Όταν η «σχέση» μου, με πληγώνει...

Μία συνηθισμένη πλάνη στις σχέσεις μας με τους άλλους, κυρίως με όσους ζούμε «κάτω από την ίδια στέγη», είναι το: να πιστεύουμε ότι, ο άλλος είναι υποχρεωμένος να πράξει καλύτερα, να ενεργήσει αποδοτικότερα και εντελώς διαφορετικά, να αλλάξει τη συμπεριφορά του απέναντί μας, να αρχίζει να σκέφτεται με την ίδια λογική, που βλέπουμε εμείς, τα πράγματα στη ζωή!

Βεβαίως, δεν είναι η μειοψηφία των ανθρώπων, αυτοί που σκέφτονται πως, αν «οι άλλοι», αλλάξουν χαρακτήρα, συμπεριφορά και συνήθειες, εμείς κι αυτοί, θα γίνουν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο, θα νοιώσουν καλύτερα, θα γίνουν πιο αποδοτικοί, πιο ευχάριστοι, ζώντας μια ζωή ήρεμη, όπως την είχαν φανταστεί!  Με άλλα λόγια, αν οι άνθρωποι του άμεσου περιβάλλοντός τους, θελήσουν να «γίνουν όπως τους θέλουν αυτοί», τότε, θα αισθανθούν πολύ πιο καλύτερα.

Ακούω πολλούς, που θέλοντας να μοιραστούν μαζί μου, κάτι προσωπικό τους, ή κάτι που δεν πάει καλά στη ζωή τους, να αναφέρονται στο πρόβλημα, εστιάζοντας στη συμπεριφορά των άλλων.  Ενώ δηλαδή, προβάλλουν τον πόνο τους, τον προβληματισμό τους εστιάζοντας βαθιά μέσα στην ψυχή τους, ταυτόχρονα μεταφέρουν τις ευθύνες σε κάποιον άλλον, που θεωρούν πως  προκαλεί το πρόβλημα. Συνήθως, κάποιον άνθρωπο, του περιβάλλοντός τους!

Δεν είναι λίγες οι φορές, που άκουσα, κάτι παρόμοιο με το εξής παράπονο, και σας το μεταφέρω, ως παράδειγμα, των όσων θέλω να πω:  «Πάτερ, δεν περίμενα, να εξελιχθεί, με αυτό τον τρόπο, η «σχέση» με τον σύζυγό μου. Χωρίς να θέλω, να μεγαλοποιήσω το πρόβλημα, αισθάνομαι ότι, έχει καταντήσει ανυπόφορος, μου προκαλεί ασφυξία, φέρεται σαν ένας ανεύθυνος 20άρης. Δεν αντέχω τις παραξενιές του, στο φαγητό. Δεν ενδιαφέρεται όσο πρέπει για τα παιδιά. Θα πρέπει να κάνει αυτό και εκείνο και το άλλο και να σταματήσει να κάνει αυτά και εκείνα».

Ήταν, ο συγκεκριμένος άνθρωπος, μια ειλικρινής γυναίκα, λογική και αγαπούσε τον άνδρα της αλλά ταυτόχρονα, πίστευε πως, αν ο σύζυγός της μπορούσε να αλλάξει λίγο τον χαρακτήρα του, να κάνει «διαφορετικά πράγματα», για αυτήν και τα παιδιά, τότε… η ζωή της θα άρχιζε να βελτιώνεται.

***

Πολλές φορές, και μιλώ για όλους μας, νομίζουμε ότι: αν ο άλλος (σύζυγος, παιδιά, συγγενής, φίλος, συνάδελφος, γείτονας)… προσπαθούσε λίγο να γίνει «καλύτερος», να ενεργεί λίγο διαφορετικά, τότε… θα μπορούσαμε επιτέλους να είμαστε ευτυχισμένοι!

Έλα όμως, που, πολύ απλά… δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους «άλλους»!  Και μάλιστα, δεν έχει καμία σημασία, το πόσο σκληρά, προσπαθούμε να τους «βελτιώσουμε»!

Βλέπετε, σε κανέναν κόσμο, δεν υπάρχουν «τηλεχειριστήρια που ρυθμίζουν, τις συμπεριφορές των «άλλων» και όπου οι «άλλοι» είναι αντίγραφα δικά μας! Αν ο Θεός ήθελε, στην περίπτωση συζύγων, να είναι ο ένας όπως και ο «άλλος», τότε… πιθανόν, να έπλαθε δύο «πανομοιότυπα δίδυμα»!

Πιστεύω λοιπόν, πως η χαρά και η ευτυχία, βρίσκεται μέσα μας και γι αυτό, η αναζήτηση της ευτυχίας και της χαράς, πρέπει να γίνεται μέσα στην ψυχή μας!  Το να αισθάνεσαι ευτυχισμένος, αυτό που ονομάζουμε «ευτυχία», είναι ένα ψυχικό αγαθό, που γεννιέται και βιώνεται μέσα στην Ψυχή μας!

Έτσι, αν καταλάβουμε πραγματικά, ότι η «ευτυχία» που αναζητούμε στη ζωή μας, «βρίσκεται μέσα μας», τότε δεν θα χρειαστεί να την αναζητήσουμε στην συμπεριφορά των άλλων, ούτε θα ζητήσουμε, από τους «άλλους», να αλλάξουν!

Οι γνήσια πραγματικές «σχέσεις» μεταξύ των ανθρώπων, δεν έχουν πλαίσια, του τύπου: «ιδού, πώς θέλω να είσαι» και δεν περιλαμβάνουν κάποιον κατάλογο, με όσα «θέλω να κάνεις»!

Είναι λοιπόν, ένα τραγικό λάθος, αυτή η στάση μας!

Ας μάθουμε να… συνυπάρχουμε σωστά με τους άλλους!

Ας εξασκηθούμε να προσφέρουμε, στον «άλλον», ό,τι είναι καλό και τον κάνει ευτυχισμένο!

Ας κάνουμε, άοκνες προσπάθειες, για να έλθει η χαρά, η γαλήνη και η ειρήνη του Χριστού,  στις «σχέσεις» μας.

Ας σκεφτόμαστε πάντα, πως «η λύση κάθε προβλήματος, είναι μέσα στην καρδιά μας»!

Την επόμενη φορά που θα νοιώσεις, αδιαφορία, «εγκατάλειψη», ασυνέπεια, καταπίεση, «ασφυξία» από την συμπεριφορά των δικών σου, σπεύσε να εστιάσεις «μέσα σου» και αναρωτήσου:

«Μήπως ρίχνω το βάρος μου, στους ώμους των άλλων;»

«Φταίει κάποιος άλλος που νιώθω έτσι;»

«Πώς μπορώ να είμαι ευτυχισμένος, συνυπάρχοντας με αυτό το πρόσωπο;»

«Πώς μπορώ να προσεγγίσω τον εαυτό μου και να τον προστατεύσω;»

«Υπάρχει κάτι στον «άλλον», που μπορώ να θεωρήσω θετικό;»

«Μπορώ να ξεχάσω, την συγκεκριμένη συμπεριφορά, αυτού του ανθρώπου;»

«Ποια και πόσα οφέλη θα έχω (υλικά, ψυχολογικά και πνευματικά) αν δεχθώ, πως ο άνθρωπος αυτός, «έτσι είναι και δεν αλλάζει;»

«Τί μπορώ να κάνω για να μάθω να ξεπερνώ αυτά τα προβλήματα, σε αυτή την σχέση;»

«Τί άλλο μπορώ να κάνω για την ψυχολογία μου, την υγεία μου, την πνευματικότητά μου, για να αισθάνομαι «ισορροπημένος;»

«Μήπως, να καταφύγω στην εικόνα της Παναγιάς, για παρηγοριά;»

                                   ***

Εγώ πάντως, αδελφοί μου, πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι, ζητούμε την ευτυχία σ’αυτήν τη ζωή, και προσπαθούμε να αλλάξουμε τους κανόνες του κόσμου, τους ανθρώπους γύρω μας, τις καταστάσεις που βιώνουμε, για να γίνουμε ευτυχισμένοι!  Και αυτό, είναι λάθος! Γι αυτό και όλες οι προσπάθειές μας, αποβαίνουν «εις μάτην»!

Θέλω λοιπόν να πιστεύω ότι, την ευτυχία, μόνον ο Χριστός, μπορεί να μας την χαρίσει!

π.Νικόλαος

Share: