγκύκλιο, απορώ: Δεν αντιλαμβάνονται οι ιεράρχες, ότι μπορεί τα λόγια τους, να ορμηνευθούν και ως μια έκφραση υλιστικής αντίληψης, αφού αναγνωρίζουν (εμμέσως πλην σαφώς), ως αυθεντία την ιατρική επιστήμη, που είναι άκρως υλιστική, καθώς αφορά μόνον στο σώμα και την επίγεια ζωή του ανθρώπου;  Πώς έχουν λησμονήσει τα σωτήρια λόγια του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού: «οὐκ ἐπ’  ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ’  ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ»;  (Ματθ. δ΄1-4).  Δηλαδή: Η ζωή του ανθρώπου, δεν εξαρτάται μόνον από την τροφή, αλλά κυρίως, από τον λόγο και το θέλημα του δημιουργού Θεού!
Μια παρόμοια υλιστική άποψη, θα περίμενε κανείς να ακούσει από το στόμα «ασόφων φιλοσόφων», που παραπαίουν ανάμεσα στο κοσμικό πνεύμα της εποχής μας και στην λεγόμενη «μετα-πατερική θεολογία» του Οικουμενισμού.
Η ελευθερία της γνώμης μας, η αυτοδιάθεση του καθενός μας, το «αυτεξούσιο» του ανθρώπου, που αντιλαμβάνεται (καλώς ή κακώς) το ενέσιμο υγρό των «εμβολίων», ως επικίνδυνο για την υγεία και τη ζωή του…  θεωρείται από τους ιεράρχες, πλέον ως έλλειψη «εκκλησιαστικού πνεύματος» και μάλιστα για τον δεσπότη της Καλαμάτας, είναι «αμαρτία»!
Μιλούμε πλέον, για μια πλημμυρίδα υλιστικών απόψεων ή να λέω καλύτερα, ότι πρόκειται πλέον για ένα πανδαιμόνιο αιρετικών απόψεων και θεωριών, που αποκαλύπτονται σταδιακά, στις μέρες μας, με αφορμή τον Κορονοϊό και τους σχεδιασμούς επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, από τους δαιμονιώδεις θιασώτες της σατανικής  «Μεγάλης Επανεκκίνησης» (Great Reset)  
Η πανδημία του COVID-19, αντιμετωπίζεται από αυτούς μόνο με μέτρα που αποσκοπούν μόνο στην επίτευξη της βιολογικής επιβίωσης των ανθρώπων. Ο κίνδυνος όμως που δημιουργήθηκε από τον Ιό, δεν είναι μόνο βιολογικός, για τη ζωή μας.  Είναι και ψυχολογικός, πνευματικός και υπαρξιακός.
Γιατί οι άνθρωποι της εκκλησίας, θεολόγοι όντες, δεν αντιλαμβάνονται (όπως φαίνεται από την Εγκύκλιό τους) και δεν αναφέρονται στο φόβο που έχουν οι άνθρωποι του ποιμνίου τους, για τις ταλαιπωρίες που περνούν στις εντατικές των νοσοκομείων, με τις διασωληνώσεις, τις ιατροφαρμακευτικές και νοσηλευτικές ελλείψεις. Δεν μιλούν για την ανάγκη δημιουργίας καινούργιων ΜΕΘ (Μονάδες Εντατικής Θεραπείας).  Προσπερνούν την αλλοίωση της κοινωνικής ζωής μας, καθώς ζούμε απομονωμένοι, δίχως φιλικές σχέσεις, συναντήσεις, κρυμμένοι πίσω από τις προσωπίδες μας, για το φόβο του προστίμου. 
Η κατάσταση, μοιάζει πλέον σαν να μη στεναχωρούνται διόλου, για τον εκκλησιασμό των πιστών και τη συμμετοχή μας στη Θεία Κοινωνία. Κι όμως, στην εν λόγω εγκύκλιο, ζητούν την προσευχή μας και μας καλούν «σε πανστρατιά προσευχής, η οποία άλλωστε αποτελεί και το κατ’ εξοχήν όπλο των Χριστιανών, ώστε μαζί και με την τήρηση των ιατρικών οδηγιών και με την βοήθεια των επιστημονικών επιτευγμάτων, να εκλείψει η πανδημία και η οσμή θανάτου από την ανθρωπότητα…». Εμ… βέβαια δεν αρκεί μόνον η προσευχή στον Χριστό, πρέπει να δεχθούμε να κάνουμε και το «αγνώστου ταυτότητος» ενέσιμο υγρό, με τον μονόκλωνο αγγελιοφόρο RNA (mRNA)
Όμως, όλοι γνωρίζουμε ότι, το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξής μας, βρίσκεται στην οικοδόμηση ανθρώπινων σχέσεων, στη συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους, στη συνεργασία, στην αλληλεγγύη και στην αγάπη για τον συνάνθρωπό μας.  Έτσι, πώς είναι δυνατόν να διδάσκουμε «Αγαπάτε Αλλήλους», που σημαίνει ότι αποδέχομαι τον άλλον ως αδελφό και παράλληλα, να χαρακτηρίζουμε αμαρτωλό εκείνον που δεν θέλει να τρυπήσει τον εαυτό του, με mRNA;

Η Αγάπη, πατέρες και αδελφοί, είναι εφικτή μόνον με το «μαζί»!
Ο Χριστός, είναι παρών στην κοινωνία των πιστών, στο «ομοθυμαδόν»!
«Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συγκεντρωμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ, ανάμεσά τους». Ματθ 18, 20

Συμπέρασμα:  Δυστυχώς, όσοι ασκούν κάποια εξουσία και ζουν δίχως φόβο Θεού, δεν συμπεριφέρονται ως “διάκονοι του θεού για το καλό των ανθρώπων” έστω και αν αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί.
π. Νικόλαος

Share:

Read More

Σαν αρχαία τραγωδία

Αρχαία τραγωδία, με πρωταγωνιστές τρεις ανθρώπινες ψυχές.  Ένας πατέρας συζυγοκτόνος, μια νεκρή νέα γυναίκα, μάνα δολοφονημένη και ένα αθώο βρέφος, που μέσα σε μια νύκτα, έχασε τις φυσικές του ρίζες.

Δεν ξέρει κανείς, για ποιόν να θρηνήσει περισσότερο. Για ποιόν να προσευχηθεί σήμερα, στην εορτή του Αγίου Πνεύματος.

Για τον Χαράλαμπο, που αντιμετωπίζει την ισόβια φυλάκιση, καθώς ήδη ομολόγησε, ότι «θόλωσε το μυαλό του και έπνιξε τη γυναίκα του» και μητέρα του παιδιού του;

Για την νεκρή Καρολάϊν, που η ζωή της τέλειωσε τόσο σύντομα και με φρικτό τρόπο;

Για το άμοιρο βρέφος, τη Λυδία, που το πρώτο κεφάλαιο της ζωής της, περιγράφει ένα ανείπωτο έγκλημα, που θα την καταδικάσει σε μια ζωή δίχως τους γονείς της;

Αλήθεια, για ποιόν να θρηνήσεις, περισσότερο;

Χαράλαμπος, μπορεί να ήσουν Εσύ ή να ήταν ο Γιός σου, ο Αδελφός σου, ακόμη και ο Πατέρας σου!  Γιατί, «κανείς δεν γεννιέται δολοφόνος».

Καρολάϊν, θα μπορούσε να ήσουν Εσύ, η Κόρη σου, η Αδελφή σου, ή ακόμη και η Μητέρα σου!  Γιατί, «ενώ, όλοι μας διαλέγουμε έναν σύντροφο, εν τούτοις δεν γνωρίζουμε καν, αν είναι ο κατάλληλος».

Λυδία, μπορεί  να ήσουν Εσύ, το παιδί σου, ή το εγγόνι σου!  Και ξέρεις καλά, πως «κανείς δεν διαλέγει τους γονείς του και στη ψυχή μας, κουβαλάμε, δυστυχώς για μια ολόκληρη ζωή, τα παιδικά μας βιώματα».

Θεωρώ, πως ο καθένας από εμάς, είναι ένας πιθανός, ένας «εν δυνάμει» πρωταγωνιστής μιας παρόμοιας τραγωδίας!  Και το λέω αυτό, γιατί ξέρω καλά, πως εμείς οι άνθρωποι, είμαστε απρόβλεπτοι, επιπόλαιοι, γεμάτοι πολλές φορές από οργή, θυμό, μίσος, εκδίκηση και κακία, έτοιμοι, σε ακραίες καταστάσεις ,να ξεφύγουμε από κάθε έλεγχο, και ας καταδικάζουμε τώρα και ας καταριόμαστε και ας ελεεινολογούμε τον συζυγοκτόνο και ας θρηνούμε το θύμα και ας λυπούμαστε το παιδί τους.

Ναι, πρόκειται βεβαίως για ένα αποτρόπαιο έγκλημα, όσο κι αν οι λόγοι (που ακόμη δεν γνωρίζουμε επακριβώς), είναι σοβαροί. Τίποτε, δεν δικαιολογεί ένα έγκλημα, μια δολοφονία ενός ανθρώπου. Αλλά, δεν πρέπει να ξεχνούμε πως, ως άνθρωποι, ζώντας τη σκληρή καθημερινότητα της ζωής, κάποιες στιγμές στην πορεία μας, έτυχε ή θα τύχει (σε άλλον πολύ, σε άλλον λίγο) να σφάλουμε, να… «χαθούμε».

Όλοι μας, πριν «δικάσουμε», «καταδικάσουμε» και αντικαταστήσουμε στο έργο της, την «κοσμική» και κυρίως την «Θεϊκή» Δικαιοσύνη, ας κοιτάξουμε πρώτα μέσα μας, με καθαρό βλέμμα. Έτσι θα διαπιστώσουμε το πόσο εύκολο είναι να «ξεστρατίσουμε». Θα διακρίνουμε την προσωπική μας ηθική διολίσθηση, τις υλιστικές μας συνήθειες, τα ακόρεστα πάθη μας, την άκρατο ιδιοτέλεια στις σχέσεις μας, τον αρρωστημένο εγωκεντρισμό στις πράξεις μας, τη ροπή μας στον παράνομο πλουτισμό που μας γεμίζει με υπεροψία και την ακατάπαυστη φροντίδα μας για ικανοποίηση των αισθήσεων.  Κι αν νομίζουμε τότε, ότι πρέπει να αλλάξουμε τον κόσμο, ας αρχίσουμε από τους εαυτούς μας!

Κι αυτό, γιατί πήραμε ένα σφουγγάρι και σβήσαμε από τη ζωή μας, όλες τις αξίες της ζωής, της Οικογένειας, της Μητρότητας, της συζυγικής αγάπης, της αποδοχής του συντρόφου μας και της κατανόησης των δικών του αναγκών. Και ιδού, οι αποτρόπαιες συνέπειες, που βλέπουμε ή ακούμε να συμβαίνουν στα «διπλανά σπίτια», κοντά μας!

Κι αυτό, γιατί «ξυπνήσαμε» από τις σειρήνες του άθεου ανθρωπισμού, και της ευμάρειας, χάνοντας το αληθινό νόημα της ζωής. Αλλά συνάμα, χάσαμε το νόημα του τί είναι Άντρας, τί είναι Γυναίκα, τί είναι έρωτας, τί Αγάπη, τί είναι συγνώμη και τί εστί «Αποδοχή του Συντρόφου μας».

Σήμερα όμως, μπροστά στην τραγωδία των Γλυκών Νερών, ας ενώσουμε τις προσευχές μας, προς το Πανάγιο Πνεύμα του Θεού, ζητώντας Του, να συγχωρέσει τον φονιά, να αναπαύσει τη ψυχή της συζύγου του, να προστατεύει τη ζωή του παιδιού τους και να ενισχύσει τους πονεμένους συγγενείς τους.

Πάντως, εγώ θα προσευχηθώ για την Καρολάϊν. Θα προσευχηθώ για το μωρό της και στον δολοφόνο πατέρα του ορφανού, θα ευχηθώ, να οδηγηθεί σε μια αληθινή μετάνοια.

π. Νικόλαος

 

 Σημείωση: Το παρόν κείμενο, με απόλυτο σεβασμό στην αδικοχαμένη Καρολάϊν Κράουτς, τον ιδιαίτερα σκληρό δολοφόνο σύζυγό της και την κορούλα της Λύδια, πάντα βάσει όσων γεγονότων έγιναν σε όλους γνωστά.

Share:

Read More

Μην εφησυχάζουμε !

Η καταστρατήγηση της ελευθερίας μας και η επιβολή περιοριστικών μέτρων, με αιτία τον ιό Covid-19 και αφορμή τους θανάτους που παρουσιάζονταν ως συνέπεια από την προσβολή του Ιού, φαίνεται να έχουν μειωθεί τον τελευταίο καιρό.

 Έγινε επιτέλους σαφέστατο και ολοφάνερο το πρόβλημα, μιας ακόμη χαμένης τουριστικής οικονομίας, για τη Χώρα και αποδεικνύεται πλέον, αδήριτη η ανάγκη, να αποσυρθούν «άχρι καιρού», τα μέτρα πανδημίας, η καταστολή, το κυνηγητό, το χαράτσι των προστίμων και ο φόβος των πολιτών.

Κι αυτά, διότι έφτασε ήδη το τουριστικό χρήμα, στις παραλίες, στα νησιά, στα καταστήματα εστίασης (ταβέρνες, φαγάδικα, μπαρ, κέντρα διασκέδασης) στα ξενοδοχεία και αλλού.  Οπότε, εκεί που όλοι μας έλεγαν, πως: «Η υγεία μας, είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο αγαθό στη ζωή», γι' αυτό πρέπει να δεχθούμε τα περιοριστικά lockdown  με το «μένουμε σπίτι», τις κλειστές Εκκλησίες, τις αποστάσεις και τα λίαν επικίνδυνα εμβόλια (που ίσως, γίνουν και αναγκαστικά)… τώρα, όλα είναι ελεύθερα, ξενυχτάδικα, εστιατόρια, μπανγκαλόου, πισίνες, καφετέριες, παραλίες, θέρετρα, κλαμπ και λοιπά, τώρα όλα είναι ελεύθερα, είναι επιτρεπτά, έγιναν ακίνδυνα, ο ιός απομακρύνθηκε…    

Βεβαίως και απομακρύνθηκε, αφού έφτασε η εποχή της «τουριστικής μπίζνας», του πρώτου εξαγώγιμου εγχώριου προϊόντος μας. Άλλωστε, «πρέπει να εισπράξουμε, για να γεμίσουν και τα ταμεία μας»!

Μην εφησυχάζουμε !

Οι μέρες που ζούμε, αναμφίβολα κρύβουν προδοσίες, κακόβουλα σχέδια, απανθρωπισμό, υποκρισία, ψέμα, δόλο και μίσος, αφού επιτρέψαμε να μας αφαιρέσουν τις ηθικές αξίες, τις ιερές παραδόσεις μας, τον γνήσιο ελληνικό τρόπο ζωής και να αλλοιώσουν την Ιστορία μας και αυτήν ακόμη την Ορθοδοξία. 

Η σημερινή απελπιστικά καταστρεπτική κατάσταση, που μας προκαλεί θλίψη και ντροπή, σχεδιάστηκε από ύπουλα κέντρα εξουσίας, που οργανώθηκαν από πολλές δεκαετίες και διαθέτουν οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμη.  Κέντρα εωσφοριστών, που κατάφεραν να δαιμονοποιήσουν όλες τις πλευρές της ζωής μας, να διαφθείρουν ανθρώπους και ομάδες ανθρώπων, ακόμη και επιστήμονες, όλων των επιστημών, θεωρητικών και πρακτικών και να κατευθύνουν σήμερα, κυβερνήσεις, κράτη, συνασπισμούς κρατών και να αποφασίζουν για τις τύχες όλων των Λαών τα Γης.

Μην εφησυχάζουμε !

Αυτοί, οι σατανικοί άνθρωποι, της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων, είναι εχθροί του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας Του, πολεμούν μεθοδικά μέσα στο διάβα πολλών αιώνων, την Αληθινή Πίστη στην Θεότητα του Κυρίου μας, την Σάρκωσή Του και ιδιαίτερα στην Ανάστασή Του!

Προωθούν ανθρώπους της Τέχνης, των Γραμμάτων, των Επιστημών σε θέσεις «κλειδιά», με την προϋπόθεση της απόλυτης εξάρτησης από «ουσίες», από σατανικές ιδεοληψίες, από ανώμαλα πάθη και με ανόσιες πράξεις!  Οι κατεστραμμένες συνειδήσεις αυτών των ανθρώπων, τους καθιστούν πιόνια στα σχέδια της σατανικής Παγκόσμιας Κυβέρνησης του Αντίχριστου.

  Μην εφησυχάζουμε !

… γιατί, αν δεν αντιληφθούμε εγκαίρως, το μέγεθος της ανατροπής των αξιών μας, τότε…  κάποια στιγμή, τα πάντα στη ζωή μας, θα έχουν καταρρεύσει, μαζί με την ειρήνη, την αγάπη και την ευτυχία μας. Το Έθνος, η  Ορθοδοξία, η Οικογένεια, οι Αξίες, ο Σεβασμός, η Τιμιότητα, η Αλληλεγγύη, η Δικαιοσύνη, η Υγεία και ό,τι συγκροτεί τους θεσμούς της Κοινωνίας μας, θα έχουν χαθεί!

π. Νικόλαος

 

Share:

Read More

Τιμούμε, τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο.

Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας στις 27 Μαΐου: Στις 27 Μαΐου η Εκκλησία μας τιμά τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της λεγομένης Μικράς Ρωσίας, περί το 1690 μΧ., από γονείς ευλαβείς και ενάρετους. Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μέγας Πέτρος. Έλαβε μέρος στον πόλεμο που έκανε εκείνος ο τολμηρός τσάρος εναντίον των Τούρκων κατά το 1711 μΧ. και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους. Οι Τάταροι τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό αξιωματικό Ίππαρχο, που καταγόταν από το Προκόπιο της Μικράς Ασίας, το οποίο βρίσκεται πλησίον στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ο αγάς τον πήρε μαζί του στο χωριό του.

Πολλοί από τους αιχμαλώτους συμπατριώτες του αρνήθηκαν την πίστη του Χριστού και έγιναν Μουσουλμάνοι, είτε γιατί κάμφθηκαν από τις απειλές, είτε γιατί δελεάστηκαν από τις υποσχέσεις και τις προσφορές υλικών αγαθών.
Αν με βιάσεις να αλλαξοπιστήσω, γνώριζε ότι σού παραδίδω την κεφαλή μου, παρά την πίστη μου. Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα αποθάνω».
Έτσι, λοιπόν, και ο μακάριος Ιωάννης, έχοντας την σοφία που δίδει ο Θεός σε εκείνους που τον αγαπούν, έκανε υπομονή στη δουλεία και στην κακομεταχείριση του αφέντη του και στις ύβρεις και τα πειράγματα των Οθωμανών, οι οποίοι τον φώναζαν «κιαφίρη», δηλαδή άπιστο, φανερώνοντάς του την περιφρόνηση και την απέχθειά τους.
Στον αφέντη του και σε όσους τον παρακινούσαν να αρνηθεί την πίστη του, αποκρινόταν με σθεναρή γνώμη ότι προτιμούσε να πεθάνει, παρά να πέσει σε τέτοια φοβερή αμαρτία.
Στον αγά είπε: «Εάν με αφήσεις ελεύθερο στην πίστη μου, θα είμαι πολύ πρόθυμος στις διαταγές σου.  Αν με βιάσεις να αλλαξοπιστήσω, γνώριζε ότι σού παραδίδω την κεφαλή μου, παρά την πίστη μου.  Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα αποθάνω».
Ο Θεός, βλέποντας την πίστη του και ακούγοντας την ομολογία του, μαλάκωσε την σκληρή καρδιά του αγά και με τον καιρό τον συμπάθησε. σε αυτό συνέργησε και η μεγάλη ταπείνωση όπου στόλιζε τον Ιωάννη, καθώς και η πραότητά του.
Έμεινε, λοιπόν, ήσυχος ο μακάριος Ιωάννης από τις υποσχέσεις και απειλές του Οθωμανού κυρίου του, ο οποίος τον είχε διορισμένο στον σταύλο του, για να φροντίζει τα ζώα του.
Σε μία γωνιά του σταύλου ξάπλωνε το κουρασμένο σώμα του και αναπαυόταν, ευχαριστώντας τον Θεό, διότι αξιώθηκε να έχει ως κλίνη τη φάτνη στην οποία ανεκλήθη κατά την γέννησή Του ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Ήταν δε αφοσιωμένος στο έργο του, περιποιούμενος με στοργή τα ζώα του κυρίου του, τα οποία αισθάνονταν τόση την προς αυτά αγάπη του Αγίου, ώστε να τον ζητούν όταν απουσίαζε, να τον προσβλέπουν με αγάπη και να χρεμετίζουν με χαρά όταν τα χάιδευε, ωσάν να συνομιλούσαν μαζί του.
Με τον καιρό ο αγάς τον αγάπησε, καθώς και η σύζυγός του, και του έδωσαν για κατοικία ένα μικρό κελί κοντά στον αχυρώνα. Όμως ο Ιωάννης δεν δέχθηκε και εξακολούθησε να κοιμάται στον σταύλο.
Κάθε νύχτα ο σταύλος γέμιζε από τις προσευχές του Αγίου και η κακοσμία γινόταν οσμή ευωδίας πνευματικής.
Ο μακάριος Ιωάννης είχε εκείνο τον σταύλο ως ασκητήριο, και εκεί πορευόταν κατά τους κανόνες των Πατέρων, επί ώρες γονυπετής και προσευχόμενος, κοιμώμενος για λίγο επάνω στα άχυρα, χωρίς άλλο σκέπασμα παρά μία παλαιά κάπα, γευόμενος με διάκριση, πολλές φορές μόνο λίγο ψωμί και νερό, και νηστεύοντας τις περισσότερες ημέρες.
Συνέχεια έψαλλε τους λόγους του ιερού ψαλμωδού:  «Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται. Ἐρεῖ τῷ Κυρίῳ· ἀντιλήπτωρ μου εἶ καὶ καταφυγή μου, ὁ Θεός μου καὶ ἐλπιῶ ἐπ’ Αὐτόν. Ὅτι Αὐτὸς ρύσεταί με ἐκ παγίδος θηρευτοῦ καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδους.  Ἔθεντο με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖς καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου. Ἐγὼ δὲ πρὸς τὸν Κύριον ἐκέκραξα ἐν τῷ θλίβεσθαί με καὶ εἰσήκουσέ μου.  Κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν μου καὶ τὴν ἔξοδόν μου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.  Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου Κύριε, τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ. Ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν, οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν ἡμῶν, ἕως οὗ οἰκτιρῆσαι ἡμᾶς».
Ψαλμούς έψελνε και κατά την ώρα που ακολουθούσε πίσω από το άλογο του αφέντη του.
Με την ευλογία που έφερε ο Άγιος στον οίκο του Τούρκου Ιππάρχου, αυτός πλούτισε και έγινε ένας από τους ισχυρούς του Προκοπίου.
Ο Άγιος ιπποκόμος του, εκτός της προσευχής και της νηστείας, που έκανε ως άλλος Ιώβ, πήγαινε τη νύχτα και έκανε όρθιος αγρυπνίες στο νάρθηκα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, η οποία ήταν κτισμένη μέσα σε ένα βράχο και βρισκόταν κοντά στον οίκο του Τούρκου κυρίου του.
Εκεί πήγαινε κρυφά τη νύχτα, κοινωνούσε δε κάθε Σάββατο τα Άχραντα Μυστήρια. και ο Κύριος, «ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς», επέβλεψε επί τον δούλο του τον πιστό και έκανε, ώστε να πάψουν να τον περιπαίζουν και να τον υβρίζουν οι σύνδουλοί του και οι άλλοι αλλόθρησκοι.
Αφού, λοιπόν, ο αφέντης του Ιωάννη πλούτισε, αποφάσισε να υπάγει για προσκύνημα στη Μέκκα, τη ιερά πόλη των Μωαμεθανών.
Αφού πέρασαν αρκετές ημέρες από την αναχώρησή του, η σύζυγός του παρέθεσε τράπεζα και προσκάλεσε τους συγγενείς και τους φίλους του ανδρός της, για να ευφρανθούν και να ευχηθούν να επιστρέψει υγιής στον οίκο του από την αποδημία.
Ο μακάριος Ιωάννης διακονούσε στην τράπεζα.
Παρέθεσαν δε σε αυτή και ένα φαγητό, το οποίο άρεσε πολύ στον αγά, το λεγόμενο πιλάφι, το οποίο συνηθίζουν πολύ στην Ανατολή.
Τότε η οικοδέσποινα θυμήθηκε τον σύζυγό της και είπε στον Ιωάννη: «Πόση ευχαρίστηση θα ελάμβανε, Γιουβάν, ο αφέντης σου, αν ήταν εδώ και έτρωγε μαζί μας από τούτο το πιλάφι!».
Ο Ιωάννης τότε ζήτησε από την κυρία του ένα πιάτο γεμάτο πιλάφι και είπε ότι θα το έστελνε στον αφέντη του στη Μέκκα. Στο άκουσμα των λόγων του γέλασαν οι προσκεκλημένοι.
Αλλά η οικοδέσποινα είπε στην μαγείρισσα να δώσει το πινάκιο με το φαγητό στον Ιωάννη, σκεπτόμενη ή ότι ήθελε να το φάει ο ίδιος μόνος του ή να το πάει σε καμιά φτωχή χριστιανική οικογένεια, όπως συνήθιζε να κάνει, δίδοντας το φαγητό του.
Ο Άγιος το πήρε και πήγε στον σταύλο. Εκεί γονυπέτησε και έκανε προσευχή εκ βάθους καρδίας παρακαλώντας τον Θεό να αποστείλει το φαγητό στον αφέντη του με όποιον τρόπο οικονομούσε Εκείνος με την παντοδυναμία Του. Με την απλότητα που είχε στην καρδιά του ο Ιωάννης πίστεψε ότι ο Κύριος θα εισακούσει την προσευχή του και το φαγητό θα πήγαινε θαυματουργικά στη Μέκκα.
Πίστευε, «μηδέν διακρινόμενος» κατά τον λόγο του Κυρίου, χωρίς να έχει κανένα δισταγμό ότι αυτό που ζήτησε θα γινόταν. Και, όπως λέγει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «τὰ ὑπερφυῆ ταῦτα σημεῖα συμβαίνουσι τοῖς ἁπλουστέροις τῇ διανοίᾳ καὶ θερμοτέροις τῇ ἐλπίδι», ότι, δηλαδή, αυτά τα υπερφυσικά θαύματα συμβαίνουν σε εκείνους που έχουν απλούστερη διάνοια και είναι θερμότεροι στην ελπίδα την οποία έχουν προς τον Θεό.
Πράγματι! το πιάτο με το φαγητό χάθηκε από τα μάτια του Οσίου. Ο μακάριος Ιωάννης επέστρεψε στην τράπεζα και είπε στην οικοδέσποινα ότι έστειλε το φαγητό στη Μέκκα. Ακούγοντας οι προσκεκλημένοι τον λόγο αυτό γέλασαν και είπαν ότι το έφαγε ο Ιωάννης.
Αλλά ύστερα από λίγες ημέρες γύρισε από την Μέκκα ο κύριός του και έφερε μαζί του το χάλκινο πιάτο, προς μεγάλη έκπληξη των οικείων του.
Μόνο ο μακάριος Ιωάννης δεν εξεπλάγη. Έλεγε, λοιπόν, ο αγάς πιο οικείους του: «Την δείνα ημέρα (και ήταν η ημέρα του συμποσίου, κατά την οποία είπε ο Ιωάννης ότι έστειλε το φαγητό στον αφέντη του), την ώρα κατά την οποία επέστρεψα από το μεγάλο τζαμί στον τόπο όπου κατοικούσα, βρήκα επάνω στο τραπέζι, σε έναν οντά (δωμάτιο) όπου τον είχα κλειδωμένο, τούτο το σαχάνι (πιάτο) γεμάτο πιλάφι. Στάθηκα με απορία, σκεπτόμενος, ποιος άραγε είχε φέρει εκείνο το φαγητό και προ πάντων δεν μπορούσα να εννοήσω με τί τρόπο είχε ανοίξει την πόρτα, την οποία είχα κλείσει καλά.
Μη γνωρίζοντας πως να εξηγήσω αυτό το παράδοξο πράγμα, περιεργαζόμουν το πιάτο μέσα στο οποίο άχνιζε το πιλάφι και είδα με απορία ότι ήταν χαραγμένο το όνομά μου επάνω στο χάλκωμα, όπως σε όλα τα χάλκινα σκεύη της οικίας μας.
Ωστόσο, με όλη την ταραχή όπου είχα από εκείνο το ανεξήγητο περιστατικό, κάθισα και έφαγα το πιλάφι με μεγάλη όρεξη, και ιδού το πιάτο που το έφερα μαζί μου, και είναι αληθινά το δικό μας».
Ακούγοντας αυτή τη διήγηση οι οικείοι του Ιππάρχου απόρησαν, η δε σύζυγός του, του εξιστόρησε πως ζήτησε ο Ιωάννης το πιάτο με το φαγητό και είπε ότι το έστειλε στη Μέκκα, και ότι, ακούγοντάς τον να λέγει ότι το έστειλε, γέλασαν.
Αυτό το θαύμα μαθεύτηκε σε όλο το χωριό και στη γύρω περιοχή και όλοι θεωρούσαν πλέον τον Ιωάννη ως άνθρωπο δίκαιο και αγαπητό στον Θεό, τον έβλεπαν δε με φόβο και σεβασμό, και δεν τολμούσε κανείς να τον ενοχλήσει.
Ο κύριός του και η σύζυγός του τον περιποιούνταν περισσότερο και τον παρακαλούσαν πάλι να φύγει από τον σταύλο και να κατοικήσει σε ένα οίκημα, το οποίο ήταν κοντά στον σταύλο, όμως εκείνος δεν ήθελε να αλλάξει κατοικία.
Περνούσε, λοιπόν, τον βίο του με τον ίδιο τρόπο, ως ασκητής, εργαζόμενος όπως πριν στην περιποίηση των ζώων και κάνοντας με προθυμία τα θελήματα του αγά.
Το τέλος της ζωής του
Αλλά ύστερα από λίγα χρόνια, κατά τα οποία έζησε ο μακάριος Ιωάννης με νηστεία, προσευχή και χαμευνία, πλησιάζοντας στο τέλος της ζωής του, ασθένησε και ήταν ξαπλωμένος πάνω στα άχυρα του στάβλου, τον οποίο είχε αγιάσει με τις δεήσεις του και με την κακοπάθεια του σώματός του για το όνομα και την αγάπη του Χριστού.
Προαισθανόμενος ο Όσιος το τέλος του, ζήτησε να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων και γι’ αυτό έστειλε και κάλεσε έναν ιερέα. Αλλά ο ιερεύς φοβήθηκε να μεταφέρει φανερά τα Άγια Μυστήρια στο σταύλο, εξαιτίας του φανατισμού των Τούρκων.
Όμως σοφίστηκε, κατά Θεία φώτιση, και πήρε ένα μήλο, το έσκαψε, έβαλε μέσα την Θεία Κοινωνία και έτσι μετέβη στο σταύλο και κοινώνησε τον μακάριο Ιωάννη.
Ο Ιωάννης, μόλις έλαβε το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Κυρίου, παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού, τον Οποίο τόσο αγάπησε. Ήταν το 1730 μ.Χ.

Το 1733 μ.Χ., το ακέραιο και ευωδιάζον ιερό λείψανο του Οσίου Ιωάννου μεταφέρθηκε, μετά την εκταφή του, αρχικά στη λατομημένη σε βράχο εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, αργότερα στο νεόδμητο ναό του Αγίου Βασιλείου και τέλος στο ναό που ανεγέρθηκε προς τιμήν του.
Τοποθετήθηκε σε λάρνακα στο δεξιό μέρος της Εκκλησίας. Εκεί κατέφθαναν αναρίθμητοι προσκυνητές και πάσχοντες από διάφορα νοσήματα που εύρισκαν την θεραπεία τους.
Όταν, κατά το 1832 μ.Χ., επί σουλτάνου Μαχμούτ του Β’, επαναστάτησε εναντίον του ο αντιβασιλέας της Αιγύπτου Ιμπραήμ πασάς, ο σουλτάνος έστειλε εναντίον του και τον Χαζνετάρ Ογλού Οσμάν πασά με 1.800 στρατιώτες.  Ο Οσμάν πασάς, αφού πέρασε την Καισάρεια της Καππαδοκίας, έφθασε κοντά στο Προκόπιο, όπου σκεπτόταν να αναπαυθεί και να αναχωρήσει την άλλη ημέρα. Επειδή όμως οι περισσότεροι από τους Μουσουλμάνους του Προκοπίου, σαν γενίτσαροι που ήταν, μισούσαν τον σουλτάνο, συμφώνησαν όλοι να μην δεχθούν τον Οσμάν πασά στο Προκόπι ούτε στα σύνορα.
Οι Χριστιανοί, που ήταν πιστοί στον σουλτάνο, προσπάθησαν να πείσουν τους συμπατριώτες τους να πειθαρχήσουν στον σουλτάνο και να δεχθούν τον στρατό που ερχόταν από εκείνον, λέγοντας μάλιστα σε αυτούς ότι μπορεί ο Οσμάν πασάς να αγανακτήσει και να καταστρέψει το χωριό. Εκείνοι όμως δεν άλλαζαν γνώμη.  Τότε οι Χριστιανοί πήραν τα γυναικόπαιδα και έφυγαν στα γύρω χωριά και στις σπηλιές, για να μην πέσουν θύματα της ανόητης αντιδράσεως των γενιτσάρων.
Πράγματι, την άλλη ημέρα, όταν ο Οσμάν πασάς εισήλθε στο Προκόπι, το λεηλάτησε και το κατέστρεψε. Κάποιοι από τους στρατιώτες εισήλθαν και στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Άρπαξαν τα ιερά σκεύη και άνοιξαν τη λάρνακα του Οσίου ελπίζοντας να βρουν και εκεί χρυσαφικά και ασημικά. δεν βρήκαν όμως τίποτε. Από το κακό τους, που βγήκαν γελασμένοι και για να κοροϊδέψουν τη χριστιανική πίστη, αποφάσισαν να κάψουν το ιερό λείψανο. Το έβαλαν στο προαύλιο, μάζεψαν πολλά φρύγανα, έβαλαν φωτιά και έριξαν με ασέβεια το ιερό σκήνωμα μέσα στις φλόγες.
Το ιερό λείψανο του Οσίου Ιωάννου όχι μόνο έμεινε άφλεκτο, αλλά και φάνηκε στους άπιστους ότι ζούσε, τους φοβέριζε και τους έδιωχνε από τον περίβολο της εκκλησίας.
Την επόμενη ημέρα γέροντες Χριστιανοί βρήκαν τα ασημικά, που είχαν αφήσει από τον τρόμο τους οι Τούρκοι στρατιώτες, πήραν με ευλάβεια το ιερό λείψανο και το τοποθέτησαν πάλι μέσα στη λάρνακα.
Η δεξιά του Οσίου Ιωάννου δόθηκε από τους κατοίκους του παλαιού Προκοπίου το 1881 μ.Χ., στον αντιπρόσωπο της Μονής Παντελεήμωνος Αγίου Όρους Ιερομόναχο Διονύσιο, σε αντάλλαγμα για την μεγάλη βοήθεια της Μονής στην ανέγερση του Ναού του Οσίου πάνω στον τάφο του.

Το Ιερό Λείψανο

Το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Εύβοια τον Οκτώβριο του 1924 μ.Χ μαζί με τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας από το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης» και ενώ το πλοίο βρισκόταν στη Ρόδο δεν προχωρούσε, αλλά περιστρεφόταν μέσα στη θάλασσα και έμενε στον ίδιο τόπο. Ο κυβερνήτης του πλοίου φοβήθηκε.
Τότε ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, που είχε πάρει μαζί του το ιερό λείψανο κρυφά, εξήγησε στον πλοίαρχο ότι μέσα στο πλοίο και μάλιστα στο αμπάρι ήταν το ιερό λείψανο του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου.  Αμέσως ο κυβερνήτης διέταξε την μεταφορά του ιερού σκηνώματος στο διαμέρισμα του πλοίου, το οποίο χρησιμοποιούταν ως ευκτήριος οίκος, όπου το εναπέθεσαν και άναψαν το καντήλι.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος  ζητάει από μόνος του να του αλλάξουμε τα άμφια.  Η λάρνακα δεν ανοίγει όποτε εμείς θελήσουμε, αλλά μόνο όταν το θελήσεις και το αποφασίσει ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος. Πως ειδοποιεί, όμως για την αλλαγή των αμφίων του ο Άγιος;
Έρχεται, όπως διηγείται ο πατέρας Ιωάννης, σε μια καλή ψυχή και λέει στον ύπνο (σέ διάφορα μέρη, στην Ν. Υόρκη, στην Αυστραλία, στην Θεσσαλονίκη), έλα να χαιρετήσεις, είμαι ο Ιωάννης από την Ρωσία, έλα στην εκκλησία μου και να πεις στον Ιερέα ήρθε ο καιρός να μου αλλάξουν τους χιτώνες.
Έτσι έγινε το 1937, το 1955, το 1977 που έγινα αποδέκτης εγώ. Επήρα εγώ τίς πληροφορίες από πιστούς.
Το 2005 ξαναζήτησε ο Όσιος να γίνει αλλαγή αμφίων μετά 28 χρόνια που πέρασαν από το 1977.
Ο κ. Στυλιανός ξέρει ότι εδώ μαζί ξεκινήσαμε στον αγώνα. Μού είπε λευκανθήκαμε. Ο αγαπητός Στυλιανός είναι πολλά χρόνια στον αγώνα, και να προσεύχεσθε γι’ αυτόν. Εγώ είμαι εδώ 43 χρόνια κληρικός και τρία χρόνια πριν ως λαϊκός, συνολικά 46 χρόνια και έχουμε δει χιλιάδες και εκατομμύρια πιστούς να περνούν μπροστά από τον Άγιο Ιωάννη.
Τί έχουμε να μαρτυρήσουμε; Τί είδαμε στις αλλαγές; Το συγκλονιστικό είπαμε είναι ότι ειδοποιεί ο ίδιος!  Έτσι σε μια κοπέλα είπε: Να έρθεις να δεις το μαξιλάρι μου που θα είναι γεμάτο δάκρυα. Κλαίμε για σας τους νέους. Προσευχόμαστε ιδιαίτερα για σας στο Θεό, να σας στηρίξει.
Όταν το 1977 ανοίξαμε και είδαμε το μαξιλάρι όλο καθαρό ήταν, όμως εδώ δίπλα στους οφθαλμούς ήταν βρεγμένο με μια μεγάλη κηλίδα από δάκρυα. Είδαμε όλη την κεφαλή του Αγίου να κινείται, και ο Σεβασμιότατος και οι ιερείς.
Συγκλονιστικό! Παίρνουμε την λάρνακα και ερχόμαστε σε δύο τραπέζια και βάζουμε τον Άγιο. Αυτό που σεβάστηκε ο ίδιος ο Θεός, τίμησε και εχαρίτωσε και εδόξασε, που χάρισε το δώρο της αφθαρσίας ως την Β΄ Παρουσία…”

Διηγήσεις του Πατρός Ιωάννου Βερνέζου, Ιερέως Ι.Ν.Όσίου Ιωάννη Ρώσου, στο Νέο Προκόπι Ευβοίας

 

Share:

Read More

Μια άλλη πανδημία αθλιότητας

Το πως λειτουργούσε ανέκαθεν η πολιτική αλλά και η εκκλησιαστική διοίκηση στην Ελλάδα, είναι εν πολλοίς γνωστό, συμφέροντα οικονομικά, υπεροψία, άκρατος εγωισμός, πείσμα, εωσφορικός εγωκεντρισμός, παρασκηνιακές συκοφαντίες, ένοχες συγκαλύψεις, υποτέλεια και δουλικότητα, προσωποληψίες, ανηθικότητα και σιμωνία, κατέτρωγαν τις ελάχιστες αγαθές ψυχές και τις καθαρές συνειδήσεις!

Αυτή η πανδημική αθλιότητα, δεν γιατρεύτηκε ποτέ, όσο κι αν προσπάθησαν κάποιοι να καθαρίσουν την Εκκλησία από την μακροχρόνια συσσωρευμένη «κόπρο του Αυγεία», ο αγώνας τους, δεν καρποφόρησε!  Έτσι, δεν έμενε άλλη λύση, για αυτή την χρονίζουσα «λοίμωξη», από την εν προσευχή ανοχή, τη σιωπή και την εθελοτυφλία μας, μπροστά στο αφορμισμένο απόστημα.

Να όμως, έμελλε να επισυμβεί η αχαλίνωτη θρασύτητα των απανταχού Αντίχριστων υπηρετών της εωσφορικής Νέας Παγκόσμιας Τάξης και να αναγκαστεί και το εγχώριο σατανικό κατεστημένο, να εκδηλώσει το μίσος του, για την ορθή Πίστη του Χριστού!  Δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία, σε όλο σάπιο κατεστημένο, να εκφράσει την κακία του, και να θελήσει να κτυπήσει στην καρδιά της Πίστεώς μας, στη Θεία Κοινωνία!

Έτσι μόνον δικαιολογείται η άθλια αιρετική συμπεριφορά πολλών εκλεγμένων «εκλεκτών», του πολιτικού, του επιστημονικού και του εκκλησιαστικού κατεστημένου!  Αυτούς που λέμε: Θεσμούς του «μασκα-ρεμένου Κοβιντισμού»

Ζούμε μια φασιστική μοναρχία, όπου δεν μας κυβερνά ένας τύραννος αλλά ένα «όγκος» από καρκινικά κύτταρα, που ανήκουν σε όλα τα στρώματα του κοινωνικού φάσματος.  Όμως, παρόλα αυτά, έχουμε προ πολλού αντιληφθεί την μετατροπή κάθε έννοιας, περί Δημοκρατίας, περί Δικαίου, περί Ελευθερίας, περί Υγείας, περί Θρησκείας, περί Ηθικής, περί Οικογένειας, σε ανάλογες καταστάσεις κοινωνικής έκπτωσης και εκτροχιασμού, όπως:  σε Επιβολή, σε Εκβιασμό, σε «κατ’ οίκον» Περιορισμό, σε πανδημικό Εμβολιασμό, σε ιερατικά παπικό καθεστώς, όπου κυριαρχεί η πλάνη του επισκοπικού «αλάθητου», σε Πανσεξουαλισμό και Διαστροφή!

Για αυτό, επιμένω στην άποψη του ότι πρέπει να κυριαρχήσει, ως υπαρξιακός κανόνας στη ζωή μας, το «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις»[i]  Εκείνο όμως που οφείλει να μας χαροποιεί και να μας στηρίζει, είναι το ότι μέσα στον διωγμό που ζούμε και που ολοένα και περισσότερο θα κλιμακώνεται, υπάρχουν και ομολογητές Χριστού με πνεύμα αυτοθυσίας και αγωνιστικό φρόνημα.

Εάν ίσως, οι αγώνες και οι θυσίες τους δεν αποφέρουν σύντομα, εδώ και τώρα, κάποιες ευνοϊκές αλλαγές, να ξέρουμε ότι ο «Ουρανός» ενεργοποιεί τους αιώνιους «πνευματικούς Νόμους» και σύντομα τον λόγο, θα τον έχει ο Θεός!

π. Νικόλαος

---

[i] «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξεις των Αποστόλων 5:29). Ερμηνεία: Θέλουμε να πειθαρχούμε μάλλον στο θέλημα του Θεού, παρά σε αυτά που μας ζητούν οι άνθρωποι.

Share:

Read More

Μνήμη Ελλήνων Μαρτύρων του Πόντου

Σήμερα ο απανταχού Ελληνισμός, τιμάει τη μνήμη των 353.000 θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του μικρασιατικού Πόντου, διεκδικώντας την καθολική αναγνώρισης του εγκλήματος.

Σαν σήμερα στις 19/5/1919, ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβαζόταν στην Κερασούντα, θέτοντας σ’ εφαρμογή τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, που είχαν ξεκινήσει μετά το 1914 οι Νεότουρκοι, ακολουθώντας το ίδιο σχέδιο εξόντωσης που είχαν ήδη υλοποιήσει με επιτυχία κατά των Αρμενίων.

Σήμερα ο απανταχού Ελληνισμός, τιμάει τη μνήμη των 353.000 θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του μικρασιατικού Πόντου, διεκδικώντας την καθολική αναγνώρισης του εγκλήματος.

π. Νικόλαος 

Σας προτείνω, να παρακολουθήσετε το επόμενο video των 21 λεπτών, (που έχω ήδη ανεβάσει στην επόμενη ανάρτηση) για να συνειδητοποιήσετε το νόημα της σημερινής ημέρας αφιερωμένης στη Μνήμη Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. 

Share:

Read More

Κοβιντισμός

Η νέα Παγκόσμια «θρησκεία», που ήρθε να ανατρέψει εκ βάθρων τις πεποιθήσεις μας, τα «πιστεύω» μας και κυρίως την καθημερινότητά μας. Σαν καυστική λαίλαπα, επέπεσε πάνω στις ζωές μας και καταστρέφοντας όσα με κόπο είχαμε οικοδομήσει με αγώνες, κόπο και μόχθο, εδραιώθηκε πλέον ως κυρίαρχος παράγοντας, ως «πίστη» και τρόπος ζωής μας.

Ο Κοβιντισμός, είναι η νέα «θρησκεία», της σύγχρονης εποχής, των fast-test και των Εμβολίων, της μάσκας και των αποστάσεων, των κεκλισμένων ιερών Ναών και των απροσκύνητων ιερών εικόνων, των διασωληνώσεων, της εντατικής, του φόβου, των «μέτρων» και των προστίμων!

Συνεπώς, οι ιδρυτές, οι «απόστολοι» και οι οπαδοί της Νέας «θρησκείας» του Κοβιντισμού, που ήρθε με σκοπό να μείνει στη ζωή μας, ονομάζονται Κοβιντιστές!

Ο Κοβιντισμός, έχεις δικό του «ευαγγέλιο», δικά του δόγματα και άρθρα δικαίου, ιδιαίτερη διδασκαλία και κυρίως δικούς του «ποιμένες» και «πιστούς»!

Το «ευαγγέλιο» του Κοβιντισμού, περιέχει όλη την τρομοκρατική θεωρεία του Covid-19, απ’ αρχής έως σήμερα και συνεχίζει να ανανεώνεται  σύμφωνα με τις μεταλλάξεις τού ιού, που θα «εξαπλώνονται» κατά καιρούς. 

Το «κανονικό δίκαιο» της θρησκείας του Covid-19, περιλαμβάνει τους κανόνες «προστασίας» από τον Ιό, τις απαγορευμένες πράξεις των «πιστών» όσο κρατάει η «πανδημία», τις συνέπειες της παρακοής και της άρνησης εφαρμογής των «ιερών» κανόνων του Κοβιντισμού και τις ανάλογες τιμωρίες που επιβάλλονται στους «αμαρτωλούς» παραβάτες! 

Η «διδασκαλία» της θρησκείας αυτής, δεν περιέχει μόνον ό,τι αφορά στην εμφάνιση και εδραίωση του Ιού Covid-19, αλλά αναφέρεται σε όλα τα είδη κινδύνου, που απειλούν τους πιστούς της, δημιουργώντας πλήθος από ανασφάλειες, φόβους, υστερικές συμπεριφορές, υπερβολές και κάθε είδους εμμονές. 

Τώρα μάλιστα, η Νέα «θρησκεία» του Covid-19, μελετά και την επιβράβευση των  ευκόλως διαχειριζόμενων «πιστών» της, τους αγαθώς σκεπτόμενους πολίτες της, οι οποίοι από την φάση του αρχικού πανικού και του σκόπιμου τρόμου έφτασαν στο σημείο να κάνουν ουρές έξω από τα «εμβολιαστικά Κέντρα» για να λάβουν την «βατσίνα» (το εμβόλιο) που δεν τους σώζει με κανέναν τρόπο, αν βεβαίως δεν τύχει να τους σκοτώσει «με τον τρόπο» του. 

Όσο για τους «αντιφρονούντες» και «απείθαρχους», υπάρχουν εύκολες ετικέτες επισήμανσης όπως: «Ανεύθυνοι», «Απληροφόρητοι», «Ψεκασμένοι», «Θύματα συνωμοσιολογίας», αν όχι και «Συνωμοσιολόγοι»!   

Σαν μια σωστή «θρησκεία» διαθέτει και έναν δικό της «Σωτήρα», έναν οποιοδήποτε βολικό Σωτήρη, αρκεί να έχει χαρτιά που να γράφουν ότι, ανήκει κι αυτός στην σύγχρονη θεοποιημένη «Επιστήμη».

Τα νοσοκομεία που διαθέτουν το σωτήριο προϊόν της Υγείας, είναι οι «ναοί» της Νέας «θρησκείας». Τα δικά της «ιερά αντικείμενα» είναι τα αντισηπτικά τζελ, τα απολυμαντικά, κόβιντ τεστ, τα ποικιλώνυμα εμβόλια, οι μάσκες φίμωτρα, τα γάντια νιτριλίου, οι πράσινες φόρμες, τα ποδόμακτρα, διαχωριστικά φάϊερπλάστ, οι κάρτες εισόδου στα καταστήματα τροφίμων και ένα σωρό από δαύτα!

Και η Κατήχηση, ακολουθεί μέσα από το τηλεοπτικό πρόγραμμα, όπου η τρομοκρατία, με την αναφορά των χιλιάδων «κρουσμάτων», των εκατοντάδων θανάτων, σε καθημερινή βάση, οδηγεί στον απόλυτο έλεγχο της κοινής γνώμης, δίχως γνώση!

Δεν θα μπορούσε όμως, να λείπει από όλη αυτή την οργανωμένη «θρησκεία» του Covid-19 ένα κάποιο Ιερατείο, οι αναφερόμενοι ως «Επιστημονική Επιτροπή», ή «Ομάδα των Ειδικών» ή ως «Σύμβουλοι της Κυβέρνησης» ή «Καθηγητές Λοιμοξιολόγοι».

Μη ξεχνούμε ακόμη, πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπως η Ελλάδα αλλά και σε όλον τον Δυτικό Κόσμο, όπου υπάρχει Χριστιανισμός! 

Άρα, είναι εύκολο να καταλάβουμε, ότι για να πετύχει η εδραίωση αυτής της «ψευδο-θρησκείας» του Κοβιντισμού, είναι αναγκαία η συναίνεση και η συνεργασία μέρους της ηγεσίας των χριστιανικών Εκκλησιών, ακόμη και της Ορθοδόξου Εκκλησίας!  Αρχιερείς και ιερείς όλων των χριστιανικών δογμάτων, με την σιωπή τους κατ’ αρχάς και την συναίνεση τους αργότερα, παρέχουν όχι μόνον βοήθεια στην Νέα φασιστική νοοτροπία, της Νέας Τάξης Πραγμάτων, αλλά ενισχύουν την προσέλευση πρόθυμων στελεχών και πανικόβλητων πιστών, με μια αρρωστημένη «θεολογική κάλυψη» της εκμετάλλευσης της νοσηρότητας του Ιού Covid-19, που προκαλεί τα γνωστά «γριπώδη» συμπτώματα. 

Αν όλα αυτά, είναι προς επαλήθευση, νομίζω πως δεν πρέπει να ξεγελαστούμε, από την εποχιακή, την καλοκαιρινή χαλάρωση των «Μέτρων Πρόληψης» αλλά να περιμένουμε πως, όταν ο τουριστικός κρουνός, στερέψει, εκεί γύρω από τις αρχές του Οκτωβρίου, οι σχιζοφρενικές φωνές των «Ειδικών», θα μας κλείσουν στα σπίτια μας, θα κατεβάσουν και πάλι τα ρολά των καταστημάτων μας, θα κλείσουν τα σχολεία των παιδιών μας και θα μιλούν για επαναληπτικά εμβόλια και πολλά άλλα που θα εξουθενώσουν και θα πιέσουν μέχρι ασφυξίας τον Ελληνικό Λαό.

Αν, ο Παγκόσμιος Κυβερνητικός Φασισμός, θελήσει να μονιμοποιήσει αυτή την απάτη της πανδημίας του Covid-19, ανακύπτει για εμάς, ένα αδυσώπητο ερώτημα: «Θα παραμείνουμε όπως έως τώρα, αποδέκτες αυτής της τερατώδους εξουθένωσης;  Θα μείνουμε αδιάφοροι μπροστά στο βιασμό της κοινωνικής και ιδιωτικής ζωής μας; Θα ανεχθούμε τον εμπαιγμό, την τρομοκρατία και την δήθεν απειλή της υγείας μας;»  

π. Νικόλαος

Share:

Read More